Επιμορφωτικό Ταξίδι

Με τα απόνερα της σύλληψης Χίου και του διαζυγίου Pitt – Jolie να δυσκολεύουν το ταξίδι μας στον κόσμο του παράξενου, θα ξεκινήσουμε με τη Νέα Ζηλανδία και την ιστορία του Cedric Claude Rene Rault-Verpe, που δεν ξέρω καν ποια από αυτά είναι τα ονόματα του και ποια τα επίθετα. Ο 27χρονος Γάλλος περίμενε υπομονετικά να τον πάρει κάποιος ωτοστόπ στην μικρή πόλη Punakaiki. Θυμάσαι κάτι ζεστές καλοκαιρινές μέρες με τον ήλιο να καίει αλύπητα και τον ιδρώτα να κατεβαίνει ορμητικά την πλάτη σου, καθώς περιμένεις το λεωφορείο; Αχυρόμπαλες περνάνε από μπροστά σου, διαβάζεις και τους τέσσερις τόμους του «Πόλεμος και Ειρήνη» και το λεωφορείο ακόμα δεν έχει φανεί, με τον κόσμο να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο στη στάση; Το σύνηθες είναι μετά από το όριο που εξαντλείται η υπομονή του καθενός, να αρχίζει να περπατάει ή να παίρνει ταξί. 

Ο 27χρονος Γάλλος περίμενε 4 μέρες στο ίδιο σημείο, χωρίς κανείς να σταματήσει για να τον πάρει. Την τέταρτη μέρα άρχισε να ξεσπάει στις οδικές πινακίδες και να βρίζει τους οδηγούς και περαστικούς που περνούσαν (γιατί μάλλον ήταν υποχρεωμένοι να τον πάρουν μαζί τους). Ειδοποιήθηκε η αστυνομία, τον συνέλαβε και πλέον ο (διάλεξε ένα από τα 4 ονόματα) εκτός από τις ποινικές κυρώσεις, έχει και οικονομικές καθώς καλείται να πληρώσει περίπου 2000 δολάρια για τις πινακίδες που χάλασε. Ο 27χρονος έκανε δηλώσεις σε εφημερίδα με αναφορές σε αλλαγή ονόματος της Νέας Ζηλανδίας σε Ναζιλανδία και υβρίζοντας τους κατοίκους και η αστυνομία απάντησε ότι «αν αντί να περιμένει 4 μέρες είχε ξεκινήσει να περπατάει, θα είχε κάνει 220 χιλιόμετρα». 

Από τη Νέα Ζηλανδία μεταφερόμαστε στον Καναδά και συγκεκριμένα στο Οντάριο. Οι περισσότεροι που έχουν εργαστεί σε κάποια θέση που απαιτεί να έρχονται σε επαφή με πελάτες είτε τηλεφωνικώς είτε δια ζώσης, νομίζω ότι θα ήθελαν να έχουν το δικαίωμα έστω και για μια ημέρα να απαντάνε όπως θέλουν και όχι όπως πρέπει. Κάτι σαν τον Αποστόλη της ραδιοφωνικής «Ελληνοφρένειας» .Παράδειγμα: 7:35 το πρωί «Κύριε σας ζήτησα καφέ με 3 φουσκάλες και αυτός έχει 2. Μα είστε ηλίθιος;» Απάντηση: «Όχι. Μάλλον εσύ είσαι ηλίθιος που θεωρείς ότι καταλαβαίνεις κάποια διαφορά με τις φουσκάλες» και άλλα πολλά παραδείγματα που θα έκαναν τους εργαζόμενους σε τηλεφωνικό κέντρο να χαμογελάνε ευτυχισμένοι με δάκρυα στα μάτια. 

Η Jennifer Elizabeth Green – Johnson (κάτι παίζει σήμερα με τα πολλά ονόματα) φαίνεται ότι είναι άνθρωπος που λέει αυτό που σκέφτεται και δεν κρύβεται πίσω από ευγένειες και κοινωνικές νόρμες και φόρμες. Ε και τι έγινε που είναι καθηγήτρια σε λύκειο; Η Jennifer λοιπόν, τιμωρήθηκε με ένα μήνα άνευ αποδοχών, λόγω ενός μάλλον περίεργου λεξιλογίου και κινήσεων. Οι προσβολές της θα χρησιμοποιούνταν από γνωστό «κωμικό» σε «επιθεώρηση» με όνομα λογοπαίγνιο, αλλά μάλλον δεν ταιριάζουν στο σχολείο. Θα κρατήσω τις αγγλικές φράσεις για να μην με κόψει ο αγαπητός καναλάρχης του σταθμού (Να περάσει παρακαλώ, δεν βρίζω): “Why don’t you lick me where I fart?”, “grow some balls” και χαρακτήριζε τα παιδιά με τα πάντα παιδαγωγικά επίθετα stupid, idiot, faggot, bitch. Σε μια άλλη περίπτωση που είδε έναν μαθητή να κουβαλάει έναν άλλο στην πλάτη του (σαφές δείγμα για την σεξουαλική ταυτότητα κάποιου), αναφώνησε “So you like it from behind” και το χειρότερο όλων ήταν όταν αποκάλεσε έναν μαθητή “bloody pedophile”. Κατηγόρησε ένα παιδί ότι είναι παιδόφιλος (δεν μου ταίριαζε καν στο ουδέτερο). Μα είναι παιδί! Κατά την παρακολούθηση ταινίας επιστημονικού περιεχομένου για το ανθρώπινο σώμα έκανε σχόλια για το μέγεθος του πρωταγωνιστή λέγοντας ότι χρειάζεται μικροσκόπιο, χτύπησε έναν μαθητή προκειμένου να τον χωρίσει από καυγά και θα έκανε τον Kenny Powers να φαίνεται συμπαθής. Η διοίκηση του σχολείου προσπάθησε να καθησυχάσει τους γονείς λέγοντας ότι ακολουθεί μια προοδευτική τακτική τιμωρίας που κυμαίνεται από συζητήσεις μέχρι τερματισμό της συνεργασίας. Με τρομάζει τι θεωρεί το σχολείο ότι αξίζει την απόλυση. «Μας συγχωρείτε κύριε Μπρέιβικ, μετά τη δολοφονία τόσων ανθρώπων είμαστε στη δυσάρεστη θέση να σας απολύσουμε».