Δευτέρα (ευκαιρία) και εμμονές

Οι ειδήσεις σχετικά με ζώα σε φεστιβάλ που σκοτώνουν ή τραυματίζουν ανθρώπους δεν με στενοχωρούν ιδιαίτερα. Δηλαδή αποτελεί είδηση ότι κάποιο ζώο το οποίο έβλεπε το θάνατο του (το ένα το καλό, τα σήκουελ ήταν χάλια) αντέδρασε και αμύνθηκε; Εδώ τα αγαπημένα μας burger και σουβλάκια μας σκοτώνουν αργά και βασανιστικά μετά θάνατον (του ζώου), δεν θα μας σκότωνε ένα ζωντανό ζώο («Ναι, να βάλετε στην παραγγελία και μπέικον και αυτό το περίεργο τυρί που φράζει πιο γρήγορα τις αρτηρίες»); Δεν είμαι vegetarian / vegan ή κάτι τέτοιο περίεργο, προφανώς δεν πιστεύω ότι τα (πολλά) κρέατα που καταναλώνω κόπηκαν από κάποιο δέντρο («αχ, κατέβασε μου αυτό το κλαδί Νίκο, έχει 2 φιλετάκια πάνω»), αλλά είναι διαφορετικό να σκοτώνεις για διασκέδαση. Ή όχι και είναι ένας τρόπος να κλείνεις τα μάτια και να κάνεις ότι δεν συμβαίνει αυτό, σαν να βλέπεις σειρά ή ταινία του Παπακαλιάτη με την κοπέλα σου. Δεν θεωρώ ότι οι vegeterians έχουν πολύ άδικο, αλλά πιστεύω ότι αν ξεκινήσεις να σκέφτεσαι έτσι θα καταλήξεις να μην τρως τίποτα, αφού τα πάντα έχουν ψυχή (για τους παντρεμένους δεν παίρνω όρκο) και έρευνες δείχνουν ότι ακόμα και φυτά αντιδρούν στις νότες του Μότσαρτ και τα γαβγίσματα της Πάολας. 

28 άνθρωποι τραυματίστηκαν και άλλοι δύο σκοτώθηκαν από ταύρους στην Ινδία, σε ένα φεστιβάλ με παραδοσιακό ροντέο, το Τζαλικάτου. Παραδοσιακό ροντέο στην Ινδία διαβάζω και στην Αμερική 3 φακίρηδες μόλις ξάπλωσαν παραδοσιακά σε καρφιά με προσκέφαλο το σαρίκι τους και συντροφιά μια κόμπρα που βγαίνει από πιθάρι. Οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων προσπάθησαν να ακυρώσουν το φεστιβάλ, ο πρωθυπουργός ακύρωσε τις οργανώσεις και έδωσε τη σχετική άδεια διεξαγωγής. Στο Τζαλικάτου νεαροί άνδρες που πιθανώς ήθελαν να είναι Ισπανοί προσπαθούν να υποτάξουν, με γυμνά χέρια έναν ελεύθερο ταύρο ή με ελεύθερα χέρια έναν γυμνό ταύρο. Οι φιλόζωοι κατηγορούν τους οργανωτές για κακομεταχείριση των ζώων και υποστηρίζουν ότι οι εκτροφείς ποτίζουν τους ταύρους με αλκοόλ ή τους ρίχνουν πιπέρι στη μουσούδα για να τους εξαγριώσουν, πριν τους αφήσουν ελεύθερους. Σιγά το νέο, οι μισοί θαμώνες σκυλάδικων και μεγάλων παραλιακών club κάνουν το ίδιο μεταξύ τους απλώς στη θέση του πιπεριού βάλε κάτι άσπρο (αλάτι;) που βάζουν στην μουσούδα τους. 

