Εκάβη – Κριτική

Νάγια Παπαπάνου

Στην «Εκάβη», του Ευριπίδη δεν παρεμβαίνει κανένας θεός. Οι Έλληνες αποφασίζουν να ικανοποιήσουν το φάντασμα του Αχιλλέα θυσιάζοντας την Πολυξένη, ο Πολυμήστωρ δολοφονεί τον Πολύδωρο για να ικανοποιήσει την απληστία του για χρυσάφι και η Εκάβη σκοτώνει τους γιους του Πολυμήστορα για να ικανοποιήσει την εκδίκηση της. Αυτοί οι θάνατοι, η αιματοχυσία, η βεβήλωση της ανθρώπινης ζωής, πραγματοποιούνται από ανθρώπους, ως ακόλουθα τις λογικής και συμπαγών επιχειρημάτων, όπως πάντα. 

Ο Rush Rehm, σκηνοθετεί την «Εκάβη», με τον πλέον δωρικό τρόπο: οι ηθοποιοί οδηγούνται από τον Ευριπίδειο λόγο. Εντούτοις, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους διακρίνεται μια πρόσμειξη κινησιολογικών τεχνικών που σχετίζονται με το Ιαπωνικό θέατρο, ιδιαιτέρως η Κερασία Σαμαρά στον ομώνυμο ρόλο, που διαπρέπει στο Α’ Επεισόδιο με αυτόν τον εξαιρετικό «κομμό». Επιπλέον ενδιαφέρον έχει ο Σωκράτης Αλαφούζος ως Πολυμήστωρ, ο οποίος μετά την τύφλωση του εξέρχεται της σκηνής στα τέσσερα, αναπαράγοντας την πρώτη είσοδο της Εκάβης στην αρχή της παράστασης. Η επανάληψη αυτού του μοτίβου, σε συνέργεια με την προφητεία πως η Εκάβη θα μεταμορφωθεί σε σκύλα με κόκκινα μάτια, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και συμβολική ως προς τα προστατευτικά ένστικτα των γονέων. 

Στο τέλος του Α’ Επεισοδίου, η Πολυξένη σύρεται από το πόδι εκτός σκηνής με τον πλέον βίαιο και βέβηλο τρόπο, όμως αυτή η εικόνα αποκαθίσταται από τον ευπρεπή και γεμάτο σεβασμό λόγο του Ταλθύβιου, μια έξοχη ερμηνεία του Αχιλλέα Βατρικά, που έχει το βαρύ καθήκον να αναπαραστήσει την θυσία της Πολυξένης στην μητέρα της Εκάβη: «εὐτεκνωτάτην τέ σε/πασῶν γυναικῶν δυστυχεστάτην θ' ὁρῶ». Στην συνέχεια της θυσίας της Πολυξένης, μια νέα θηριωδία θα δει το φως της μέρας, ο φόνος του Πολύδωρου, που θα εκκινήσει ένα επεισόδιο που χωρίζεται στα δύο: την ένορκη κρίση του Αγαμέμνονα και έναν ξέφρενο βακχικό χορό Μαινάδων. 

Η Aleta Hayes, χορογραφεί τον Χορό των Τρωάδων Γυναικών, με μια αναφορά στις φωτογραφίες χορευτών από τον φακό της Nelly. Γραμμικές, καθαρές φιγούρες, μικρές και γρήγορες κινήσεις χάρης, που αντιστοιχούν αυτές της Βασίλισσας τους, αιθέριες και ανανεωτικές. Ειδικά στο τρίτο στάσιμο, όταν ο Χορός αναπολεί την νύχτα που αλώθηκε η Τροία, είναι ένα όμορφο παράδειγμα της αναπαράστασης του Τρωικού ήθους, σχετικά με τα συγκεκριμένα εκείνα στοιχεία κουλτούρας που εξερευνά αυτή η σκηνοθεσία. Τα κοστούμια του Χορού (Connie Strayer) αναδεικνύουν την κίνηση των ερμηνευτών και συνεργούν με την κίνηση των κυμάτων στο σκηνικό χώρο πίσω τους. 

