Point Of View

Μπλε live @ Piraeus Academy - Review

Κωστής Γωγιός

Οι Μπλε την Παρασκευή το βράδυ μας κάλεσαν στο Piraeus Academy για το πάρτι για τα 20 χρόνια τους. Η συναυλία πέραν του εορτασμού των 20 ετών είχε ειδικό ενδιαφέρον λόγω της συνύπαρξης στη σκηνή της Θεοδοσίας Τσάτσου και της Τζώρτζια Κεφαλά. Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε έδειχνε ότι οι Μπλε είναι ένα συγκρότημα που άντεξε στο πέρασμα του χρόνου και είτε με την Θεοδοσία είτε με την Τζώρτζια δημιούργησε τραγούδια που άντεξαν και κυρίως αγαπήθηκαν.

Κατά τη γνώμη μου υπήρχαν δύο άξονες στη συγκεκριμένη συναυλία: Το μουσικό κομμάτι και το κομμάτι του στησίματος. Αναφορικά με το μουσικό κομμάτι, οι Μπλε πότε με την rock Τζώρτζια, πότε με την jazz Θεοδοσία, πότε και με τις δύο μαζί επί σκηνής να βγάζουν ερωτισμό ήταν εξαιρετικοί. Ο ιθύνων νους Γιώργος Παπαποστόλου με το σαξόφωνο του πρόσθετε jazz πινελιές, η Νατάσα Αλεξίου μ ε το βιολί της και το τραγούδι της στήριζε τις 2 τραγουδίστριες κι ο αεικίνητος Πάνος Παπάζογλου με την κιθάρα του έδωσε τον ηλεκτρισμό και τον ροκ ήχο που χρειαζόταν. 

Οι Μπλε σε μια σχεδόν 3ωρη συναυλία έπαιξαν όλα τα κομμάτια με τα οποία τους αγαπήσαμε και μας επέστρεψαν νοερά και μουσικά στη δεκαετία του ‘90 («Φοβάμαι», «Νιώθω ενοχές», «Δεν θέλω να μου μιλάς») και μας εξέπληξαν (ευχάριστα) με τις διασκευές που επέλεξαν σε Bette Midler(!) “The Rose”, U2 “One”, Led Zeppelin “Whole lotta love”, Rage Against The Machine “Killing in the name of” (αφιερωμένο στην Ευρώπη «που κλείνει τα σύνορα»), ακόμα και System Of A Down “Toxicity”. Εδώ είναι όμως που φάνηκε πολύ περισσότερο το λάθος των καθισμάτων. Το Piraeus Academy ήταν γεμάτο με καρέκλες μέχρι την μέση και από εκεί και πίσω ήταν οι όρθιοι. Έβλεπες λοιπόν στη σκηνή ένα συγκρότημα να ροκάρει, να «τα σπάει», να βγάζει ενέργεια, έβλεπες πιο πίσω τους όρθιους να τα σπάνε επίσης, να χορεύουν, να κουνιούνται, να τραγουδάνε και στην μέση καρέκλες. Όλη η ενέργεια από το συγκρότημα δεν περνούσε στον κόσμο και το αντίστροφο, λόγω αυτού του «κενού». Θα μπορούσαν όλοι οι καθήμενοι να είναι στον εξώστη και ο χώρος κάτω να είναι για όρθιους για να μην χάνεται αυτή η τόσο σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ μπάντας και κοινού. Δεν μπορεί να ακούς το “Toxicity” ή το “Killing in the name of”, για παράδειγμα, να βλέπεις κόσμο να χτυπιέται στην μέση και μπροστά να κάθονται. Δεν ταιριάζει. Νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο χάθηκε όλη η ενέργεια που έβγαινε, ειδικά στα πιο ροκ κομμάτια. 

Στο οπτικό μέρος της συναυλίας, είδαμε ένα ξεκίνημα με μια «περίεργη» και «ιδιαίτερη» χορογραφία από τις 2 τραγουδίστριες  με φωτόσπαθα και μονομαχίες υπό τον ήχο του “Mission Impossible”, είδαμε την είσοδο της αλυσοδεμένης σε s/m στυλ Τζώρτζια στο “Whole Lotta Love” που προκάλεσε το χειροκρότημα του κόσμου και της Θεοδοσίας που τραγουδούσε εκείνη την ώρα, τον χαρακτηριστικό χορό σε στυλ μπαλέτο της Τζώρτζια, τις απίστευτες ερμηνείες και των 2 τους, αλλά κυρίως τα τραγούδια που είπανε μαζί αγκαλιασμένες. Όσο τζαζ είναι η Θεοδοσία, άλλο τόσο «τζαζ» (με την καλή έννοια) είναι η Τζώρτζια. Και οι δύο έδειξαν ότι έχουν φωνάρες, κίνηση, χιούμορ και κυρίως τη διάθεση να αφήσουν πίσω  τα παλιά. Εκτός από τον φανερά πανευτυχή Γιώργο Παπαποστόλου με τα πνευστά του στη σκηνή είδαμε (κι ακούσαμε) τον παλιό κιθαρίστα τους Στέλιο Φράγκο (πλέον τον βλέπουμε με τον Τζίμη Πανούση) στο “Thunderstruck” με ελληνικούς στίχους, τον στιχουργό Γιώργο Παρώδη πρώτη φορά επί σκηνής, αλλά και τον παραγωγό του πρόσφατου δίσκου τους Απόστολο Παπαποστόλου, ο οποίος έπαιξε κιθάρα και ντραμς σε 3 κομμάτια. Η Θεοδοσία τραγούδησε τόσο κομμάτια από το ντεμπούτο των Μπλε, όσο και από την προσωπική της καριέρα. Η κάθε μια ερμηνεύτρια είπε τραγούδια πιο κοντά στο στυλ της, όμως κι οι δύο ήταν πολύ άψογες, με διάθεση, χαμόγελο, κίνηση και έδειχναν ότι αυτό που βλέπαμε μεταξύ τους ήταν αληθινό. Οι δύο ερμηνεύτριες  να τραγουδάνε μαζί αγκαλιασμένες επί σκηνής ήταν κάτι που δεν νομίζω να περιμέναμε ποτέ να δούμε, αλλά το αποτέλεσμα έδειξε πόσα πολλά έχουμε χάσει όλα αυτά τα χρόνια.      

Setlist 

Δεν θέλω (μαζί)

Τζώρτζια: Στα μαύρα έχω ντυθεί (Medley με τα 40 παλικάρια), Μόνο τα όνειρα σου, Έχω πολύ θυμό, Με ταξιδεύεις, Τα πάντα ζητάς, Μ’ αρέσεις γιατί, Αδύνατον 

Είσαι το τέλειο παιδί (μαζί) 

Θεοδοσία: Επαφή, Σ’ αγαπώ, Νιώθω ενοχές, Χωρίς Τίτλο, Που να ‘σαι τώρα, Ζούμε ανάμεσα τους

One (U2) (μαζί)

Τζώρτζια: Έλα να δεις, Κοίτα, Φίλα με στο στόμα,  Τίποτα, Toxicity (System of a down), Τον ίδιο το θεό

Κόκκινο φιλί (μαζί)

Θεοδοσία: Σ’ αγαπάω, Σε θέλω, Whole lotta love (Led Zeppelin),Φοβάμαι, Thunderstruck (AC/DC), Στη θάλασσα 

Τζώρτζια: Μια φορά κι έναν καιρό, Κοίταξε με δύο φορές, Killing in the name of (Rage Against The Machine), Τρελός, Πιάνω φωτιά 

The Rose (Bette Midler) (μαζί) 

Εσύ δεν ζεις πουθενά (μαζί)

Νιώθω ενοχές (μαζί)

Δεν θέλω / I can get no satisfaction medley (μαζί)


Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος