Batushka / The Monolith Deathcult / Bio-Cancer @ Κύτταρο ... Κριτική

Περίμενα τη συναυλία αυτή αρκετό καιρό. Οι Batushka είναι ένα συγκρότημα που μπήκε με ορμή στην metal σκηνή με το ντεμπούτο του το “Litourgyia”. Black metal με πολλά doom στοιχεία, τα μέλη να μην φανερώνουν τις ταυτότητες τους φορώντας κουκούλες και άμφια, ωραίες συνθέσεις, και όλη αυτή τη μυστικότητα που βοηθάει στο να δημιουργηθεί η απαραίτητη συζήτηση γύρω από το όνομα τους. Μουσικά ο δίσκος είναι εξαιρετικός, το show ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, οπότε η συναυλία είχε όλα τα φόντα να είναι επιτυχημένη. 

Έφτασα στο αρκετά γεμάτο Κύτταρο όταν μόλις είχαν ξεκινήσει οι Έλληνες Bio-Cancer. Πρώτη εντύπωση:  πεντακάθαρος ήχος (ειδικά για πρώτο συγκρότημα) και παλιό καλό thrash της σχολής των Destruction και Sodom, κάτι που μαρτυρούσε η εμφάνιση τους, ειδικά του τραγουδιστή. Γρήγορες ταχύτητες, φρενήρη solos, φωνητικά στην παράδοση του είδους, air guitar από τον τραγουδιστή, ασταμάτητο headbanging από όλους και κοφτερά riffs ζέσταναν τον κόσμο και τον έκαναν να αρχίσει να κουνιέται. Τελείωσαν στις 21:40 υπό τις επιδοκιμασίες του κόσμου και με τους ήχους του Bulletproof ακόμα στα αυτιά μας. Θετικότατη εμφάνιση και η βραδιά ξεκίνησε ωραία.

Στις 21:50 ανέβηκαν στη σκηνή οι Ολλανδοί Monolith Deathcult. Οι τύποι πρέπει να είναι οι πιο απενοχοποιημένοι και μη ποζεράδες μουσικοί που έχω δει. Μπλουζάκι transformers, εμφάνιση χαλαρή χωρίς κλισέ σε σημείο που μέχρι να ξεκινήσουν να παίζουν θα πίστευες ότι είναι το road crew που κάνει soundcheck. Μέχρι να ξεκινήσουν να παίζουν όμως, γιατί μετά χανόσουν στην μουσική τους. Οι ίδιοι παρουσιάζουν την μουσική τους ως “Supreme Avant Garde Death Metal” , στην ουσία ατμοσφαιρικό death με τεχνικά σημεία. Ρυθμικοί, σχεδόν συνεχές tapping στα solos, αργές ταχύτητες χωρίς να διστάζουν να πατήσουν το γκάζι. Σχεδόν νόμιζες ότι ακούς το συμφωνικό soundtrack από μια μακάβρια παράσταση συνοδευόμενο από death φωνητικά. Δεμένοι, χαμογελαστοί, μας έκαναν να σπάσουμε άλατα στο λαιμό μας και έφυγαν στις 22:45 ανοίγοντας μας κι άλλο την όρεξη για τη συνέχεια. Νομίζω ότι αξίζουν μια αυτιά.

Από εκείνο το σημείο ξεκίνησε η ετοιμασία της σκηνής για τους Batushka, το κυρίως πιάτο της βραδιάς. Τοποθετήθηκαν τα μανουάλια από τον roadie που σταυροκοπιόταν χαμογελαστός, η εικόνα της Παναγίας που κρατάει τον Χριστό, το πανό με το όνομα του συγκροτήματος και μια αγιογραφία. Η αλήθεια είναι ότι η αναμονή ήταν κάπως μεγάλη. Εντάξει όση ώρα στήνονταν τα διάφορα θρησκευτικά συμπράγκαλα, αλλά από την στιγμή που τα πάντα ετοιμάστηκαν, θεωρώ ότι ο χρόνος που πέρασε ήταν άνευ λόγου. 

Με το Κύτταρο να είναι σχεδόν όλο γεμάτο και τα κεριά στα μανουάλια αναμμένα εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Batushka στις 23:35. Τελευταίος, κι αφού είχαν πάρει όλοι θέση εμφανίστηκε ο τραγουδιστής, ο οποίος αφού μας θυμιάτισε πήρε θέση πίσω από το μικρόφωνο. Το συγκρότημα αποτελούνταν από 2 κιθάρες, μπάσο, ντραμς, τον τραγουδιστή και 3 άτομα στη χορωδία, που στέκονταν δίπλα σαν ψάλτες. Οι Batushka ξεκίνησαν λέγοντας ποιοι είναι, καλησπέρισαν την “Great Greece” και ενημέρωσαν ότι θα παίξουν όλο το “Litourgiya”. Πρέπει να ήταν η πρώτη (και λογικά η τελευταία) φορά που μύρισε λιβάνι μέσα στο Κύτταρο, αλλά το όλο θέαμα ήταν τόσο μυσταγωγικό που δεν πρέπει να ξένισε σχεδόν κανέναν. Ο ήχος μέτριος προς κακός στην αρχή, έστρωσε στο τρίτο κομμάτι, αφού μέχρι τότε ακουγόταν αρκετά «μπουκωμένος». Το συγκρότημα δεν είχε σχεδόν καμία επαφή με το κοινό, κάτι λογικό λόγω της μουσικής και του show που παρουσίαζαν. Κάτι τα άμφια (έστω με ανάποδους σταυρούς και νεκροκεφαλές), κάτι η εικόνα της (απρόσωπης) Παναγίας, κάτι οι ψαλμωδίες, τα λιβάνια και οι μαυροντυμένοι από κάτω σε έκαναν να πιστεύεις ότι παρακολουθείς ένα είδος λειτουργίας, κάτι που όντως ήθελαν να περάσουν. Αξιοσημείωτες οι στιγμές που ο τραγουδιστής σήκωσε την εικόνα για να προσκυνήσουν τα μέλη και το κοινό, το οποίο επιδιδόταν σε headbanging και έκανε το γνωστό σύμβολο devil’s horns, ενώ λίγο αργότερο έριξε κι αγιασμό στον κόσμο. Το συγκρότημα κατέβηκε από τη σκηνή στις 00:20, αφού έπαιξε όλο τον δίσκο. Στα αρνητικά η πολύ μικρή διάρκεια του show, κάτι λογικό αν σκεφτείς ότι είχαν βγάλει έναν δίσκο και τον έπαιξαν ολόκληρο. Ήταν φανερό ότι ο κόσμος περίμενε κι άλλο, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Σε γενικές γραμμές έδωσαν ένα καλό live, αρκετά ιδιαίτερο, που πιστεύω ότι την επόμενη φορά με περισσότερα τραγούδια στις αποσκευές τους θα δείξει πολύ περισσότερο.