Αυτή η παραγωγή της «Εκάβης» από το Stanford Repertory Theater, έχει ξεκάθαρες προθέσεις: αν και ο πόλεμος τελείωσε, η βία δεν τέλειωσε. Ο Άρης και ο Άδης, κυβερνούν τον νου και την ψυχή των ανθρώπων, και αυτό είναι το καταστροφικό κομμάτι του πολέμου σε κάθε στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας. Η «Εκάβη» είναι η ιστορία μιας Βασίλισσας που αρθρώνει στις «Τρωάδες» μια πικρή αλήθεια, που αποδίδεται στον Σόλωνα, «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». 

Hecuba – Review

Euripides, “Hecuba” is a tragedy where no God interferes. The Greeks decide to satisfy Achilles ghost by sacrificing Polyxena, Polymmestor murders Polydoros to satisfy his greed for gold and Hecuba murders the sons of Polymnestor to satisfy her vengeance. All this killing, the bloodshed, the desecration of human life, is led by humans, following reason and solid arguments, as always. 

Rush Rehm, directs “Hecuba”, in the most doric way; actors are led by Euripides ‘logos’. Nevertheless, the lead roles demonstrate an integration of movement techniques that relate to Japanese theatre, specifically Kerasia Samara as Hecuba, who masters a singing lament at the Episode A’ of the play. Interestingly enough Socrates Alafouzos as Polymnestor, once blinded by Hecuba, follows the staging pattern of Hecuba when he exits the tent walking in four just like her in the beginning of the play. This repetition of pattern along with his prophecy that Hecuba will be transformed into a dog with fiery eyes, is extremely interesting and symbolic as to the protective instincts of parenthood. 

At the end of Episode A’ Polyxena is dragged out of the stage by the leg in the most violent and disgraceful way; however this scene is restored by the beautiful and respectful speech of Talthybius, performed excellent by Achilles Vatrikas, who has the heavy duty to represent the sacrifice of Polyxena to her mother Hecuba: “and I look upon you as the most successful all mothers, yet the most unfortunate of all women”. Following the sacrifice of Polyxena, a new atrocity will gain the light of day, that of Polydoros murder, that will initiate a split scene: the jury of Agamemnon and a bacchian dance of Maenads. 

Aleta Hayes, choreographs the Chorus of Trojan Women, with an allure to Nelly’s photos of dancers. Grammic, clear shapes, short swift movements of grace, matching that of their Queen, aetherial and fresh. Especially the third stasimon, when the Chorus remembers the night that Troy has fallen, is a beautiful example of the representation of the Trojan ethos, in relevance to the specific cultural elements this staging explores. The costumes of the Chorus (Connie Strayer) intensify the movement of the performers and match the wave movement at the set behind them. 

This production of Hecuba by the Stanford Repertory Theater is one of clear intentions; although the war has ended, violence has not. Aris and Ades rule the mind and psyche of the humans; and that is the devastating part of any war at any time of human history. “Hecuba” is the story of a Queen that utters in the “Trojan Women” a bitter truth first spoken by Solon; that no one should be considered happy before one has witnessed the end. 

Info:

Translated and directed by Rush Rehm

Choreography by Aleta Hayes

Set & Costume Design by Connie Strayer Sound Design by Michael Keck

Artistic Associate, Castin Director,

Translation/Greek supertitles: Katerina Zacharia

Cast:

Hecuba: Kerasia Samara

Polymnestor/Odysseus: Socrates Alafouzos

Chorus:Theodora Douska, Ifigenia Karamitrou, Ero Lefa, Natasa Papadaki, Anthi Savvaki, Dimitra Tarousi, Maria Tzanoukaki

Agamemnon: Yannis Askaroglou

Polyxena: Anastasia Plelli

Talthybius: Achilles Vatrikas

Polydorus: Ero Lefa

Nurse: Maria Tzanoukaki


Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος