Χειμερινοί Κολυμβητές, Τεχνόπολις Review

Όσες φορές κι αν έχεις δει τους Χειμερινούς Κολυμβητές, ξέρεις ότι δεν μπορείς να λείπεις από την επόμενη συναυλία τους. Αυτή η γιορτή – επιστροφή σε πιο ρομαντικές εποχές που στήνει ο Αργύρης Μπακιρτζής και η παρέα του, σε κάνουν να επιστρέφεις σε εποχές που τα πάντα ήταν τόσο διαφορετικά. Όταν, μάλιστα, η τωρινή εποχή είναι μια αρκετά ιδιαίτερη περίοδος, με πανδημία, αβεβαιότητα και τόσα άλλα, οι Χειμερινοί Κολυμβητές μοιάζουν ο ιδανικός τρόπος να αλλάξεις διάθεση και δεκαετία.

Οι (λιγοστές) συναυλίες την εποχή της πανδημίας είναι λίγο διαφορετικές. Φοράς μάσκα κατά την είσοδο και έξοδο, είσαι καθιστός με αποστάσεις, οι φωτογράφοι και οι τεχνικοί επί σκηνής φοράνε μάσκες. Όταν όμως οι καλλιτέχνες βγουν στη σκηνή και αρχίσουν να παίζουν, ξεχνάς όλα τα υπόλοιπα. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές βγήκαν στη σκηνή και πήραν τις θέσεις τους και ο Αργύρης Μπακιρτζής άνοιξε τη συναυλία με ένα απόσπασμα από τη «Στοκχόλμη» του Jens Lepidus, αντί για πρόλογο. Η περιγραφή των εδεσμάτων που τρώνε και πίνουν οι Σουηδοί στη γιορτή του Μεσοκαλόκαιρου ενώθηκε ιδανικά με τα πρώτα τραγούδια και όλα εξακολουθούν να είναι όπως τα θυμόσουν, χωρίς μάσκες, χωρίς προβλήματα.

Αυτό που κάνει τους Χειμερινούς Κολυμβητές τόσο αγαπημένους και ιδιαίτερους στις ζωντανές εμφανίσεις τους,  δεν είναι μόνο τα τραγούδια τους. Δεν είναι μόνο η ιδιαίτερη φωνή του Μπακιρτζή. Είναι η αυθεντικότητα και η απλότητα του Μπακιρτζή και αυτή η αίσθηση της παρέας που είναι τόσο εμφανής. Δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις όταν ο Α. Μπακιρτζής ομολογεί ότι ξέχασε τα γυαλιά του και ζητάει από τον Θοδωρή Ρέλλο να ετοιμαστεί με το σαξόφωνο του, ώστε να πάρει τα δικά του «που είναι πολυεστιακά». Δεν μπορείς να μην χαμογελάσεις με τα πειράγματα μεταξύ των μελών. Ο Χάρης Παπαδόπουλος χαμογελαστός, έδινε ατάκες και απαντήσεις στον Μπακιρτζή, όταν δεν έπαιζε μπουζούκι. Ο Μιχάλης Σιγανίδης με το κοντραμπάσο του, ο Κώστας Βόμβολος με το ακορντεόν του, ο Διονύσης Ρούσσος με την κιθάρα του και η Εύη Μάζη με το φλάουτο της και τη φωνή της, σχηματίζουν αυτή την παρέα που σε κάνει να γελάς, να συγκινείσαι και να περνάς καλά. 

«Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος δεν μπόρεσε να είναι μαζί μας σήμερα και ήρθε ο Διονύσης για την κιθάρα. Όσοι ήρθατε να δείτε μόνο τον Μπάμπη, μπορείτε να ζητήσετε τα λεφτά σας πίσω». «Όταν ο Σταύρος Τσιώλης μου ζήτησε να παίξω σε ταινία του, του απάντησα ότι για δύο πράγματα δεν κάνω: Τραγουδιστής και ηθοποιός. Ε έγινα και τα δύο». Προς τον φωτογράφο που ανέβηκε στο πίσω μέρος της σκηνής για να τους βγάλει φωτογραφία «Μήπως θέλετε να βάλουμε κι εμείς μάσκα ή είμαστε εντάξει έτσι;». «Αυτό το τραγούδι το έγραψα για τη γυναίκα μου. Δεν της άρεσαν οι στίχοι. Δεν της υποσχέθηκα κάτι τέτοιο, πάντως τραγούδι της έγραψα».  Θα μπορούσε όλο το κείμενο να είναι γεμάτο με ατάκες και προλόγους του Αργύρη Μπακιρτζή, αλλά τότε θα αδικούσαμε τα τραγούδια που επίσης θα μπορούσαν να γεμίσουν σελίδες. «Οι δακοκτόνοι», «Το πέρασμα σου», «Ο Ξένος», «Κυριακή στην επαρχία», «Η τρελή ροδιά», «Το πολλαπλό σου είδωλο». 

Ανεκπλήρωτοι έρωτες, τραγούδια για το Καϊμακτσαλάν, τον δάκο,  το Stealthπου έπεσε, τη συλλογή παπουτσιών της Ιμέλντα Μάρκος, της γυναίκας του δικτάτορα των Φιλιππίνων, σκωπτικά τραγούδια, μελαγχολικά τραγούδια. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές πλαισιώθηκαν για μερικά τραγούδια και από μια ολιγομελή χορωδία, πολύ μικρότερη από ότι θα ήθελαν, αλλά τα μέτρα για τον ιό έπρεπε να τηρηθούν. Η συναυλία κράτησε πάνω από δύο ώρες και είναι χαρακτηριστικό ότι το κοινό χειροκροτούσε ζητώντας κι άλλα κομμάτια και δεν έφευγε, παρά τα φώτα που άναψαν και την ενημέρωση του Μπακιρτζή ότι δεν επιτρέπεται να ξεπεραστεί αυτός ο χρόνος.

Οι Χειμερινοί Κολυμβητές έκλεισαν πρόσφατα τα 40 χρόνια ζωής τους σαν συγκρότημα και, όχι μόνο δεν τους φαίνονται, αλλά μακάρι να υπήρχε τρόπος να τους βλέπαμε για άλλα 40 χρόνια. Ας ελπίσουμε να τους ξαναδούμε σύντομα και από τα μέρη μας. 

Οι Χειμερινοί Κολυμβητές παίζουν τη Δευτέρα 27/7 στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη.