Eurovision 2021 παρτ ουάν

Πέρσι λοιπόν δεν είχαμε διαγωνισμό, είχαμε καραντίνα. Φέτος που το λύσαμε το πρόβλημα και τρέχουμε όλοι και όλες στα λιβάδια ανέμελα σαν πρωθυπουργοί Μεσογειακής χώρας, αποφασίσαμε να την κάνουμε την άτιμη τη Eurovision, να πάει και το παλιάμπελο να τελειώνουμε και με τον Κοντόπουλο και τα τραγούδια που γράφει για τη Στεφανία και να ξαναέρθουμε του χρόνου με τον Κοντόπουλο να γράφει για κάποιον άλλον και το Φωκά να χορογραφεί ρηξικέλευθα για κάποιον άλλον (μήπως να το αφήσω αυτό για την κριτική της Ελλάδας;).

Έτσι λοιπόν, πρωτοτυπώντας, δεν έγραψα για τους ημιτελικούς και πήγα κατ ευθείαν στον Μεγάλο Τελικό, έτσι για αλλαγή και χάρη. Άλλωστε, ως γνωστόν θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία!

Προειδοποίηση: Η κριτική περιέχει μεγάλες ποσότητες προσωπικού γούστου. Όποιου το στομάχι δεν αντέχει ας μου κάνει τη χάρη να μην το διαβάσει! Πάμε να δούμε τα τραγούδια;

1 Κύπρος, El Diablo – Έλενα Τσαγκρινού

Η αγαπημένη Κύπρος πριν 3 χρόνια πλησίασε τόσο πολύ την πρωτιά με την Ελένη Φουρέιρα που από   ακολούθησε την ίδια ακριβώς συνταγή, μόνο που ξέχασε το μαλλί (αυτό το tip το χρησιμοποίησε η Σερβία). Έτσι λοιπόν, μετά την Τάμτα πρόπερσι, φέτος η Έλενα Τσαγκρινού παίρνει σειρά με το El Diablo.

Το τραγούδι δυνατό, το χορευτικό άψογο, το κορίτσι ωραίο, η φωνούλα ε, ας είναι καλά τα back vocals, το φουστανάκι-κορμάκι-πολυέλαιος φορέθηκε γάντι πάνω στ όμορφο κορμί (εδώ να σημειωθεί ότι το φουστάνι φορέθηκε φέτος με μικρές παραλλαγές από Κύπρο, Αλβανία, Μάλτα, Μολδαβία και Παπαρίζου, αλλά η Τσαγκρινού το φόρεσε καλύτερα απ όλες), και γενικώς ένα χάρμα οφθαλμών και γιατί όχι, ώτων. 

Όμως ο διαγωνισμός έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι η πεπατημένη δεν νικά, δεν παίρνει καν καλή βαθμολογία, κι έτσι, η μαρτυρική Κύπρος παίρνει μόλις την 16η θέση.

2 Αλβανία, Karma – Anxela Peristeri

Η γείτονας Αλβανία στέλνει συνήθως πολύ ωραία τραγούδια στο διαγωνισμό, μελωδικά και πρωτότυπα με υπέροχες φωνές – το γεγονός δε ότι η υψηλότερη θέση που έχει λάβει στο διαγωνισμό είναι η 5η με το ανεπανάληπτο Suus είναι ότι στην Γηραιά την Ήπειρο δεν έχει και πολλούς συμμάχους.

Φέτος αποφασίζει να στείλει τη γλυκιά Anxela, η οποία έχει και μια ελληνική ρίζα και έχει ζήσει στην Ελλάδα κι έχει τραγουδήσει με το Ρέμο και γενικώς την αγαπάμε, αλλά η Anxela αποφασίζει να τραγουδήσει ένα τραγούδι που μιλά για την κατατρόπωση μιας κακιάς γυναίκας από το κάρμα, για το πως έχασε φίλους και αγάπη και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και όλο αυτό να το παρουσιάσει εντελώς λάθος.

