Χρύσιππος – Κριτική

Τι μπορεί να συμβολίζει ο Χρύσιππος το 2019; Ο Θάνος Σαμαράς με βάση το κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη, δημιουργεί μια αισθητική και δραματική αναπαράσταση της διαφορετικότητας εντός κι εκτός της οικογενειακής ζωής. Οικογενειακά τρίγωνα, ανομολόγητοι έρωτες, τα όρια του επιτρεπτού, η  ανοχή της εκμετάλλευσης, η μητρική εξουσία έναντι της πατρικής είναι θέματα που θίγονται από το ίδιο το έργο αλλά αναδεικνύονται από την σύλληψη του Σαμαρα. 

Ο Θάνος Σαμαράς μεταφέρει μια πολυεπίπεδη ανάγνωση του έργου του Δημητριάδη. Μεταχειρίζεται τα ‘επίπεδα’ τόσο στο ρεαλιστικό πεδίο της σκηνογραφίας και του φωτιστικού σχεδιασμού, όσο και στην σκηνική καθοδήγηση των ρόλων. Το μεγαλύτερο ατού της εν λόγω προσέγγισης, είναι η απουσία του Χρύσιππου, η ερμηνεία του από τον Χορό των Εραστών του. Αυτή η δραματική επιλογή είναι ταυτόχρονα σχόλιο και κριτική τοποθέτηση για τον τρόπο με τον οποίο τοποθετούμαστε απέναντι στην διαφορετικότητα. 

Η ευμεγέθης οθόνη δεσπόζει πάνω από το σκηνικό. Σαν ηδονοβλεψίες παρακολουθούμε τις ερωτικές συνευρέσεις, τους κανιβαλιστικούς φόνους, σε ένα περιβάλλον ψηφιακό, δισδιάστατο, σαν ένα  παράτυπο εκκύκλημα που δεσπόζει σταθερά μπροστά στα μάτια του θεατή. Το λευκό χρώμα επικρατεί σε όλο το σκηνικό,  λευκές φερ φορζέ πολυθρόνες μπροστά από μια λευκή σιδερένια πόρτα και μια τρομακτική λεπτομέρεια: το ρολό βαψίματος στην τελευταία σκηνή. Λευκό και καφέ, ένας ιδιαίτερος χρωματικός συνδυασμός, καφέ όπως το χώμα, το γήινο, αλλά και η ιδιαίτερη αισθητική μιας προηγούμενης δεκαετίας. 

Η Ράνια Οικονομίδου, είναι απολαυστική, συγκινητική, απλά υπέροχη από την πρώτη έως την τελευταία σκηνή κι αντίστοιχα ο Γιάννης Σιαμσιάρης, σ’ αυτήν την εκβιαστικά ανακουφιστική εξομολόγηση του. Το ζεύγος Σοφίας Κόκκαλη και Θανάση Δόβρη φέρνει μια άλλη σκηνική ποιότητα με την σωματικότητα του και την χειροδικία. Η Αγγελική Στελλάτου ενσαρκώνει την αστική υστερία, την επιθυμία και τον καθωσπρεπισμό, ενώ βλέπει τον συζυγο της Νίκο Καραθάνο να πραγματοποιεί την ερωτική του επιθυμία προς το πρόσωπο που για την ίδια ενσαρκώνει το άπιαστο όνειρο. Όπως το κείμενο διανθίζεται από τρίγωνα, έτσι και στην σκηνή εναλλάσονται οι κορυφές του τριγώνου εξέχοντος του πρώτου μεταξύ Οικονομίδου, Ταμπακάκη και Μίχα, σε μια σκηνή που φέρνει στο νου μου το τέλος που περιγράφει ο Ζισκίντ στο «Άρωμα». 

