19:00 π.μ. Παρασκευή 5/4 του 2021

Μόλις είχα βγει από τον θάλαμο και κάλεσα beat για να επιστρέψω στην οικεία μου.

Ένιωθα περίεργα. Μια ευφορία υπέροχη. Όλα έμοιαζαν εξωτικά, περίεργα, απόκοσμα.

Φτάνοντας σπίτι, μια ώρα περίπου μετά το εμβόλιο, ένιωθα ακόμη πιο καλά.

Ξάπλωσα και κοίταζα το ταβάνι. Χαλάρωσα σε τέτοιο βαθμό και με γουρλωμένα μάτια χάζευα διάφορα.

Μέχρι που ήρθε η κοπέλα μου. Ξάπλωσε δίπλα μου και μου έλεγε τρυφερά λόγια. Δεν αργήσαμε καθόλου, βγάλαμε τα ρούχα μας και κάναμε έρωτα. Κοιμηθήκαμε αγκαλιά.

Το πρωί ξύπνησα, χαρούμενος. Η κοπέλα μου είχε φύγει. Έπιασα το κινητό μου και είδα 24 κλήσεις και ένα μήνυμα.

Ήταν ο ιατρός που μου έκανε το εμβόλιο.

"Νίκο, πάρε με όταν το δεις".

Κάλεσα αμέσως.

"Καλημέρα καλύτερε ιατρέ του κόσμου"

"Καλημέρα Νίκο. Καταρχάς είσαι καλά; ευτυχώς σε ακούω εντάξει"

"Γιατί ιατρέ; νιώθω υπέροχα"

"Θα ήθελα να μου πεις ό,τι ακριβώς έκανες χθες, μετά το εμβόλιο"

"Γύρισα σπίτι και ένιωθα ευτυχισμένος. Έκατσα στο κρεβάτι, χαλάρωσα και έκανα έρωτα με την κοπέλα μου"

"Μάλιστα"

"Γιατί; καταγράφετε τα side effects του εμβολίου της Moderna;"

"Όχι, δυστυχώς. Χαίρομαι παρόλαυτα που πέρασες καλά. Αλλά θυμίσου. Δεν έχεις κοπέλα".

Πάγωσα. "Και γιατί η Πενελοπούπε ήταν μαζί μου μέχρι το πρωί; βέβαια έφυγε χωρίς να πει τίποτα, ούτε χαιρέτησε", σκέφτηκα, λίγο ανήσυχος, μα χαμογελαστός για αυτό που έζησα.

"Τι εννοείς ιατρέ;"

"Δεν έκανες εμβόλιο για τον Covid. Κατά λάθος σου δώσαμε LSD"

*από τη συλλογή "Love, Death and Tsiodras", κεφάλαιο "Hallucinations"