Be a part of it – New York, New York!

Από το 1626 όπου οι πρώτοι Ολλανδοί άποικοι αγόρασαν το νησί του Μανχάταν – για λίγα δολάρια φημολογείται – μέχρι σήμερα, το Μεγάλο Μήλο έχει γίνει η απόλυτη παγκόσμια Μητρόπολη, μια πόλη αχανής, υπέροχη, άγρια, σκληρή, όμορφη, άσχημη, αγχωτική και χαλαρωτική συνάμα – και είναι μέσα στους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο. Τυχαία; Βέβαια όχι.

Πολυδιαφημισμένη από εκατοντάδες ταινίες και σίριαλ, η μακρινή Νέα Υόρκη είναι λίγο πολύ οικεία σε όλους μας, κι ας μην έχουμε πάει ποτέ, έχουμε «περπατήσει» στους δρόμους της, έχουμε «χαλαρώσει» στα πάρκα της, έχουμε «ερωτευθεί» στα σκαλάκια της κι έχουμε «χαθεί» στους πολλούς ουρανοξύστες της. Είναι ένας προορισμός διεθνής, ζηλευτός και ακαταμάχητος!

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο JFK και μπαίνοντας στην αίθουσα ελέγχου διαβατηρίων, η πρώτη εντύπωση δεν σε ξετρελαίνει κι αυτό γιατί μετά από μια πολύωρη πτήση (όπου το μόνο που θες είναι να πας στο ξενοδοχείο, να βγάλεις τα παπούτσια σου και να τα ξεχάσεις όλα) πρέπει να περιμένεις αρκετή ώρα/ ώρες για να μπεις στη χώρα, μιας και στον έλεγχο γίνεται χαμός. Στη δική μου περίπτωση η αναμονή ήταν σε μια τεράστια ουρά για 2 ολόκληρες ώρες. Μετά φυσικά έχεις και το ταξίδι με το μετρό – ή το ταξί αν έχεις 50 δολάρια που σου περισσεύουν -  μέχρι το ξενοδοχείο. 

Αν μένεις, όπως εμείς, σε περιοχή που βρίθει ουρανοξυστών (αυτό συμβαίνει στη Financial District ή στο κέντρο του νησιού), η πρώτη αντίδραση που θα έχεις μόλις βγεις από το μετρό είναι να κοιτάξεις ψηλά, μόνο ψηλά και γύρω γύρω για να θαυμάσεις τα τεράστια κτίρια, κάποια πανέμορφα σε στιλ είτε μοντέρνο ή art deco, κάποια κιτσάτα και βαρυφορτωμένα. Όπως και να έχει, εντυπωσιακά, ιδιαίτερα αν έχει πέσει η νύχτα και είναι φωτισμένα. 

Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται λοιπόν δίπλα σχεδόν στο γνωστό σε όλους μας χρηματιστήριο, ένα πραγματικά πολύ όμορφο ξενοδοχείο και οικονομικό για τις τιμές της πόλης που είναι ομολογουμένως τσιμπημένες, με υπέροχα δωμάτια και ευγενές προσωπικό. Το γεγονός ότι το δωμάτιο έτυχε να βρίσκεται στο 19ο όροφο έκανε την εμπειρία ουρανοξύστη λίγο καλύτερη. Επίσης, αν και δεν είχαμε πρωινό στην τιμή, οι δωρεάν καφέδες, νερό και σνακ κάθε στιγμή της μέρας ήταν μια πολύ ευχάριστη και σημαντική έκπληξη!

Η εποχή που διαλέξαμε, δηλαδή ο Αύγουστος, είναι αρκετά ζεστός στη Νέα Υόρκη με τις θερμοκρασίες να κυμαίνονται λίγο χαμηλότερα από τις δικές μας μεν, η υγρασία όμως να είναι αισθητή. Βλέπεις, η πόλη είναι χτισμένη στις εκβολές του ποταμού Hudson, εκεί που αγγίζει τον Ατλαντικό και το κλίμα είναι υγρά εύκρατο. Επίσης ο ωκεανός το χειμώνα φέρνει παγωμένες μάζες αέρα με αποτέλεσμα το δριμύ ψύχος και τα χιόνια να είναι συχνό φαινόμενο. Η ζέστη και η υγρασία γίνονται ιδιαίτερα αισθητές στους απηρχαιωμένους σταθμούς του μετρό όπου η θερμοκρασία αγγίζει ή και ξεπερνά τους 40°C, κάνοντας την αναμονή για το συρμό μια αφόρητη διαδικασία. Από την άλλη, μέσα σε όλα τα κτίρια και τα βαγόνια ο κλιματισμός δουλεύει στο φουλ με αποτέλεσμα να έχεις συνεχόμενα σκωτσέζικα ντουζ, με διαφορές μέχρι και 20°C από το εξωτερικό στο εσωτερικό και τούμπαλιν. Αν καταφέρεις και δεν συναχωθείς είναι θαύμα!

