Αντώνης Δημητρίου - Interview

Ο Αντώνης Δημητρίου στη θητεία του στο συγκρότημα «Ενδελέχεια», μας χάρισε πολλά τραγούδια που αγαπήσαμε και κυρίως τραγουδήσαμε. 

Πλέον συνεχίζει και κάνει το ίδιο, αλλά πίσω από το (ραδιοφωνικό) μικρόφωνο και τις μουσικές επιλογές του στο Kosmos 93.6. Κιθαρίστας, τραγουδιστής, ραδιοφωνικός παραγωγός, ροκάς. 

Το Boem Radio κατάφερε να τον «στριμώξει» και να τον ρωτήσει για το ελληνικό ροκ, την μουσική γενικά, το παρελθόν και το μέλλον, σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη, ελπίζοντας το επόμενο ραντεβού να είναι ραδιοφωνικό!

Πόσο έχει αλλάξει η σκηνή στην Ελλάδα από την εποχή των Ενδελέχεια; Υπάρχει ελληνικό ροκ σήμερα;

Υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά ελληνικό ροκ δεν είναι. Αναβίωση με θέμα το rock ή το  blues ή το swing ή αφιερώματα σε παλαιότερα συγκροτήματα γίνονται. Αλλά νομίζω ότι το ροκ στην Ελλάδα χάθηκε λόγω κοινωνικών αλλαγών. Η βασικότερη ήταν η μετατόπιση της εργατικής τάξης ή των αστών ας πούμε σε άλλη κοινωνική διαστρωμάτωση, σε άλλες τάξεις. Για παράδειγμα το ροκ πέρναγε με κασέτες χέρι με χέρι στους  φοιτητές.  Όταν άρχισαν οι φοιτητές να ακούνε σκυλάδικα ήταν το τέλος της ροκ συναλλαγής. Όλο εκείνο το life style πήρε τους χώρους της ροκ κοινότητας.

Υπάρχει κάτι που θεωρείς ακραίο στην μουσική;

Στη μουσική όχι αλλά ακραία μπορεί να γίνονται τα κινήματα που υποστηρίζουν συγκεκριμένες μουσικές όταν συμπίπτουν με μεγάλες αλλαγές, πολιτικές, κοινωνικές ή οικονομικές.

Ποιο ελληνικό συγκρότημα / καλλιτέχνης θεωρείς ότι ήταν αυτό που έκανε τον κόσμο να φτιάχνει συγκροτήματα;

Υπήρχαν πολλές στάσεις στη διαδρομή του ελληνικού ροκ. Μια ήταν ο Σαββόπουλος, άλλη ο Σιδηρόπουλος, ο Παπάζογλου, οι Τρύπες και τέλος...νομίζω μετά. 

Τι σε έκανε να πιάσεις κιθάρα για πρώτη φορά;

Νομίζω ότι πέταγα σε διάφορα συγκροτήματα σαν ¨μέλος¨ τους όταν πρωτάκουσα ροκ. Και μάλλον θέλησα να τους μοιάσω. Παράδοση μουσική στην οικογένεια δεν υπήρχε.  Μόνο η αλητεία έξω υπήρχε τότε...τίποτα άλλο.

Πηγαίνεις σε live; Κάποιο που σου έχει μείνει; 

Τώρα τελευταία είμαι πιο επιλεκτικός και τα live  είναι λιγότερα. Βλέπεις είχα κακομάθει τόσα χρόνια να είμαι πάνω στη σκηνή κι όχι κάτω. Παρ’ όλα αυτά έχω πάει σε πάρα πολλά live και σε πολύ μεγάλες διοργανώσεις και λόγω δουλειάς αλλά και απλά γιατί ήθελα.

Κάτι καινούριο που άκουσες και σου φάνηκε ενδιαφέρον; 

Νομίζω το προτελευταίο άλμπουμ του Marcus Mumford (Mumford & sons) και η αλλαγή του ήχου του σε πιο ηλεκτρικό καθώς και το άλμπουμ Under the shades of violets των Orange Blossom του 2014 που έχει έντονα διαχρονικά στοιχεία (έχουν μειωθεί πολύ οι παραγωγές World μουσικής) και το οποίο είναι μια εξαιρετική Γαλλομαροκινή συνύπαρξη που δείχνει ξεκάθαρα  πως η μουσική ενώνει. Το 2016 μου άρεσε περισσότερο το άλμπουμ του Michael Kiwanuka που βρέθηκε πολύ κοντά στο να κερδίσει το  Mercury Prize.

Πρόσφατα σε είδα στο πλευρό της Μικαέλας Δαρμάνη να παίζεις ένα εξαιρετικό σόλο στο "εγώ μιλάω για δύναμη". Είναι κάτι που δεν θα έπαιζες, κάποιο είδος που δεν μπορείς καν να ακούσεις; 

Με τα χρόνια έχω αποκλείσει κάποια είδη αλλά πιστεύω στο τραγούδι. Από οπουδήποτε κι αν προέρχεται. Αν δεν έχεις τραγούδι δεν έχεις τίποτα και κανείς δεν μπορεί ποτέ να προεξοφλήσει την επιτυχία ενός τραγουδιού. Αυτά τα φτιάχνει ο κόσμος. Τα σόλα τώρα … νομίζω ότι είναι ...¨παιδικές ασθένειες¨.  Απλά είχε ένα σόλο εκεί το κομμάτι κι εγώ το γλέντησα λίγο παραπάνω.

Μουσική, ραδιόφωνο, μαγειρική. Ποια άλλη πλευρά σου δεν έχουμε δει; 

Λέγεται Power Lifting και είναι παιδάκι της άρσης βαρών. Είμαι τεχνικός σύμβουλος , κριτής και spotter σε μια ομάδα , αλλά αν χρειαστεί παίζω κι εγώ καμιά φορά. Ξεδίνεις…

Σε συνεχεία της ερώτησης για τις μαγειρικές σου ικανότητες : Αγαπημένο φαγητό να φτιάχνεις; Να τρως; 

Μ’ αρέσει να διαχειρίζομαι ένα καλό υλικό κι έτσι το αγαπημένα μου φαγητά είναι ένα σωστό φιλέτο με το κατάλληλο συνοδευτικό  και το ανάλογο κόκκινο κρασί, αλλά η μεγάλη μου επιτυχία ήταν  πάντα το γιουβέτσι αστακού. Όλα αυτά τότε που υπήρχαν ακόμα αστακοί στην Ελλάδα…

Πως βλέπεις το internet ως καλλιτέχνης και πως ως ακροατής; 

Μου αρέσει γιατί έχει άλλους νόμους και κανόνες  κι όχι  απαρχαιωμένα νομοθετικά πλαίσια και γιατί δίνει τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε να αναπτύξει όποιο θέμα θέλει και οποιοσδήποτε άλλος να κρίνει. Έχει μια οσμή ελευθερίας.  Είναι μια ξεχωριστή κοινότητα κι εγώ είμαι κοινοτικός. Αυτός ο χώρος σου επιτρέπει να τον χρησιμοποιήσεις ας πούμε ανεβάζοντας το βίντεο κλιπ σου και δεν σου ζητάει τίποτα. Ε μη του ζητάς μετά την επιτυχία σου δικαιώματα κάθε μορφής. Αυτό είναι αντικοινοτικό.

Με τι χαλαρώνεις; Θα βάλεις πχ μουσική ή νιώθεις ότι θες να "καθαρίσεις" το κεφάλι σου; 

Με ησυχία ή κάποιους συγκεκριμένους απόηχους όπως ας πούμε ο ήχος που βγάζουν τα ξύλα όταν καίγονται στο τζάκι.

Πόσο εύκολο είναι να "την ψωνίσει" κάποιο ροκ συγκρότημα στην Ελλάδα; Ένιωσες ότι κινδυνεύεις ποτέ; 

Εγώ δεν το φοβήθηκα αυτό, πολύ σπάνια έδινα αυτόγραφα αλλά όχι ότι δεν έχουν γλύκα τα φώτα … Κι όταν σβήνουν πονάει λιγάκι. Και βέβαια είναι πολύ εύκολο να την ψωνίσεις . Έχω αρκετά παραδείγματα αλλά μόνο γέλιο μου προκαλούσαν.

Τα επόμενα σχέδια; Κάτι που ετοιμάζεις;

Κάτι ετοιμάζω και πιστεύω πως θα βγει κάτι καλό. Αλλά δεν είναι ανακοινώσιμο ακόμα.

Περιέγραψε μας μία Boem στιγμή της ζωής σου.

Συνήθως μετά από κάποιο χωρισμό ή κάποια έντονη αλλαγή στη ζωή μου. Εκεί που ένιωθα μετέωρος  συνήθως  τότε έβγαιναν Boem στοιχεία.