Annihilator - Foray Between Ocean live @ Piraeus 117 Academy

Οι Annihilator έχουν φανατικό κοινό στην Ελλάδα και τα 15 χρόνια από την τελευταία φορά που είχαν έρθει είναι πολλά. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα τους, το  Piraeus Academy γέμισε από πιτσιρικάδες μέχρι αρκετά μεγαλύτερες ηλικίες και το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου είχε ως soundtrack αγαπημένα riffs και κομμάτια από ένα συγκρότημα με μεγάλο κοινό στην Ελλάδα και την ενδιαφέρουσα προσθήκη των Foray Between Ocean. Παρά το τριήμερο το Piraeus Academy ήταν γεμάτο και μάλιστα από σχετικά νωρίς, ώστε να δουν και το support συγκρότημα.      

Foray Between Ocean

Τηρώντας το πρόγραμμα σχεδόν κατά γράμμα, οι 5μελείς Foray Between Ocean πήραν τη θέση τους στη σκηνή στις 20:20. Έχοντας κυκλοφορήσει ένα πολύ καλό album (“Depression Neverending”) είχε έρθει η ώρα να αποδείξουν την αξία τους και μπροστά στο κοινό. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός και ξεμπούκωσε κι άλλο από το δεύτερο κομμάτι και μετά. Μοντέρνο death metal με εναλλαγή brutal και καθαρών φωνητικών, γρήγορες ταχύτητες που έσπαγαν και σε ρυθμικά μέρη και ωραία ρεφρέν με καθαρά φωνητικά. Αν και όπως μας είπαν ήταν το 3ο τους live, ήταν δεμένοι, προβαρισμένοι και άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις. 

Ωραίες συνθέσεις και τεχνικά πολύ καλοί με στιβαρό rhythm section και κιθάρες βαριές που δεν ήταν ξύσιμο, αλλά έβγαζαν ωραία riff. Το μόνο αρνητικό στην live απόδοση των τραγουδιών τους είναι ότι λείπουν τα χορωδιακά φωνητικά που κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουσες τις συνθέσεις τους. Ωραία growls, καταιγιστικά drums και τεχνικές κιθάρες και μπάσο από τον πανύψηλο μπασίστα. Πολύ θετική εμφάνιση στα 40 λεπτά που έπαιξαν. Η επιλογή ενός ελληνικού death metal συγκροτήματος ίσως ξένισε κάποιους ακραιφνείς «παραδοσιακούς» του κοινού, αλλά νομίζω ότι τόσο οι συνθέσεις όσο κι η εμφάνιση τους δικαίωσαν τους διοργανωτές και κέρδισαν το κοινό. Νομίζω θα ακούμε στο μέλλον για τους  Foray Between Ocean.

Annihilator

Λίγο μετά την εμφάνιση των Ελλήνων κατέβηκε το πανό των Annihilator υπό τις επευφημίες του κόσμου και έβλεπες την ανυπομονησία του κοινού που μεγάλωνε όσο περνούσε η ώρα. Εκτός από τους κλασικούς και αγαπημένους δίσκους που κυμαίνονταν από thrash μέχρι speed metal, οι Annihilator έχουν κι έναν πολύ καλό καινούριο δίσκο στις αποσκευές τους (“Suicide Society”), αλλά και καινούρια μέλη. Ο Jeff Waters με την μοϊκάνα του, την κόκκινη  Annihilation-V κιθάρα του και την παρέα του ανέβηκαν στην σκηνή στις 21:30. Χαμογελαστός ξεκίνησε να εκτοξεύει τις riffάρες του και το ξύλο ξεκίνησε. 

