Ένα Λιοντάρι Μεσοπέλαγα - Κριτική

Ο Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς διασκευάζει ένα διήγημα και ένα μονόπρακτο του σπουδαίου Σλάβομιρ Μρόζεκ, και σκηνοθετεί μια ενιαία παράσταση που σχολιάζει το πολιτικό και ανθρωπιστικό τέλμα στο οποίο πολύ εύκολα ενδίδει ο δυτικός πολιτισμός. Το μονόπρακτο «Μεσοπέλαγα» γραμμένο το 1960, περιγράφει την προσπάθεια τριών ναυαγών να επιβιώσουν πάνω σε μια σχεδία που έχουν σωθεί τα τρόφιμα, ενώ το «Λιοντάρι», από την συλλογή διηγημάτων «Ελέφαντας» γραμμένη δέκα χρόνια νωρίτερα, έρχεται σαν επιμύθιο στην συλλογιστική των ναυαγών. 

Ο Σλάβομιρ Μρόζεκ (1930 – 2013), συγκαταλέγεται ανάμεσα στους συγγραφείς του Παραλόγου. Το κείμενο της παράστασης, όπως διασκευάστηκε από τον Μιλιβόγιεβιτς, επενδύει στην ερμηνευτική πορεία του ρόλου του Γιάννη Οικονομίδη (στο αγγλικό κείμενο ο ρόλος του είναι ο Small, ενώ οι έτεροι ναυαγοί ονομάζονται Fattyκαι Medium και εν συνεχεία υποδύεται το λιοντάρι) και παραδίδει στο κοινό μια συνολική θεώρηση ως προς την πορεία, σε ετερόχρονο τόπο, της δυτικής πολιτικής σκέψης, μέσα από μια ενδιαφέρουσα δραματουργία. Οι οδηγίες του έργου ως προς τα κοστούμια αλλά και τα σκηνικά αντικείμενα ακολουθούνται στον απόλυτο βαθμό, τουλάχιστον ως προς το μονόπρακτο «Μεσοπέλαγα» καθώς προχωρώντας στο «Λιοντάρι» υπάρχει μια μεγαλύτερη διάθεση για δραματουργικές προσθήκες. Ουσιαστικά στο «Λιοντάρι» επανέρχονται οι χαρακτήρες του «Μεσοπέλαγα» ενδεδυμένοι την κοινωνική θέση μιας προηγούμενης ιστορικής περιόδου, η οποία όμως λίγο απέχει στην πράξη από την σύγχρονη. 

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η επιλογή των συγκεκριμένων ηθοποιών για τους ρόλους των ναυαγών, καθώς κάθε ένας από τους τρεις έχει ένα προσωπικό στυλ και μια υποκριτική μανιέρα που στην συγκεκριμένη παράσταση εξυπηρετεί μοναδικά την αναπαράσταση αυτού του παράλογου σεναρίου. Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης υποδύεται ένα χειριστικό τύραννο που με την πρόφαση της βασικής ανάγκης για τροφή, προτείνει το αδιανόητο ακυρώνοντας την αξία της αυτοθυσίας και του ανθρωπισμού. Ο Αστέρης Πελτέκης διαγράφει μια ενδιαφέρουσα πορεία καθώς η αρχική συνθήκη της ερμηνείας του σε ένα παιχνίδι μη λεκτικό καταλήγει στην οριοθέτηση του ανελεύθερου πολίτη ο οποίος υποδύεται τον ελεύθερο υποβαστάζοντας αυτόν που του στερεί την ελευθερία. Ο Γιάννης Οικονομίδης συνδυάζει το σωματικό θέατρο με μια πλήρη ανάπτυξη του ρόλου του νοηματοδοτώντας κάθε φράση του είτε είναι λεκτική είτε όχι. Ο  Θάνος Κοντογιώργης συμπληρώνει αυτό το θεατρικό καρέ με μια υποκριτική ορμή που φλερτάρει με το γκροτέσκο. 

Το δραματουργικό σκέλος της παράστασης αυτής παρουσιάζει ένα προκλητικό ενδιαφέρον, καθώς η διασκευή του Μιλιβόγεβιτς επιτυγχάνει να φέρει στο προσκήνιο την προβληματική του τρόπου με τον οποίο πραγματώνουν την πολιτική τους υπόσταση οι πολίτες του δυτικού κόσμου. Ειδικά στο Λιοντάρι, αυτή η προοπτική σωματοποιείται και μέσα από ένα εικονοκλαστικό παιχνίδι μάσκας και κοστουμιών, το ζήτημα της πολιτικής ευθύνης παίρνει τις διαστάσεις μιας παραβολής. 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Διασκευή/σκηνοθεσία: Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς, Μετάφραση: Ισμήνη Ραντούλοβιτς, Σκηνικά/ κοστούμια: Δήμητρα Σπυρίδωνος, Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης, Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου & Στέλιος Δανιήλ

Παίζουν: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αστέρης Πελτέκης, Γιάννης Οικονομίδης, Θάνος Κοντογιώργης

Θέατρο Μικρό Άνεσις, Λεωφ. Κηφισίας 14, Αθήνα 115 26, 21 0771 8943

Παραστάσεις:Πέμπτη, Παρασκευή,Σάββατο 21:00, Κυριακή στις 20:00

Διάρκεια: 75 λεπτά

Εισιτήρια: Πέμπτη , Παρασκευή Κανονικό: 14 ευρώ,Φοιτητικό, άνω των 65: 12 ευρώ, Ανέργων: 10 ευρώ

Σάββατο, Κυριακή: Κανονικό: 18 ευρώ,Φοιτητικό, Ανέργων,άνω των 65: 14 ευρώ