Σαν άνθρωπος έχω διάφορα κολλήματα που πιστεύω ότι δεν επηρεάζουν πολύ τη ζωή μου, αλλά με κάνουν να φαίνομαι τουλάχιστον γραφικός. Στις ηλεκτρικές συσκευές που αγοράζω δεν θα βγάλω τη ζελατίνη, δώρα από αγαπημένους μου ανθρώπους τα κρατάω στο κουτί τους για να τα ανοίξω κάποια στιγμή (Θα τα ανοίξω τα παπούτσια φέτος, το υπόσχομαι) ή τα κρατάω όπως είναι με το κουτί τους, το χαρτί περιτυλίγματος κλπ. Πολλές φορές το κάνω αυτό και με το φαγητό, πχ κρατώντας κάτι που μου αρέσει πολύ ώστε να το τρώω σταδιακά, καταλήγοντας τελικά να το πετάω γιατί χάλασε και να στενοχωριέμαι διπλά ή να καταλήγω να το τρώω από πείσμα και τύψεις και να στενοχωριέμαι τριπλά καθισμένος στην λεκάνη. Αγαπημένη μου ντροπιαστική ιστορία σε σχέση με τα φαγητά και την ακούσια παλαίωση τους είναι αυτή με τα ρεβίθια που μου είχε δώσει η μάνα μου. Τρώγοντάς τα κάποιες (μπόλικες είναι η αλήθεια) μέρες μετά, υπέθεσα ότι η μάνα μου είχε βάλει παραπάνω λεμόνι αυτή τη φορά και μάλιστα όχι καλοστυμμένο γιατί έβλεπα σωρούς. Σε μεταγενέστερη επικοινωνία μαζί της, όταν της ανέφερα ότι έφαγα τα ρεβίθια αλλά είχαν μάλλον πολύ λεμόνι και λίγο περίεργη γεύση, με ενημέρωσε ότι πιθανώς είμαι ηλίθιος, αλλά σίγουρα ήταν χαλασμένα. Θα πρέπει να τελειώσω κάποιο βιβλίο που ξεκίνησα, ακόμα κι αν δεν μου αρέσει πολύ και καταλήγω να περνάω ολόκληρες παραγράφους με ανούσιες περιγραφές, θα πρέπει να τελειώσω ένα παιχνίδι στο Playstation για να ξεκινήσω άλλο καταλήγοντας να το παρατάω για μήνες γιατί δεν μπορώ να περάσω μια πίστα και σε πολλές περιπτώσεις έχω αγοράσει πράγματα για δεύτερη φορά, γιατί τα πρώτα δεν τα είχα ανοίξει και περίμενα την κατάλληλη ευκαιρία (Ναι εορταστικό Μίκυ του ’93 με δώρο κουραμπιέ, θα έρθει η σειρά σου να ανοιχτείς). Η μανία με την ολοκλήρωση με έχει υποχρεώσει να δω σειρές που δεν θα πρόβαλλαν ούτε στην τηλεόραση της φυλακής και να δώσω μικρές περιουσίες για να ολοκληρώσω ηλίθιες συλλογές της DeAgostini με ρομπότ, πετρώματα και διαστημικές σούπες με 2,99 το πρώτο τεύχος και μικρά μέρη του σώματος τα επόμενα. 

Πως να μην νιώσεις αλληλεγγύη μετά για την 94χρονη Amy Craton που επέστρεψε στο κολέγιο μετά από 52 χρόνια και πήρε πτυχίο με άριστα, γιατί σκεφτόταν ότι το είχε αφήσει στην μέση; Η γιαγιά επέστρεψε στο New Hampshire για να ολοκληρώσει τις σπουδές που άφησε στην μέση λόγω γέννας και διαζυγίου. Εντάξει, φαντάζομαι στα 94 τα πράγματα θα ήταν λίγο πιο δύσκολα («Τώρα τι ξεκίνησα να διαβάζω πριν 2 σελίδες ρε γαμώτο;»), αλλά και λόγω δυσκολίας στην αντιγραφή («νεαρέ ή φέρτο πιο κοντά ή να βάλω τα άλλα γυαλιά μου») φοιτητικών πάρτι και αλκοόλ που έρεε, αλλά ευτυχώς η κυρία Craton έχει όλη τη ζωή μπροστά της.