Ο «Χρύσιππος» μέσα από την σκηνοθετική και ερμηνευτική ματιά του Θάνου Σαμαρα, πέραν μιας ιδιαίτερης αισθητικής αντίληψης που κεντρίζει γενιές θεατών, φέρνει στο προσκήνιο με την χρήση του υποκατάστατου στο ρόλο του Χρύσιππου την αντίληψη του «άλλου». Είναι μια έξυπνη και θαραλλέα παράσταση. 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία – Κίνηση – Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί – Σχεδιασμός ήχου και Animation Θάνος Σαμαράς

Βοηθός σκηνοθέτη Αμαλία Βλάχου

Βοηθός σκηνογραφίας Δήμητρα Κουτσόγεωργα

Βοηθός ενδυματολογίας Κωνσταντίνα Μαρδίκη

Βοηθός φωτισμού Γιώργος Αγιαννίτης

Εκτέλεση animation Δημοσθένης Βάγιας, Φωτεινός Χιώλος

Εκτέλεση παραγωγής Κατερίνα Μπερδέκα - Θεατρικός Οργανισμός MeWe

Οργάνωση παραγωγής Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη

Παίζουν με σειρά εμφάνισης Ράνια Οικονομίδου, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Νικόλας Μίχας, Θανάσης Δόβρης, Σοφία Κόκκαλη, Γιάννης Σιαμσιάρης, Αγγελική Στελλάτου, Νίκος Καραθάνος

Ευχαριστίες σε Νικόλα Βιλλιώτη, Μάριο Τραγουδάρα, Ζώη Οικονόμου, Άγγελο Μαρδίκη και Jeanna Fine

Chrysippus - Review

What does Chrysippus symbolize in 2019? Thanos Samaras, based on the play of Dimitris Dimitriadis, creates an aesthetic and dramatic performance for diversity in and out of family life. Family ménage à trois, untold passions, definition of the permissible, exploitation tolerance, maternal versus paternal power: are all subjects the play contemplates about; however it is Samaras’s concept that accents them. 

Thanos Samaras brings on stage a multilayer reading of Dimitriadis’s play. This multilayer reading is manifested both on scenery and light design, as well as stage direction of the characters. The tip of the success for this direction is the absence of Chrysippus, his performance given by a Chorus of Lovers. This dramatic choice is both a comment and a critical stance on the views towards diversity. 

The big screen dominates the setting. The spectators, we are like voyeurs of the love encounters and the cannibalistic murders, in a digital, two-dimensional surrounding that rules in front the eyes of the audience like an illegal eccyclema. White rules the scenery, white fer forgé chairs in front of a white iron door and a formidable detail: the white brush at the final scene. White and brown: an intriguing combination of colors; brown like the dirt, the earth. Also, this color combination reminds the allure of previous decade’s aesthetics. 

Rania Oikonomidou is a pleasure to watch, a pure delight from the first to the last scene, and the same goes for Giannis Siamsiaris, with his almost forcing and yet relieving penance. The couple of Sofia Kokkali and Thanasis Dovris bring on set another stage quality, mostly due to the corporal performativity and assault. Aggeliki Stellatou incorporates the urban hysteria, desire and prudishness, while watching her husband Nikos Karathanos realizing his love desire with the very person that for her is the non-existing dream. The play itself is full of love triangles, thus on stage triangles are present and characters change picks; most prominent triangle is that of Oikonomidou, Tampakakis and Michas, bringing to my mind the end at Patrick Süskind book “The Perfume”

Thanos Samaras stage direction and perceptive view of “Chrysippus”, in addition to the intriguing aesthetics that excites different ages of spectators, also draws the attention to the perception of the “other”, because of the usage of a substitute for the part of Chrysippus.  “Chrysippus” is a smart and bold performance. 

Artists

Directing – Movement – Set design – Costume design – Lighting design – Sound and animation design: Thanos Samaras

Assistant director Amalia Vlachou

Assistant to the set designer: Dimitra Koutsogeorga

Assistant to the costume designer: Konstantina Mardiki

Assistant to the lighting designer: Giorgos Agiannitis

Animation: Dimosthenis Vagias, Fotinos Chiolos

Executive producer: Katerina Berdeka - MeWe Theatre Company

Production managers: Marianthi Bairaktari

Cast in order of appearance: Rania Oikonomidou, Michael Tampakakis, Nikolas Michas, Thanasis Dovris, Sofia Kokkali, Giannis Siamsiaris, Angeliki Stellatou, Nikos Karathanos

Thanks to Nikolas Villiotis, Marios Tragoudaras, Zois Oikonomou, Angelos Mardikis and Jeanna Fine