Allah-Las/ The Social End Products live @ Piraeus 117 Academy

Οι Allah-Las είναι από αυτά τα συγκροτήματα που δένουν κατευθείαν με το ελληνικό κοινό και δημιουργείται μια αμφίδρομη σχέση αγάπης. Οι Allah-Las αναζωπυρώνουν την αγάπη αυτή με πέρασμα από την Ελλάδα μετά από κάθε δίσκο και το ελληνικό κοινό τους είναι εκεί για να τους στηρίξει, να τους χειροκροτήσει και για να τους δείξει την αγάπη του.  

The Social End Products 

Τη βραδιά άνοιξαν οι Έλληνες The Social End Products. Κουαρτέτο με 2 κιθάρες, μπάσο και τον ντράμερ που εκτελούσε και χρέη τραγουδιστή, διάφορα 7ιντσα και έναν ολοκληρωμένο δίσκο (Nutre Tu Cabeza). Ήχος καλός, αλλά με λίγο πιο χαμηλά τα φωνητικά που ακούγονταν αρκετά πίσω σε σχέση με τα όργανα. Μουσικά βγάζουν ένα ψυχεδελικό ‘60s rock, με ελληνικές ρίζες που φτάνουν μέχρι τα ‘70s και ειδικά στα κομμάτια με ελληνικό στίχο έφεραν στο μυαλό Πελόμα Μποκιού και Νοστράδαμο. 

Ο ελληνικός στίχος τους πηγαίνει αρκετά και τους διαφοροποιεί, ενώ το acid rock τους μπολιασμένο με ψυχεδέλεια και vintage ήχους ακούγεται πολύ ευχάριστα. Άλλωστε όταν σε (ξανά)προτιμούν οι Allah-Las να τους «ανοίξεις», μάλλον τα πας καλά. 12χορδη κιθάρα, στήσιμο με τις κιθάρες φορεμένες πολύ ψηλά, ωραία τραγούδια, ένα ιδανικό ζέσταμα πριν τους Allah-Las. Το μόνο αρνητικό σημείο της εμφάνισής τους ήταν η πολύ μικρή επικοινωνία με τον κόσμο, που περιορίστηκε σε μερικά «ευχαριστούμε» ανάμεσα στα κομμάτια. Κατέβηκαν από τη σκηνή στις 21:20. 

Allah-Las 

Περίπου μισή ώρα μετά, έκαναν την εμφάνιση τους στη σκηνή οι Αμερικάνοι υπό τις επευφημίες του κόσμου, σ’ ένα αρκετά γεμάτο Piraeus Academy. Ο καιρός, αν και Νοέμβρη μήνα, τους (μας) έκανε τη χάρη κι έτσι η συναυλία αυτή είχε το καλοκαιρινό, ζεστό υπόβαθρο που της ταίριαζε. Άλλωστε πόσο διαφορετικός να είναι ο ήλιος της Αθήνας, από αυτόν της California; “It’s good to be back” είπαν και ξεκίνησαν με το instrumental “Ferus Gallery” και ψυχεδελικά σχέδια που χόρευαν πίσω. Κάποια μικροπροβλήματα με τον ήχο ξεπεράστηκαν γρήγορα και οι νοσταλγικές τους lo fi/garage ψυχεδελικές μελωδίες γέμισαν τον χώρο.  Τόσο οι Αμερικάνοι όσο και το κοινό ξεκίνησαν να ζεσταίνονται, να χαλαρώνουν και να λύνονται μετά το 4ο κομμάτι. Ίσως είχε να κάνει και με την επιλογή πιο υποτονικών τραγουδιών για αρχή, πάντως η αλλαγή ήταν εμφανής: Το συγκρότημα το έδειξε με περισσότερη κίνηση, διάθεση και νεύρο, ενώ το κοινό με χορό και τραγούδι που ήρθαν να προστεθούν στα χειροκροτήματα. 

