Εκπνοή - Κριτική

Ένα πρόσωπο, όργανο αυτοτελές. Στεφανωμένο, ανοίκειο, γυμνό από περιγραφή, ακόμα ζεστό... 

Kαι μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στα χείλη. Eκεί θα γίνει. Eκεί. Σε μια στιγμή. Αυτή θα είναι η διάρκεια.  

“Σαν κάτι που είναι διαρκώς μπροστά σου αλλά δεν γίνεται αντιληπτό ".

Η «Εκπνοή» είναι το πρώτο θεατρικό ανέβασμα του έργου «Κηδεύω α’ Εκπνοή» του Δημήτρη Δημητριάδη από την ομάδα Lynx, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Η Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη μετά τον «Ωκεανό» του Αλεσάντρο Μπαρίκο, όπου ερμήνευε και υπέγραφε την δραματουργική επεξεργασία, αυτή την φορά αναμετριέται με το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη. Κατά την γνώμη μου, κάνει την ουσιαστική υπέρβαση στην μεταφορά ενός μη θεατρικού κειμένου, δηλαδή ξαναδιαβάζει το κείμενο υπό την συνισταμένη της θεατρικής δράσης και επανασυστήνει το κείμενο με θεατρικούς όρους: χαρακτήρες, πλοκή, ανατροπή, δράση. 

Οι δύο ερμηνεύτριες, Στέλλα Μαγγανά και Κατερίνα Κυβετού, ενσαρκώνουν τα δύο στοιχεία της δράσης και αντίδρασης σε αυτή την ακατάπαυστη ροή λόγου όπου η μια επεμβαίνει στην ροή λόγου της άλλης σε μια τέλεια αλληλουχία εισπνοής και εκπνοής. Το δύσκολο και ταυτόχρονα υπέροχο είναι οτι επεμβαίνουν όχι μόνο στο στοιχείο του λόγου αλλά και στην κίνηση, αποδίδοντας ταυτόχρονα ακουστικά αλλά και οπτικά αυτήν την ζωοδόχο δύναμη που μας κινεί.  Ξεκινώντας να τις παρακολουθεί, κανείς  διακρίνει, αόριστα, μια γραμμική προοπτική στην ερμηνεία τους, η οποία όμως θα αφήσει τον στόχο της να φανεί μόνο στο τέλος, όπου σαν να διαγράφει τον τέλειο κύκλο θα επιστρέψει στην εκκίνηση. 

Τα μέσα που μεταχειρίζεται αυτή η παράσταση , όσον αφορά στα σκηνικά και τα κοστούμια, είναι προσεκτικά επιλεγμένα, λιτά αλλά χαρακτηριστικά. Τα κοστούμια των κοριτσιών είναι μια διακριτική αναφορά στην αυστηρότητα και την πειθαρχία της αναπνοής, ενώ το υλικό μέσα από το οποίο αναδύονται διαρρυγνύοντας  το, παραπέμπει κατά ένα μέρος στον αμνιακό σάκο, κατά ένα άλλο μέρος στην ευθραυστότητα της λειτουργίας της αναπνοής. Διαφαίνεται καθαρά η μελέτη πίσω από την χρήση και μεταχείριση των κοστουμιών, και παράλληλα η συστοίχιση σύλληψης,  δράσης και αισθητικής.

Ο σχεδόν ποιητικός λόγος του Δημήτρη Δημητριάδη, συναντά μια σκηνοθετική οπτική που του επιτρέπει να μεταβεί σε μια τρισδιάστατη  κινούμενη εικόνα, η οποία είναι απτή και προσιτή, όχι άυλη όπως όταν αισθανόμαστε τον λόγο κατά την ανάγνωση αλλά όπως τον βιώνουμε κατά την παράσταση  του. Ενδεχομένως, υφίσταται μια πειραματική διάθεση, όμως το αποτέλεσμα δικαιώνει τον πειραματισμό προτάσσοντας μια σαφή δραματουργική άποψη. Πιθανώς να γειτνιάζει περισσότερο με το είδος της performance παρά της θεατρικής παράστασης, αλλά δικαιώνει τον θεατή που θα επιλέξει να την παρακολουθήσει, ίσως και περισσότερο από μια πιο συντηρητική επιλογή. 

Στοιχεία Παράστασης

Σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη | βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Τσεσμελής | κίνηση: Γιώργος Βασιλόπουλος | σκηνικά / κοστούμια: Ομάδα Lynx |οργάνωση παραγωγής: ΔΕΚΑΕΦΤΑ // ΤΡΙΤΑ Productions

παίζουν: Στέλλα Μαγγανά, Κατερίνα Κυβετού

ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ , Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, Κυψέλη, 2130040496, 6945348445

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη, 21:00 (έως Τρίτη 17 Απριλίου 2018) εκτός 9 και 10/4

Είσοδος: 10 €, 8 € (φοιτητικό, άνω 65), 5 € (κάρτα ανεργίας, ΣΕΗ, ΣΕΧΩΧΟ)

Διάρκεια παράστασης: 55 λεπτά