Salem – Κριτική

Ένα βράδυ στο παιδικό μας δωμάτιο, έφηβες, στοιχειωμένες από ανεκπλήρωτους πόθους. Μέρσυ, Μέρη, Άμπυ, Μπέτυ: Θάρρος ή Αλήθεια; 

Η σκηνή του Θησείον, ένα δωμάτιο παιδικό με ένα λευκό κρεββάτι, μια λευκή φλοκάτη, ένα λευκό κουκλόσπιτο, λευκά μπαλόνια,  τέσσερα κορίτσια με λευκά νυχτικά. Στα πρώτα λεπτά του έργου διακρίνουμε τους χαρακτήρες τους: την δυναμική έφηβο που έχει κατανοήσει πλήρως τον πόθο της, την εσωστρεφή νεαρή που επιμένει στις παιδικές της συνήθειες, το κορίτσι που θέλει να είναι στην παρέα αλλά δεν συμφωνεί με όσα κάνουν και την πνευματώδη που αρθρώνει λόγο παραινετικό.

Δυο διαφορετικές ιστορίες, οι δίκες του Σάλεμ το 1692 και το πιτζάμα πάρτι τεσσάρων κοριτσιών τη δεκαετία του 50, γίνονται το δραματουργικό όχημα για να αφουγκραστούμε το ξύπνημα της σεξουαλικότητας, το πέρασμα από το κορίτσι στη γυναίκα. Μέσα στη μικρή διάρκεια της παράστασης παρακολουθούμε πως το ανέμελο παιχνίδι γίνεται άσπονδη σκληρότητα, το γέλιο δίνει τη θέση του στην απόγνωση, και το μυαλό μηχανεύεται την τέλεια δολοπλοκία. Το «αίνιγμα της απώλειας» και η «τέλεια εκδίκηση» γίνονται το δίπολο πάνω στο οποίο οι νεαρές κοπέλες σαν αρχέτυπα τραγικών ηρωίδων αναζητούν το πέρασμα στην ενηλικίωση. 

 Ο κ. Βαβαδάκης προσεγγίζει το θέμα της γυναικείας ενηλικίωσης με έναν τρόπο Φελινικό, μεταχειρίζεται παιδικά τερτίπια και νεανικές ‘παράτες’ για να θίξει το επικίνδυνο της γυναικείας μεταμόρφωσης. Καθοδηγεί και εξυφαίνει την κορύφωση του δράματος με σεβασμό και προσοχή στην λεπτομέρεια. Η σκηνική παρουσία των ερμηνευτριών ενισχύεται και αναδεικνύεται από τα σκηνικά και τα κοστούμια της κ. Γερμανού και των συνεργατών της. Το παιδικό κουκλόσπιτο γίνεται ο σκηνικός χώρος της δίκης του Σάλεμ, τα μπαλόνια από παιχνίδι γίνονται αντικείμενο διαστροφής, ολόκληρο το λευκό δωμάτιο συστρέφεται και αναδιπλώνεται στο χρόνο που κινείται από το παρελθόν στο παρόν.  

Μια παράσταση που φέρνει στην ανάμνηση Το Πάρτυ του Μάνου Χατζιδάκι ... κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.

Σκηνοθεσία/Δραματουργία: Μάνος Βαβαδάκης, Δραματουργία / Σκηνικά – Κοστούμια : Γιωργίνα Γερμανού, Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Θάνος Τσακαλίδης

Βοηθοί Σκηνογράφου: Μαρία Εσπιαλίδου/ Κωνσταντίνος Κωτσής, Graphic Designer: Χρόνης Γιαννικόπουλος, Trailer: Στέλιος Δάγκας/ Χρήστος Πανάγος, Φωτογραφίες: Χρήστος Πανάγος/ Γιωργίνα Γερμανού, Οργάνωση Παραγωγής: Βαγγέλης Κώνστας, Παίζουν: Ελεάνα Καυκαλά, Άννα Κλάδη, Μαρία Μοσχούρη, Έλλη Χατζεϊπίδου.

Θέατρο Θησείον – Ένα θέατρο για τις Τέχνες, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, Τηλ. 210 3255444

Τιμές εισιτηρίων:  12 € |Φοιτητικά, άνω των 65, ατέλειες, ΑΜΕΑ 8 €

Παραστάσεις: 11 έως 21 Φεβρουαρίου 2016, Πέμπτη έως Κυριακή στις 21:00