Από την ζέστη στο κρύο...

Το λεγόμενο και σκωτσέζικο ντους, όταν οι μίκτες δεν λειτουργούν και το ζεστό και κρύο εναλλάσσονται ανεξάρτητα. Συμβαίνει με τον καιρό τελευταία όπου από το χιόνι και την παγωνιά επανέρχεται ο ήλιος, από τον βοριά έρχεται ο νοτιάς, από την ελπίδα και την αισιοδοξία έρχεται η αμφιβολία κι η κατήφεια κ.ο.κ.

Είναι αυτό το μεταίχμιο και του καιρού που με την γνωστή ρήση: "ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει", αλλά και της γενικότερης κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης που ότι και να γίνει θα δείξει και πολύ σύντομα μάλιστα αν το ποντικάκι που λέγεται Ελλάς θα μπορέσει να σηκώσει παράστημα στον πληγωμένο γίγαντα που λέγεται Ευρώπη.

Από την αρχή αυτή η "ένωση" μου έκανε και υπερβολική και μονοσήμαντη. Νιώθαμε τύποις Ευρωπαίοι αν και προτιμούσαμε ανατολίτικα φαγητά, τραγούδια και συνήθειες. Επενδύαμε σε Ευρωπαϊκά προϊόντα (από αυτοκίνητα και ρούχα μέχρι φαγητά και ποτά) και κάναμε το € θεό μας... Ξεχάσαμε πολλά, υποτιμήσαμε περισσότερα, εξευρωπαϊστήκαμε λες σε μια νύχτα και ξυπνήσαμε τουλάχιστον Κεντροευρωπαίοι...

Έφτασε όμως κι η ώρα να δούμε την αλήθεια κατάματα: ποτέ δεν μας δέχτηκαν οι εταίροι σαν "ισότιμους", ανέκαθεν είμασταν το κακό παιδί, το μαύρο πρόβατο, το πειραματόζωο που πάνω του θα γίνονταν όλα τα οικονομικά και άλλα πειράματα καταστολής. Ρίχνοντας (ακριβά για να πούμε την αλήθεια) δολώματα στα λαμόγια που λυμαίνονταν και διαφέντευαν τις ζωές μας, οδηγηθήκαμε εκεί ακριβώς που ήθελαν: στην θέση του αδύναμου να αντιδράσει, αυτού που πλέον θα αγωνιζόταν να αποπληρώσει ότι χρωστούσε και που πάλι "μέσα" θα ήταν, το σκλαβάκι φτηνής και δύσκολης εργασίας που δεν θα τολμούσε να κάνει βήμα χωρίς την δική τους έγκριση...

Μας τα πήραν όλα, ακόμη και την θάλασσα και τον ήλιο, μια μακρόχρονη παγωνιά και μουντίλα, το χαμόγελο εξασθενούσε ακόμη και σε αυτούς που κρατούσαν, δεν μπορείς να βλέπεις τον άστεγο και πεινασμένο και να τους χαμογελάς...

Προσδοκώ μια Άνοιξη που θα κρατήσει και θα υποσκελίσει αρκετές εποχές, έναν ήλιο που θα μας ζεστάνει, ένα χαμόγελο που θα αγαλλιάσει τις ψυχές μας, ενωμένοι κι αγαπημένοι απέναντι στην μισαλλοδοξία και την κακία που μας περιβάλλει.