20 Χρόνια Γυάλινο Μουσικό Θέατρο - Review

«Από το 1997 όταν ξεκίνησε τη λειτουργία του, το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο κατόρθωσε να καθιερωθεί ως μία από τις αρτιότερες μουσικές σκηνές της Αθήνας. […] Τα τελειότερα μηχανήματα σε ακουστική, φωτισμό και προβολή, εγκαταστάθηκαν στον χώρο, προκειμένου να μετατρέψουν το όποιο θέαμα σε... υπερθέαμα. Οι τεχνικές προδιαγραφές του θεάτρου αλλά και η συνέπεια λειτουργίας της επιχείρησης ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνα που έκαναν τον χώρο ελκυστικό σε μεγάλους Έλληνες καλλιτέχνες». Αυτά διαβάζει κανείς στην παρουσίαση του χώρου μέσα από την ιστοσελίδα του -και λίγα λέει έχω να προσθέσω.

Το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο «έκλεισε», αισίως, τα 20 χρόνια και το γιόρτασε. Το γιόρτασε με μια μεγάλη τριήμερη γιορτή και σηματοδότησε έτσι την νέα εποχή «ενηλικίωσης» του και είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό, αφού απολαύσαμε την κάθε στιγμή.

Φόρεσε τα καλά του, περιστοιχίστηκε από καλλιτέχνες, που έχει φιλοξενήσει, απ’ όλο το φάσμα της Ελληνικής μουσικής σκηνής και μας απέδειξε ότι όταν κάτι είναι αξιόλογο και γίνεται με αγάπη αντέχει στο πέρασμα των χρόνων. Επιβεβαίωσε ότι ανήκει στους κορυφαίους μουσικούς χώρους αυτής της μεγαλούπολης και ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία αφού αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή κάθε μορφή τέχνης.

Το δελτίο τύπου μας προετοίμασε για 80 καλλιτέχνες, προσωπικά μέτρησα πολύ περισσότερους, αν αναλογιστεί κανείς και τους «αφανείς» καλλιτέχνες -μουσικούς, ηχολήπτες, φωτιστές κ.λπ.- που πλαισίωναν το εξαίρετο  και πλούσιο πρόγραμμα. Ενός προγράμματος, που περιελάβανε τραγουδιστές, συνθέτες, τραγουδοποιούς, μάγους, illusioners, ηθοποιούς, stand up κωμικούς, σολίστες και τόσους άλλους, κι όλοι τους έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό σ’ αυτό το μίνι φεστιβάλ.

Η αίσθηση που άφησε όλο το πρόγραμμα είναι, ότι θα μπορούσε να κρατήσει περισσότερο αφού κανείς δεν ήθελε να αποχωρήσει στο τέλος κάθε μέρας. Κάθε καλλιτέχνης και μια προσωπική ιστορία τόσο για τον χώρο όσο και για τον κο Βαγγέλη Κουρομηνά που τόσα χρόνια βρισκόταν δίπλα στον καθένα/καθεμιά απ’ αυτούς. Ο κόσμος νομίζει ότι μόνο αυτοί που ερμήνευσαν επί σκηνής παρουσιάστηκαν στον Γυάλινο, αλλά λανθάνονται, υπάρχουν κι άλλοι, άλλοι πολλοί που δήλωσαν το παρών τους έστω και με ένα απλό βιντεάκι ή μια μικρή αφιέρωση με ποικίλους τρόπους, κυρίως ψηφιακής, όλοι ευχαριστημένοι και όλοι ειλικρινείς απέναντι στον χώρο που τους είχε φιλοξενήσει κάποια στιγμή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η γιορτή είχε και φιλανθρωπικό σκοπό, πέρα από τον προφανή εορτασμό, μέρος των εσόδων του θα δοθούν στην Κιβωτό του Κόσμου – του οργανισμού που βοηθάει έμπρακτα τους συνανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη. 

Θυμάμαι όταν πρωτοήρθα εδώ, κάπου το 2004, ότι έψαχνα κάθε χρόνο το πρόγραμμα για να δω τι είχε να παρουσιάσει και σχεδόν κάθε χρόνο βρισκόμουν εκεί ανάμεσα στο πλήθος για να ακούσω τον τάδε ή τον δείνα καλλιτέχνη και πάντα έφευγα με τις καλύτερες των εντυπώσεων για τις παραστάσεις. Και βρισκόμαστε πλέον στο 2017 και ακόμα αναπολώ κάποιες απ’ αυτές τις εποχές και ανυπομονώ για τις επόμενες, καθώς έχει πολλά να μας παρουσιάσει ακόμα. Εύχομαι κι εγώ με την σειρά μου τα καλύτερα και να σταθεί επάξια στις, κάθε λογής, αντιξοότητες και να μας χαρίζει μερικά από τα καλύτερα μας βράδια. 

20 χρόνια και... Πάμε δυνατά!