Τραγουδά λοιπόν τον πόνο της όχι θλιμμένα αλλά επικά, με κορμάκι φουστάνι ίδιο με της Τσαγκρινού και μασαζοκαλσόν λαμέ, το μαλλί χυτό, το στήθος ολόρθο, με μιαν υπερηφάνεια ακαταμάχητη και στιλ Game of Thrones, τόσο πολύ που αν ήταν πιο ξανθιά θα περιμέναμε να πετάνε και 3 δράκοι γύρω γύρω όσο της προσφωνούμε τα δεκάδες ονόματα της Καλίσι.

Καπνοί κόκκινοι πίσω, καπνοί λευκοί επί σκηνής και μπερδευόμαστε λιγάκι με το νόημα που ΔΕΝ βγαίνει από την ερμηνεία και την πληθωρική, σέξι σκηνική παρουσία. 

Παρόλο λοιπόν που η Anxela και κορίτσαρος είναι και φωνή ωραιότατη έχει παίρνει μόλις την 21η θέση…

3 Ισραήλ, Set me free – Elen Alene

Εγώ προσωπικά αν ήμουν Ισραήλ φέτος δεν θα έστελνα τραγούδι, αλλά ας το κάνουμε λίγο πιο κει σαν προσωπική μου άποψη και ας προχωρήσουμε.

Η ευρωπαϊκή χώρα που δεν βρίσκεται στην Ευρώπη (μαζί με την Αυστραλία που είναι λίγο πιο κει γεωγραφικά και φέτος έστειλε ένα ανεκδιήγητο χάλι το Technicolor που ακουγόταν ως Τσικνικώλο) αποφασίζει να στείλει τη γλυκιά Elen η οποία είναι Αιθιοπικής καταγωγής, ζυγίζει 1,5 κιλό με τα ρούχα, έχει κάνει το μαλλί pretzel και τραγουδά πλαισιωμένη από 5 χαρούμενα αγόρια ένα dance κομμάτι καθόλου άσχημο αλλά όχι και τίποτα το ιδιαίτερο. Στο ημιτελικό είχε φύγει πλεξούδα και είχε μπλεχτεί στην κορώνα pretzel και κόντεψε να της βγάλει το μάτι αλλά χτες τη γλίτωσε η έρμη, κι έτσι ερμήνευσε απρόσκοπτα το τραγούδι, με πολύ όμορφη, δυνατή φωνή, στο τέλος για κάποιο λόγο ψιλογδύθηκε για να μετρήσουμε κόκκαλα και να ζηλέψουμε αφήνοντας κάτω το 18ο  κομμάτι πίτσα, αλλά με τούτα και με κείνα δεν συγκίνησε, και κατέληξε μόλις στην 17η θέση.

4 Βέλγιο, The wrong place – Hooverphonic

Όσοι ακούνε One of Those Things γνωρίζουν πολύ καλά πόσο αγαπώ τους Hooverphonic. Έτσι, όταν είδα ότι το Βέλγιο χρησιμοποιεί αυτό το μεγάλο όπλο χάρηκα τόσο πολύ που είπα στην κολλητή μου την Christel που είναι βελγίδα διαλεχτή, να αερίσει και να στρώσει τον ξενώνα γιατί του χρόνου θα πάμε Βέλγιο για Eurovision.

Το τραγούδι υπέροχο, η παρουσίαση λιτή, σεμνή και σικ, η τραγουδίστρια ακόμα φοβερή (τώρα το ξανακούω και ανατριχιάζω) και το γεγονός της παρουσίας των Hooverphonic στο διαγωνισμό ατυχές. Το τραγούδι δεν άρεσε στους ευρωπαίους και πήρε δυστυχώς μόλις την 19η θέση.