Οι βόλτες στην πόλη απεριόριστες. Τα αξιοθέατα χιλιάδες, κάποια εντελώς τουριστικά όπως η βόλτα με το καραβάκι στο άγαλμα της Ελευθερίας και στη νήσο Ellis με το πολύ ενδιαφέρον μουσείο μετανάστευσης, κάποια άλλα λιγότερο. Η βόλτα με το καραβάκι είναι – ευτυχώς - σύντομη (η ζέστη εκείνη την ημέρα ήταν πραγματικά μεγάλη) αλλά προσωπικά η θέα του αγάλματος από κοντά είναι – για μένα τουλάχιστον – συγκλονιστική και η βόλτα στο μουσείο αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα. Οι συνθήκες μετανάστευσης στις αρχές του προηγούμενου αιώνα μπορεί να στενοχωρεί και να σοκάρει, αλλά η ενδελεχής και σχετικά αντικειμενική καταγραφή της είναι πολύ σημαντική. Και είναι σημαντική γιατί μας προσγειώνει στο σήμερα όπου οι συνθήκες αυτές δεν έχουν αλλάξει πολύ, μας θυμίζει ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι ξεριζωμένοι απ’ τον πόλεμο και τη φτώχεια που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο – και η πόλη δείχνει να μην ξεχνά ότι αυτοί που την έχτισαν ήταν άνθρωποι με αυτές τις ανάγκες.

Το περπάτημα φυσικά απαραίτητο στα τεράστια blocks της πόλης, κάθε γωνία κι έκπληξη, αρχιτεκτονική, στιλιστική, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Τα μουσεία χιλιάδες, πρέπει κανείς να ενημερωθεί πριν φτάσει και να αποφασίσει ποια θα επισκεφθεί για να μην χαθεί μέσα στην πληθώρα επιλογών που προσφέρονται. 

Η επίσκεψή μας στο υπέροχο Metropolitan ήταν μια υπέροχη εμπειρία, πέρα από τη μόνιμη έκθεση που είναι πλούσια σε όλες τις τέχνες και τις εποχές (από αρχαία Αίγυπτο, Ελλάδα, Ρώμη, Ωκεανία, Λατινική Αμερική, Ασία, Ευρώπη – ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς), μια επιβλητική και υπέροχα στημένη έκθεση με ρούχα μεγάλων σχεδιαστών εμπνευσμένα από το Βυζάντιο και τον Καθολικισμό κοσμούσε τις αίθουσες του ισογείου του Μουσείου και πραγματικά η εμπειρία ήταν μοναδική. Το κτίριο δε, υπέροχο!

(Πρότασή μου και γι’ αυτό αλλά και για όλα τα αξιοθέατα που υπάρχουν εισιτήρια και ουρές είναι να προμηθευτεί κανείς το City Pass που περιλαμβάνει πολλά ενδιαφέροντα αξιοθέατα σε συνολική τιμή αρκετά χαμηλότερη του μεμονωμένου εισιτηρίου και να ξυπνά αρκετά νωρίς ώστε να είναι εκεί με το άνοιγμα για να αποφύγει τις τεράστιες ουρές και τα πλήθη στις αίθουσες. Είναι καλύτερα να θαυμάζεις την τέχνη σχεδόν μόνος. Επίσης μια ελαφριά ζακετούλα χρειάζεται μέσα στα μουσεία γιατί η πολύωρη παραμονή στις κλιματιζόμενες αυτές αίθουσες γίνεται αρκετά ψυχρή)

Το μουσείο Guggenheim πολύ κοντά στο MET, στεγάζεται σε ένα υπέροχο σπειροειδές κτίριο δίπλα στο Central Park το οποίο ξεχωρίζει ανάμεσα στα πιο κλασικά κτίρια που γειτνιάζει. Ο σπειροειδής διάδρομος είναι παρών και μέσα στο κτίριο, όπου ο επισκέπτης ανεβαίνει εύκολα και όμορφα θαυμάζοντας τα εκθέματα του Giakometti, βγάζοντας χιλιάδες selfies και ίσως ξαποσταίνοντας για λίγο στα μοντέρνα παγκάκια που βρίσκονται κατά μήκος των διαδρόμων, μια αίθουσα ιμπρεσιονισμού και μοντέρνας τέχνης, αλλά και μία με ένα εξαιρετικά μοντέρνο (not my cup of tea) installation, συμπληρώνουν τα εκθέματα σε ένα μουσείο όπου το κύριο ατού του είναι η αρχιτεκτονική του και η ομορφιά του.