Οι Allah-Las, όπως ήταν αναμενόμενο, έριξαν το μεγαλύτερο βάρος του setlist στο νέο τους album, παίζοντας 8 από τα 12 κομμάτια του δίσκου. Μας ευχαρίστησαν στα ελληνικά και δήλωσαν χαρούμενοι που επέστρεψαν με καινούριο δίσκο. Η «ραστώνη» και το καλοκαιρινό ταξιδιάρικο feeling των πρώτων κομματιών αντικαταστάθηκε από πιο χορευτική και feel good διάθεση και με το “Satisfied” φάνηκε ότι το “Calico Review” έχει ήδη αγαπηθεί από τους fans του συγκροτήματος και κάποια κομμάτια του έχουν ξεχωρίσει ως hits. Ευχαρίστησαν για άλλη μια φορά το κοινό για την αγάπη που τους δείχνει και ανέφεραν ότι η Ελλάδα θα ναι πάντα στην καρδιά τους αφού εδώ έδωσαν την πρώτη μεγάλη τους ευρωπαϊκή συναυλία. 

Με το που ακούστηκαν οι πρώτες συγχορδίες του “Sandy” ο κόσμος έδειξε με επευφημίες και χειροκροτήματα ότι αγαπάει το ντεμπούτο τους και δεν σταμάτησε να τραγουδάει σ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού. O Miles Michaud έδινε τη σκυτάλη του τραγουδιού και στα άλλα μέλη, με αποκορύφωμα το “Long Journey” στο οποίο άλλαξε ρόλους με τον ντράμερ Matthew Correia. O Correia αποχωρίστηκε για λίγο το χρυσαφί drum kit του και ήρθε στο προσκήνιο με τις μαράκες του για να τραγουδήσει, ενώ ο Michaud ανέλαβε να κρατάει το ρυθμό πίσω από τα τύμπανα. 

Το συγκρότημα δεν παρέλειψε να απολογηθεί για το εκλογικό αποτέλεσμα των αμερικάνικων εκλογών υπό τα σφυρίγματα του κόσμου αλλά και να τηρήσει το κλισέ του encore. Πρέπει να ομολογήσω πάντως ότι ήταν από τις περιπτώσεις που ο κόσμος όντως φώναζε μέχρι να ξαναβγούν στη σκηνή! Οι Allah-Las επέστρεψαν με μια διασκευή στο “So Long Marianne” του Leonard Cohen. Ήταν από τις πιο όμορφες και φορτισμένες συγκινησιακά στιγμές της βραδιάς να ακούς τις μελωδίες και κυρίως τους στίχους του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη. Έκλεισαν με το αγαπημένο κομμάτι του ελληνικού κοινού “Tell Me (What’s On Your Mind)” όπου έβλεπες όλο το κοινό να τραγουδάει και να χορεύει. Δήλωσαν ότι “it was an absolute pleasure” και μας υποσχέθηκαν ότι θα ξανάρθουν σύντομα, με τη συναυλία να τελειώνει στις 23:20. Αν και με ένα setlist αποτελούμενο από 23 κομμάτια δεν μπορείς να πεις εύκολα ότι δεν έπαιξαν αρκετά, ήταν φανερό ότι ο κόσμος ήθελε να ακούσει κι άλλα. Μια όμορφη συναυλία γεμάτη ωραία κομμάτια, συναισθηματικές στιγμές, νοσταλγία και αυτή την καθησυχαστική αίσθηση ότι αυτό που βλέπεις κι ακούς είναι πολύ οικείο. 

Setlist 

Ferus Gallery, Had It All, Follow You Down, Busman’s Holiday, Warmed Kippers, Strange, Heat, Satisfied, Autumn Dawn, 200 South La Brea, Famous Phone Figure, Roadside Memorial, 501-415, Could Be You, Sandy, Sacred Sands, Catalina, Seven Point Five, No Voodoo, Calm Me Down (Διασκευή σε Human Expression), Catamaran, Long Journey

Encore

So long Marianne ( Διασκευή σε Leonard Cohen), Tell Me (What's On Your Mind)