5 Ρωσία, Russian Woman, Manizha

Η Ρωσία φέτος πρωτοτυπεί και στέλνει στο διαγωνισμό ένα τραγούδι που ΔΕΝ έχει γράψει ο Κοντόπουλος και ΔΕΝ έχει χορογραφήσει ο Ευαγγελινός , κι έτσι η Manizha από το Τατζικιστάν βγαίνει επί σκηνής με ένα τεράστιο αυτοκινούμενο φόρεμα το οποίο έχει κάποιους συμβολισμούς και χρυσό φακιόλι στα μαλλιά και –πλαισιωμένη από 4 χρυσοντυμένους συνοδούς - αρχίζει να αναρωτιέται ενώ το φουστάνι την πηγαίνει μπρος πίσω πριν το βγάλει και μείνει με κόκκινη εργατική φόρμα. Μετά πηγαίνει από δω και από κει και φωνάζει γιατί το τραγούδι είναι ένα δριμύ κατηγορώ στη ρώσικη πατριαρχία και καλά κάνει αλλά βρε παιδί μου, πολλή φασαρία νυχτιάτικο βρε πουλάκι μου.

Να μη στα πολυλογώ, αν εξαιρέσεις ένα δυνατό αλλά μελωδικό ρεφρέν, γενικώς ακούμε μια φασαρία, με δυνατό παρόλα αυτά μήνυμα, κι έτσι η Manizha κερδίζει για τη Ρωσία την 9η θέση!

6 Μάλτα, Destiny - Je me Casse

To Always the Bridesmaid, never the Bride ισχύει άλλη μια φορά για τη Μάλτα η οποία μη πρωτοτυπώντας, στέλνει μια εύσωμη τραγουδίστρια με δυνατή φωνή να μας πει ένα ωραίο και δυνατό dance τραγούδι, πλαισιωμένη από 4 φούξια παρουσίες που τα δίνουν όλα. 

Η Destiny έχει φωνάρα, είναι ακομπλεξάριστη και σκίζει επί σκηνής, τραγουδώντας τη χυλόπιτα που ρίχνει σε τύπο που πήρε θάρρητα χωρίς λόγο (μια θεματολογία που νίκησε πριν 3 χρόνια και από τότε φυσικά έγινε θεσμός), φοράει παρόμοιο κορμάκι – φουστάνι με της Κύπρου και τη Αλβανίας, κινείται δυνατά και ωραία, ελπίζει στην πρωτιά αλλά…

… παίρνει μόλις την 7η θέση και φυσικά στραβώνει μόλις ακούει το αποτέλεσμα (τη συγχωρώ, κι εγώ θα είχα στραβώσει στη θέση της).

7 Πορτογαλία, the Black Mamba – Love is on my side

Από τότε που η Πορτογαλία κέρδισε με τον υπέροχο Salvador Sobral, αποφάσισε να πάρει το διαγωνισμό λίγο πιο σοβαρά και να στείλει καλύτερα τραγούδια. Έτσι λοιπόν, φέτος η αγαπημένη χώρα στέλνει τους the Black Mamba, σε ένα πολύ όμορφο – από τα αγαπημένα μου στο διαγωνισμό – τραγούδι, με μιαν άρτια παρουσίαση κι έναν τραγουδιστή με φωνή τόσο ιδιαίτερη που ίσως ενόχλησε κάποιους. Σίγουρα πάντως όχι εμένα. Υπέροχο, και μελωδικό, κατακτά δυστυχώς μόλις τη 12η θέση.

8 Σερβία, Hurricane – Loco Loco

Η Σερβία φέτος αποφασίζει να μας δροσίσει και να μας εξάψει τα πάθη στέλνοντας 3 υπερκορίτσαρους, τις Hurricane, οι οποίες έχουνε ψωνίζει και 30 κιλά τρέσα η καθεμία, έχουν φουσκώσει και τα χείλη και προβάλουν τις ατέλειωτες ποδάρες τους χορεύοντας και τραγουδώντας δυνατά επί σκηνής ένα σέρβικο τραγούδι με ισπανικό τίτλο που στο απαύγασμα ακούγεται σαν «Άιντε, μπούτι Λόκο Λόκο».