Το τρίτο (και τελευταίο) μουσείο που επισκεφθήκαμε είναι αυτό της Φυσικής Ιστορίας όπου οι δεκάδες αίθουσες με βαλσαμωμένα ζώα, με την ιστορία των λαών του πλανήτη, με τους δεινοσαύρους, το πλανητάριο αλλά και οι αίθουσες προβολής 3D επιστημονικών ταινιών είναι μια μεγάλη εκδρομή στον πλανήτη, στη φύση, στην ιστορία. Το συνιστώ ιδιαίτερα σε οικογένειες με παιδιά, τα μικρά θα εντυπωσιαστούν και θα το διασκεδάσουν αφάνταστα. Η ζακέτα – μη σου πω και η γούνα – σ αυτό το μουσείο είναι άκρως απαραίτητη!

Όχι ακριβώς μουσείο αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον και εντυπωσιακό είναι το Empire State Building, το οποίο μετά από μια μεγάλη αλλά γρήγορη ανάβαση 86 ορόφων, σου προσφέρει μια εντυπωσιακή θέα του νησιού κατάλληλη για ανοιχτά στόματα και δεκάδες φωτογραφίες. Σίγουρα, οποιοσδήποτε ουρανοξύστης προσφέρει παρόμοια θέα οπότε σε όποιον βρεθείς και ανέβεις το κινητό θα πάρει φωτιά!

Το Memorial Center δηλαδή το σημείο που έπεσαν οι δίδυμοι πύργοι έχει μεταμορφωθεί σε χώρο μνήμης των θυμάτων, καλαίσθητα με 2 τεράστιους καταρράχτες που έχουν αντικαταστήσει τα θεμέλια των κτιρίων κι ένα μουσείο μνήμης. Ακριβώς δίπλα, ένα νέο Mall ακριβών καταστημάτων το Oculus Mall, δεσπόζει με μια θαυμάσια και ρηξικέλευθη αρχιτεκτονική, και το εξωτερικό αλλά και το εσωτερικό θυμίζουν έντονα σκελετό ξιφία, οπότε η βόλτα γύρω και μέσα σε αυτό επιβάλλεται – αρκεί να μην κοιτάξεις τις τιμές!

Όμως φυσικά το Μεγάλο Μήλο δεν είναι μόνο τα μουσεία του, είναι και τα δεκάδες πάρκα που έχει. Πιο γνωστό απ΄ όλα, το Central Park (https://www.facebook.com/centralparknyc/) δεσπόζει στο κέντρο του Μανχάταν (εξ ου και το όνομα) και αποτελεί ένα σμαραγδένιο στολίδι κι ένα τόπο ξεκούρασης μέσα στην πολύβουη πόλη. Με τα όμορφα διαμορφωμένα τοπία του, με τις ιδιαίτερες διαδρομές του και τις λίμνες του, αποτελεί μια ανάσα για τον κάτοικο αλλά και τον επισκέπτη. Στο πάρκο μπορείς να περπατήσεις, να ποδηλατήσεις, να χαζολογήσεις, να κωπηλατήσεις, να τρέξεις μόνος ή με παρέα, να βγάλεις χιλιάδες φωτογραφίες, να φας, να πιεις, να ξαποστάσεις και γενικά να περάσεις μια πανέμορφη μέρα στην εξοχή. Οι περιοχές γύρω του, φυσικά ακριβές, με καλαίσθητα κτίρια και όμορφες γειτονιές!

