Απολλώνια Τέχνη

Η πλατεία της Ομόνοιας και πάλι σε αναδιαμόρφωση.  Πέρασα από την ιστορική πλατεία και δε μπορούσα να τη διασχίσω. Από την εποχή του Όθωνα έως σήμερα αυτό το τόσο κομβικό σημείο της Αθήνας θεωρείται απλώς ένα πέρασμα που καλό θα ήταν να αποφεύγει κανείς. Όσο αφιλόξενη είναι αυτή η πλατεία για τους περαστικούς, άλλο τόσο είναι και για την Τέχνη.  Η πλατεία Ομονοίας έχει αλλάξει πολλά πρόσωπα ανά τα έτη. Κανένα όμως από αυτά τα πρόσωπα δεν κατόρθωσε να επιβιώσει ή να συγκρατήσει τους περαστικούς. Θυμάμαι διάφορες προσπάθειες “αισθητικής παρέμβασης” σε αυτήν την πλατεία. Πάντα αναρωτιόμουν τι απέγιναν όλα εκείνα τα έργα αφού απομακρύνθηκαν από την Ομόνοια. Μήπως η εξαφάνιση τελικά του Απόλλωνα πριν από μερικές μέρες από την Ακαδημία Αθηνών, μερικά μόνο βήματα από την πλατεία Ομονοίας είναι μια συμβολική κίνηση, από αγανακτισμένο πολίτη;

Η εξαφάνιση του γλυπτού του Απόλλωνα έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των social media αλλά και των πολιτών. Ποιος και γιατί το πήρε; Στην παράσταση θα παρακολουθήσουμε μια συγκλονιστική ιστορία στα χρονικά της Ελλάδος, την εξαφάνιση του γλυπτού του Απόλλωνα, καθώς και μία “κυρία” της Αθήνας που μόλις έκλεισε τα 152. Την Ομόνοια του γκρίζου, που ήταν άλλοτε επαναστάτρια, κοσμική, γεμάτη ζωή και κέφι. Άραγε, πώς συνδέεται η εξαφάνιση με την πλατεία Ομονοίας;  

Το έργο Απολλώνια Τέχνη αποτελεί την 10η παραγωγή της DiZgravity Dancetheatre Company και την 4η κατά σειρά παραγωγή πληρούμενη από επαγγελματίες και ερασιτέχνες στην ίδια σκηνή. Προηγούμενα έργα, όπως το Δ Ο Υ Λ Ε Ι Α και Τhe circle of life  έχουν επιλεγεί από το 2ο Compartments Dance Festival στο Τρένο του Ρουφ και από την 1η Πλατφόρμα Έκφρασης Σύγχρονου Χορού στο θέατρο ΠΚ, αντίστοιχα. Το έργο Μ’ ακούς χορηγήθηκε την πρώτη του σεζόν από το Ίδρυμα Νέον το 2016. Διεθνής διάκριση για το έργο Η  Πορεία τη Ζωής που επελέχθη το 2010 από το Creative Forum for Independent Theatre Groups (Europe- Mediterranean) στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. 

Λίγα λόγια από τη χορογράφο

Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια από την τελευταία μου ενασχόληση ως χορογράφος, και έφτασε η ώρα για καινούργιο έργο. Η χοροθεατρική ομάδα diZgravity τα τελευταία χρόνια πραγματεύεται θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη. Το κεντρικό θέμα της παράστασης ήθελα να σχετίζεται με την επαγγελματική κατάρτιση στην τέχνη και τις επιστήμες. Οι δύο αυτοί κλάδοι συγκλίνουν στους τομείς της έλλειψης υποδομών και ευκαιριών που παρέχονται από τον τόπο μας. Περνούσα όμως από την πλατεία της Ομόνοιας και παρατήρησα ότι γίνονται έργα. Το πρώτο που σκέφτηκα είναι: “πάλι κάνουν έργα;” 

