Ελένη Λαγού, Τι να πω κι εγώ

Η Ελένη Λαγού μάς παρουσιάζει το νέο της τραγούδι με τίτλο «Τι να πω κι εγώ». Eίναι το δεύτερο single από τον πρώτο προσωπικό της δίσκο που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τον Μετρονόμο. Η ίδια υπογράφει μουσική και στίχους ενώ την ενορχήστρωση έκανε η Εύα Λουκάτου.

Η Ελένη Λαγού γεννήθηκε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1994 και μεγάλωσε στην Εύβοια. Αποφοίτησε από τη Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική σπουδάζοντας κλασική κιθάρα. Από το 2018 συνεχίζει τις σπουδές της στη μουσική στο Σύγχρονο Τραγούδι και Θεωρία της Μουσικής στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών.

Από νωρίς συμμετέχει σε  μουσικές εκδηλώσεις και ζωντανές εμφανίσεις, όπως προσωπικά της project παρουσιάζοντας διασκευές αλλά και δικά της τραγούδια, και opening acts σε εμφανίσεις καταξιωμένων καλλιτεχνών (Ηρώ, Ντο Δίεση).

Τον Μάρτιο του 2019 συμμετέχει στο 1ο Φεστιβάλ Τραγουδιού του ραδιοφωνικού σταθμού Μέντα  με δύο δικά της τραγούδια σε μουσική και στίχους, τα «Απόψε» και «Εσύ πουθενά».

Τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς συμμετέχει στη ραδιοφωνική συναυλία του Δεύτερου Προγράμματος με αφορμή τη δράση του "Πρώτη Ακρόαση", με το τραγούδι της «Κύματα» σε δική της μουσική και στίχους.

Παίζουν οι μουσικοί: Αλεξία Μαρή πιάνο, Εύα Λουκάτου κιθάρα, φυσαρμόνικα, Σωτηρία Σουσάνη τρομπέτα, Alex Murphy τρομπόνι, Μιχάλης Αγγέλου κοντραμπάσο, Στέλιος Παύλου τύμπανα.

Ενορχήστρωση: Εύα Λουκάτου

Ηχογράφηση / Επεξεργασία ήχου: Melissa Music Lab - Εύα Λουκάτου

Βρείτε το τραγούδι στα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες:

Spotify

iTunes/Apple Music

Deezer

Στίχοι:

Περιμένεις όλη μέρα ξαπλωμένος στο κρεβάτι

Να σου έρθει μια ιδέα που τελικά δε θα ‘ναι απάτη

Που τα λόγια σου θα πράξει και τον κόσμο σου θα αλλάξει

Τη μαυρίλα αυτής της χώρας στο τέλος θα ξεβάψει

Έχεις λυπηθεί, το ξέρω αυτό, το βλέπω

Κι εγώ εδώ ζω, νιώθω και υπομένω

Όμως μαζί μπορούμε να τα αλλάξουμε αυτά

Και να κάνουμε το μέλλον να θυμίζει ζωγραφιά

Τι να πουν κι αυτοί που φεύγουνε

Τι να πουν κι αυτοί

Όμως μια ζωή την έχουμε που κυλά

Εγώ κι εσύ μαζί στον κόσμο των μεγάλων

Θα φτιάξουμε και φράγματα από όμορφα τραγούδια

Η τέχνη εισιτήριο και λόγος της καρδιάς μας

Ασπίδα ριζωμένη για τα μεγάλα όνειρά μας

Θα μείνω λίγο εδώ, θα μείνω λίγο ακόμα

Μα βαρέθηκα να ζω εδώ στο άδικο το χώμα

Που έχει παιδιά έξυπνα γεμάτα από ιδέες

Που φεύγουνε και χάνονται αι γίνονται σκιές

Θα μείνω λίγο εδώ, θα μείνω λίγο ακόμα

Στο χρώμα μου θα ζω και θα φωνάζω με το στόμα

Πως αν θέλω να αλλάξω γη και ουρανό

παιδί θα μείνω αιώνιο στον κόσμο αυτόν εδώ

Τι να πω κι εγώ, που με έκαναν πρόβατο λευκό

Ένα είναι αληθινό, πως ότι και να πω δε θα ακουστώ

Και σηκώνεσαι εντέλει και το στρώνεις το κρεβάτι

Και βλέπεις τελικά πως, ναι, δεν είναι κάτι

Και αλλάζεις τη ζωή σου λίγο – λίγο κάθε μέρα

Και το βλέπεις πως το πράγμα από εκεί μάλλον πηγάζει

(Ο στίχος «μια ζωή την έχουμε» είναι εμπνευσμένος από το τραγούδι «Ο μήνας έχει εννιά» σε στίχους του Γιώργου Τζαβέλλα και μουσική του Μιχάλη Σουγιούλ)