Μια εναλλακτική πρόταση βόλτας είναι το ιδιαίτερο Highline Park (https://www.facebook.com/highlinenyc/). Φτιαγμένο εξ ολοκλήρου πάνω σε μια παλιά εναέρια σιδηροδρομική γραμμή η οποία εξυπηρετούσε τα κείμενα εργοστάσια, φορτώνοντας και ξεφορτώνοντας τα βαγόνια απ’ ευθείας στις αποθήκες τους, προσφέρει μια πολύ εντυπωσιακή βόλτα 3 χλμ περίπου, ανάμεσα σε κτίρια και ουρανοξύστες, κατάφυτο, υπέροχα μοναδικό και απόλυτα ξεκούραστο. Μικρά μαγαζάκια για φαγητό, ποτό ή ακόμα και μικρές γκαλερί με έργα τέχνης, συνθέτουν ένα μωσαϊκό μοναδικό και σίγουρα πεντάμορφο. Στο τελείωμά του ή πρόσβαση στο πάρκο της ακτής του ποταμού είναι εύκολη και βόλτα συνεχίζεται ευχάριστα.

Οι περιοχές του Μανχάταν πολλές και κάθε μία έχει τον τύπο της. Από το μοντέρνο, δυναμικό Financial District, από το πολύβουο και πολύ ψηλό κέντρο, από τη νυχτερινή όψη της κιτσάτης και πολυπληθούς Times Square, το υπέροχο Chelsey, το πιο σκοτεινό και εναλλακτικό East Side, το ακριβό και σικ Upper West Village, το περπάτημα είναι απαραίτητο για να μπορέσει κανείς να θαυμάσει, να παρατηρήσει και να χαρτογραφήσει τις περιοχές που απευθύνονται μεν σε όλα τα γούστα αλλά σίγουρα όχι σε όλα τα πορτοφόλια μιας και το Real Estate στο Manhattan είναι πραγματικά εφιαλτικό! Η λεωφόρος Broadway είναι η μόνη που διασχίζει λοξά το νησί (δημιουργημένη πάνω σε ινδιάνικο μονοπάτι με το σκεπτικό της άμεσης μετακίνησης από το λιμάνι στο κέντρο και της γρήγορης μεταφοράς των θαλασσινών ειδών σε αυτό) και σε οδηγεί από Νότο προς Βορρά με ενδιάμεσο σταθμό τη συνοικία των θεάτρων και των θεαμάτων. Το δείπνο στην πόλη είναι αρκετά τσιμπημένο, με έξτρα κόστος το 20% του λογαριασμού που είναι το απαραίτητο tip για τους κακοπληρωμένους αλλά πάντα χαμογελαστούς σερβιτόρους.

Πίσω από το εντυπωσιακό Δημαρχείο της πόλης είναι η Brooklyn Bridge. Μια γέφυρα που ενώνει το νησί με το Brooklyn και έχει πρωταγωνιστήσει σε εκατοντάδες ταινίες και σειρές. Η βόλτα στο deck ανάμεσα στα αυτοκίνητα είναι απολύτως απαραίτητη και φυσικά υπέροχη. Η θέα που του νησιού σου κόβει την ανάσα, στο μυαλό σου ηχεί ο Frank Sinatra στο γνωστό τραγούδι, ενώ προσπαθείς ανάμεσα σε δεκάδες άλλων τουριστών να τραβήξεις την τέλεια φωτογραφία. Μην ανησυχείς, με λίγη επιμονή θα τα καταφέρεις!

Overall που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, οι οποίοι οφείλω να ομολογήσω ότι είναι ευγενέστατοι, η Νέα Υόρκη προσφέρει μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία. Δεν είναι απαραίτητο να την αγαπήσεις, είναι δύσκολη και χαοτική πόλη και δεν ταιριάζει σε όλους,  είναι όμως βέβαιο ότι θα εντυπωσιαστείς και πως θα βρεις πολλά σημεία που θα σου θυμίσουν κάτι που έχεις δει στο σινεμά, κάποια παλιά αγάπη, ή κάποια βόλτα που πάντα ονειρευόσουν να κάνεις. Η Νέα Υόρκη είναι μοναδική γιατί συνδυάζει κάτι από την ευρωπαϊκή κουλτούρα των δημιουργών της με την αμερικάνικη τρέλα για το μεγάλο και το εντυπωσιακό, κεντημένη από δεκάδες διαφορετικές κουλτούρες γίνεται φίλη και ξένη συνάμα, ένα αμάγαλμα εικόνων, παρατάσεων, τοπίων. Μοναδικά υπέροχη και υπέροχα μοναδική η Σμαραγδένια Πόλη είναι σίγουρα ένας προορισμός που διαφέρει και συγκλονίζει!

Καλό ταξίδι!

Photos by Theodore Tsokanis and Haris Zervos