Το συγκρότημα ξεκίνησε με το ομώνυμο του τελευταίου δίσκου τους και συνέχισε με το King of The Kil. Ο κιθαρίστας Aaron Homma και ο μπασίστας Rich Hinks αλώνιζαν τη σκηνή αλλάζοντας συνεχώς πλευρές, ενώ ο Jeff μοίραζε χαμόγελα, πλησίαζε τον κόσμο, έδινε το χέρι του και όλα αυτά παίζοντας σε γρήγορες ταχύτητες τραγούδια-ύμνους. Ο πιτσιρικάς Fabio Alessandrini στα drums, ο οποίος ήταν αγέννητος όταν οι Annihilator έβγαζαν τους πρώτους δίσκους (23 χρονών γαρ), απέδειξε γιατί ήταν πάνω στη σκηνή με το δυναμικό μεν τεχνικό δε, παίξιμο του. Το κοινό συμμετείχε με κάθε τρόπο, ειδικά στα κλασικά κομμάτια, με «ξύλο», τραγούδι, παλαμάκια, τραγουδώντας μελωδίες και σπάζοντας μερικά άλατα από το λαιμό του. Ειδικά στα παλιότερα κομμάτια - ύμνους, έβλεπες ανθρώπους όλων των ηλικιών να κάνουν headbanging, να τραγουδούν τους στίχους αλλά και να ακολουθούν τα μελωδικά μέρη με τη φωνή τους.  

Ο Jeff Waters μας θύμισε την πρώτη φορά που έπαιξαν στην Ελλάδα ως support στους Judas Priest (εποχής Painkiller) και μαζί με τους άγνωστους τότε Pantera, έκανε πλάκα για τους συμπατριώτες τους Καναδούς ότι ζητάνε συγγνώμη ακόμα κι όταν τους βγάλουν από τον δρόμο. Μας είπε ότι η χώρα μας χρειάζεται μεταλά πρωθυπουργό και ό, τι αν θέλουμε αναλαμβάνει ο ίδιος, αφού έχουμε εξαιρετικό φαγητό. Μάθαμε ότι κάποτε σκέφτηκε να πουλήσει το “Alison Hell” για 1000 δολάρια στην Metal Blade όταν του έστειλαν συμβόλαιο μόνο γι’ αυτό το κομμάτι και επιβεβαιώσαμε ότι ο Jeff είναι τρελός και γαμάτος τύπος: έπαιξε το hidden track “Chicken and Corn” ως medley με το Brain Dance, φόρεσαν μάσκες και έπαιξαν το Phantasmagoria για να δουν πως νιώθουν οι Slipknot («ιδρώνεις σαν γουρούνι, δεν βλέπεις τίποτα και κινδυνεύεις να πέσεις, είναι σκατά») και έκανε αναδρομή σε τραγούδια 20 ετών. Μουσικά το συγκρότημα ήταν εξαιρετικό: τα νέα μέλη είναι πολύ καλοί μουσικοί και δεμένοι, πιτσιρικάδες που δεν σταμάτησαν να τρέχουν πάνω κάτω, επίσης τρελοί (ο Aaron δεν σταμάτησε να κάνει γκριμάτσες) και για τον Jeff τι να πεις; Ο Καναδός έπιανε τρελές ταχύτητες, έπαιζε φρενήρη σόλο, τραγουδούσε, έκανε πλάκα και μας θύμισε τι είναι το metal που αγαπήσαμε: Riffs, κομματάρες, headbanging και χαβαλές χωρίς σοβαροφάνεια.  

Όταν έχεις βγάλει καινούριο δίσκο και επιλέγεις να μην παίξεις παρά 2-3 από αυτόν ως προώθηση, αλλά κομμάτια ακόμα κι από τους πρώτους σου δίσκους ο κόσμος θα περάσει καλά. Και πέρασε. Έστω κι αν κλήθηκε να ψηφίσει μεταξύ W.T.Y.D και Never, Nevermore και δεν άκουσε και τα δύο. Οι Annihilator κατέβηκαν από την σκηνή στις 23:00 έχοντας κάνει πολλούς σβέρκους να χτυπηθούν, πολλούς 30άρηδες να θυμηθούν γιατί αγαπούν αυτή την μουσική και όλους να παραδέχονται ότι 15 χρόνια είναι πάρα πολλά χωρίς επίσκεψη από τους Annihilator.    

Annihilator have a lot of fans in Greece and 15 years since their last visit are too many. Piraeus Academy on the night of the 28th of October (a national Greek holiday) was full of people of all ages and the soundtrack was beloved riffs and songs from a well-loved band and he interesting addition of Foray Between Ocean. Despite the 3-day holiday, Piraeus Academy was full even when the support band was playing, so the audience could watch them too.      

Foray Between Ocean

The 5-membered Foray Between Ocean took their place on stage at 20:20 like scheduled. They had released a very good debut album (“Depression Neverending”), so it was the time for them to prove their value on stage. The sound was very good and by the second song it got even better and clearer. They played modern death metal with brutal and clean vocals, fast tempo that slowed down to rhythmic parts and melodic choruses . Even though it was their 3rd live gig, as they told us, they were tight, well prepared and they made a very good impression on us. 

Nice compositions, good technique, good and synchronized rhythm section and very good riffs with heavy sound.  The only negative point of their live performance is the absence of orchestral vocals that make their songs even more interesting on their studio version. Nice growls, heavy and fast drums, guitars and bass full of technique.  A very good performance on the 40 minutes they were on stage. The selection of a Greek death metal band as a support to Annihilator maybe was a bit strange for some old-school metalheads, but both their music and their appearance proved their selection was right. I think we will be hearing a lot of them in the future. 

Annihilator

After Foray Between Ocean’s show, Annihilator’s banner made it’s appearance under the cheering of the audience and you could see the anticipation for the Canadians. Annihilator have except for classic and beloved thrash and speed metal albums, also a very good last one (“Suicide Society”) and new members in their line-up. Jeff Waters with his mohican haircut, his red Annihilation-V guitar and his band made his appearance on 21:30. He started playing his excellent riffs with a smile on his face and crowd went berserk. 

The band started with the Suicide Society song from the last album and went on playing King of The Kil. Guitar player Aaron Homma and bassist Rich Hinks changed constantly sides on stages by running all around, while Jeff approached the audience, gave them smiles and his hand and all these without stopping playing  Annihilator’s hits in fast tempo.  Young Fabio Alessandrini was playing drums, and even though he was not born when Annihilator released their first albums (as he is 23 years old), he proved why he was chosen to be a part of this band with his dynamic yet technical playing. The audience played their part with various ways, especially in the classic songs: mosh pits, sing –a-long melodies, clap their hands and lot of headbanging .  

Jeff Waters reminded us of their first time in Greece as a support band to Judas Priest (Painkiller tour) along with an unknown band named Pantera , made fun of Canadians constantly apologizing, even when their car is driven off the road by another. He told us that Greece can only be saved by a metalhead Prime Minister and he is willing to take this place only to eat excellent Greek food. We learned that in the beginning of his career he had an offer to sell “Alison Hell” to Metal Blade for $ 1000 but he refused to and confirmed that he is cool and crazy: He played the hidden track “Chicken and Corn” as a medley with “Brain Dance”, they wore masks and performed “Phantasmagoria” to feel what is to be Slipknot (“You sweat as a pig, you can’t see a thing and you can easily fall off the stage, it’s shit”) and played even 20 year old songs. Regarding to music, the band did an excellent job: All new members are very good musicians and the band acts as one, they are youngsters who don’t stop running, also crazy (Aaron couldn’t stop making faces). What can anyone say about Jeff? The crazy Canadian was playing in ultrasound speed, fast solos, sang, made fun of everything and reminded us what we love about metal music: Great riffs, great songs, headbanging and pure fun without trying to look serious.  

When you have released a new album and you choose not to play more than a couple songs from it but stick to your old ones, the audience will have a nice time. Oh, and it did!  Even though it had to choose between “W.T.Y.D.” and “Never, Nevermore” and couldn’t listen to both of them. Annihilator left the scene at 23:00 having crushed a lot of necks, having reminded to many 30 year old guys why they love metal music and everyone admitting that 15 years without a visit from Annihilator are too many.    

Setlist

Suicide Society. King Of The Kill, Creepin’ Again, Annihilator, No Way Out, Set The World On Fire, Stonewall, Drum solo, Syn. Kill 1, No Zone (Rich on vocals), Brain Dance/ Chicken and Corn, Alison Hell, Second To None, Phantasmagoria, W.T.Y.D., Human Incesticide