Απ' Την Ηλεία Ως Την Ασία, Μια Βλακεία Δρόμος

Η σημερινή είδηση της ημέρας δεν είναι μία. Ειλικρινά δεν ήξερα τι να διαλέξω, καθώς όλες τους αποτελούν αποδείξεις ότι η ανθρώπινη φυλή είναι ηλίθια, ανεξαρτήτως χρώματος και τόπου. Ας ξεκινήσουμε από τα εγχώρια νέα και προχωράμε μετά στα διεθνή.

Ο νομός Ηλείας είναι καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί σε αυτή τη στήλη. Η σημερινή του παρουσία; Βλέπεις τον 27χρονο γιο σου να τσακώνεται βραδιάτικα έξω από το σπίτι με άλλους δύο. Τι κάνεις;

Α. Βγαίνεις με το φανελάκι και σώβρακο (αυστηρά ΜΙΝΕΡΒΑ) και φωνάζεις με     φωνή ταρίφα: «Φύγετε από εδώ ρε κωλόπαιδα μην βγάλω το ζωνάρι»

Β. Τους ζητάς ήρεμα να απομακρυνθούν, αλλιώς θα φωνάξεις την αστυνομία

Γ. Πυροβολείς και σκοτώνεις τον έναν από αυτούς

Από ό, τι φαίνεται, η σωστή απάντηση είναι το «Γ». Προφανώς και δεν είναι πολύ λογικό να πηγαίνεις σε ξένο σπίτι να τσακώνεσαι τα μεσάνυχτα, αλλά μάλλον δεν είναι και πολύ σοβαρός λόγος αυτός για να πεθάνεις. 

Από την ηλιθιότητα της Ηλείας, περνάμε στην ηλιθιότητα του Μαϊάμι. Ένας 23χρονος αυτιστικός το σκάει από κέντρο υγείας και κάθεται στην άκρη του δρόμου και παίζει με ένα παιχνίδι αυτοκινητάκι. Ο Charles Kinsey, εργαζόμενος στο κέντρο υγείας και μαύρος (όχι στην εργασία, εκεί κολλάνε ένσημα) τον ακολουθεί και προσπαθεί να τον πείσει να γυρίσουν πίσω. Κάποιος ειδοποιεί την αστυνομία, οπότε φτάνουν δύο αστυνομικοί οι οποίοι βλέπουν τη σκηνή και αποφασίζουν ότι ο μαύρος άνδρας είναι επικίνδυνος. Ο Kinsey τους αναφέρει την ιδιότητα του και ότι ο νεαρός είναι ασθενής που χρήζει φροντίδας. Η απάντηση των αστυνομικών ήταν να τους ζητήσουν να σηκώσουν τα χέρια και αφού υπάκουσαν, να πυροβολήσουν τον Kinsey στο πόδι. Ο Kinsey μάλλον είναι γνωστός για τις ικανότητες του στο «κουτσό», αλλιώς δεν εξηγείται γιατί αποφάσισαν να τον ρίξουν κάτω και να του περάσουν και χειροπέδες, αφού τον είχαν πυροβολήσει. Αποκορύφωμα η ερώτηση του ταλαίπωρου άνδρα στον αστυνομικό που τον πυροβόλησε και τον συλλάμβανε: «Μα γιατί με πυροβόλησες;» για να πάρει την πληρωμένη απάντηση «Δεν ξέρω». Το «δεν ξέρω» δεν είναι αποδεκτή απάντηση ούτε καν στη κοπέλα σου όταν σε ρώτησε αν πάχυνε, πόσο μάλλον όταν κάποιος ρωτάει γιατί τον πυροβόλησες.

Αφού διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν χρυσόψαρα και εκτός από εδώ, ας δοκιμάσουμε την τύχη μας και στην ασιατική ήπειρο. Στην Ελλάδα ο ορισμός του πάτου της δημοσιογραφίας έχει όνομα νησιού με παράδοση στη μαστίχα και τη ναυτιλία. Στο Πακιστάν τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Προσφάτως απεβίωσε ο ανθρωπιστής Abdul Sattar Edhi, γνωστός για το φιλανθρωπικό του έργο στο Πακιστάν. Η είδηση αυτή έπαιζε παντού στην πακιστανική τηλεόραση, οπότε ένας ρεπόρτερ είπε να βγάλει το ψωμάκι ή μάλλον το naan του, στην πηγή της είδησης. Τι πιο λογικό λοιπόν από το να πάει στον τάφο του Edhi. Όχι κοντά, όχι δίπλα, αλλά πάνω. Στο φέρετρο. ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ. Όταν οι υπεύθυνοι του καναλιού είδαν τι κάνει ο ρεπόρτερ στον αέρα (αλλά κυρίως κάτω από το χώμα), τον έκοψαν τόσο από τη ζωντανή σύνδεση όσο κι από τον κατάλογο μισθοδοσίας τους. Και μετά σου λέει πρέπει να σηκώσεις όλες τις πέτρες για να κάνεις καλό ρεπορτάζ.