Μπήκα, λοιπόν, στη διαδικασία να αναζητώ πληροφορίες από παλαιότερη αρθρογραφία στο διαδίκτυο αλλά και σε βιβλία για το πόσες φορές έχει υποστεί αλλαγές αυτή η πλατεία. Από το 1862 έως το 1960 υπήρξε ένα κομβικό σημείο κοσμικής κίνησης της πόλης. Οι αλλαγές που υπέστη τις δεκαετίες 1930, 1960, 1990 και 2000 χαρακτηρίζονται από απαξίωση της τέχνης και έλλειψη σωστής συλλογικής δουλειάς, με αποτέλεσμα η πλατεία Ομονοίας σήμερα να έχει χάσει την αίγλη της. Λειτουργεί περισσότερο ως κυκλοφοριακός κόμβος παρά ως πλατεία. Το τελευταίο έργο του Γιώργου Ζογγολόπουλου - το ύψους 15 μ. γλυπτό Πεντάκυκλο που μαράζωσε-, σκουπίδια, έμποροι ναρκωτικών, χαλασμένα και επικίνδυνα πεζοδρόμια, καυσαέριο, “στολίζουν” την πλατεία Ομονοίας ως τον Ιανουάριο του 2019, οπότε και τοποθετούνται λαμαρίνες περιφερειακά της πλατείας. Άστεγοι μετανάστες και πρόσφυγες που πεθαίνουν στα γύρω σοκάκια συνεχίζουν να συμπληρώνουν την εικόνα μιας από τις πιο κεντρικές πλατείες της Αθήνας. Διαβάζω σε δημοσιεύματα “Δεν πρόκειται να δείτε μια... «νέα Ομόνοια», αλλά μια ασφαλή πλατεία Ομονοίας” (Ζιαμπάκας, Σ., Εργα αποκατάστασης και συντήρησης στην Ομόνοια, efsyn.gr, 25 Ιανουαρίου 2019).

Η παλαιότερη κυρία των Αθηνών, ετών 152, έχει καταδικαστεί και πάλι. Δε μπορούσε να μην είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για μένα η ιστορία της Ομονοίας. Στην παράσταση ενσαρκώνονται χαρακτήρες της μυθολογίας, που είχαν αφήσει το στίγμα τους είτε στην πλατεία, είτε στις γύρω περιοχές. Συμβολικοί χαρακτήρες που παρουσιάζονται ως άνθρωποι της Ελλάδας του 2019. Στη ροή του έργου οι χαρακτήρες αποκαλύπτουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο την ιστορία της Ομονοίας. Αναζητούν ταυτόχρονα την επανασύνδεσή τους, την αποκατάσταση του ονόματός τους, την επανένταξη τους και την αποδοχή του κόσμου. Όπως και η ίδια η πλατεία. Πράγματα απτά για κάποιους, που όμως για μερικούς παραμένουν όνειρο ζωής. 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Ερμηνεύουν:

Νεφέλη Ανθίδη

Κάλλια Καλαντζή 

Χριστίνα Καλογήρου

Βενετία Καναβέλλη

Ευδοκία Κελεσίδη

Ελένη Κώνστα

Στέλιος Λαδόπουλος

Ιώ Λαλιώτη

Ράλλεια Μηλιώτη

Μαρκέλλα Παπαδημητρίου

Ραλλού Σάββα

Αλεξάνδρα Τσικούρη

Λουκία Τσικούρη

Σύλληψη/Χορογραφία/Σκηνοθεσία: Τάνυα Βασδάρη 

Επιμέλεια Κειμένου: Κωνσταντίνα Πατσιαλού

Επιμέλεια μουσικής: Ανάστης Κελάδης

Ηχογράφηση: Ανάστης Κελάδης, Ευδοκία Κελεσίδη

Βοηθός Παραγωγής: Αλεξάνδρα Τσικούρη

Επιμέλεια αφίσας: Λουκία Τσικούρη

Σάββατο 11 Μαΐου 2019 στις 18:00

Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8 Πετράλωνα

Κρατήσεις θέσεων μόνο πριν τη παράσταση στο 694 665 9115 Αλεξάνδρα Τσικούρη