Τα κορίτσια χτυπιούνται, τα μαλλιά μαστιγώνουν τη σκηνή, οι ποδάρες χορεύουν και οι κορμάρες λικνίζονται – το τραγούδι είναι όπως φαντάζεσαι λίγο παρωχημένο αλλά το θέαμα μοναδικό.

Το ευτυχές γεγονός είναι ότι κέρδισαν στον ημιτελικό. Το δυστυχές είναι ότι η Σερβία στέλνει γεμάτο σεξουαλικά υπονοούμενα το λάθος φύλο. Αν αντί για ημίγυμνα υπέροχα κορίτσια είχε στείλει ημίγυμνα υπέροχα αγόρια, σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο από τη 15η θέση που κατέκτησε – με ή χωρίς ισπανικά στον τίτλο…

9 Ηνωμένο Βασίλειο, James Newman – Empers

Η γηραιά Αλβιώνα έχει εδώ και χρόνια αποφασίσει να κατακτά με μανία τις τελευταίες θέσεις γιατί ναι μεν κάποτε ήταν μια τεράστια αυτοκρατορία, τώρα πια όμως είναι μια σεμνή νήσος που θέλει να δίνει ευκαιρίες σε παγκοσμίως αγνώστους τροβαδούρους του έρωτος και όχι μόνο και ας πάει και το παλιάμπελο, δεν νοιάζεται σταλιά.

Έτσι λοιπόν, φέτος αποφασίζει να την εκπροσωπήσει ο James, ο οποίος James καταφέρνει να μας κάνει να πλήξουμε με τραγούδι το οποίο ναι μεν έχει ρυθμό δεν έχει όμως τίποτε άλλο, ούτε εκείνος, ούτε οι τρομπετίστες που τον πλαισιώνουν, ούτε το σκηνικό που είναι κακό (κακό, κακό, ΚΑΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ), ούτε το ντύσιμό του που είναι μια ζακέτα από δερματίνι με λεπτές άσπρες ρίγες που αδυνατίζουν(;) (από τα ρούχα που αναρωτιέσαι ποιος το σχεδίασε, ποιος το επέλεξε και ποιος συμφώνησε να φορεθεί σε πανευρωπαϊκό διαγωνισμό). 

Χωρίς να μακρηγορούμε, γιατί τα πολλά λόγια ως γνωστόν είναι φτώχια, ο James καταφέρνει ένα υπέροχα μοναδικό ρεκόρ στο διαγωνισμό. Δεν παίρνει ΟΥΤΕ 1 ΒΑΘΜΟ είτε από τις κριτικές επιτροπές ή από το κοινό (σκέψου κάποια εκατομμύρια ανθρώπων να ψηφίζουν όλους τους άλλους εκτός από εσένα) και φυσικά βγήκε τελευταίος όλων των εποχών.

Εκεί που του βγάζω το καπέλο, είναι ότι αυτό το αποτέλεσμα το αντιμετώπισε με χιούμορ, υποκλινόμενος στο κοινό σα να είχε πάρει μια μεγάλη νίκη. Αντίο λοιπόν φίλε μου James και μη μας πάρεις τηλέφωνο, θα σε πάρουμε εμείς όταν νιώσουμε έτοιμοι.

10 Ελλάδα, Stefania – Last Dance

Η πατρίδα μας δεν είναι μόνο οι κάμποι, ούτε τα ψηλά βουνά, είναι η χώρα που εδώ και κάποια χρόνια την εκπροσωπούν στο διαγωνισμό ο Κ και ο Φ, στο τραγούδι και επί σκηνής, πότε με καλά αποτελέσματα, πότε όμως με όχι και τόσο καλά.

Φέτος λοιπόν (από πέρσι αλλά πέρσι ήμασταν όλοι κλεισμένοι σπίτια μας) στείλαμε επί σκηνής τη Stefania με διαφορετικό και πιο ενήλικο τραγούδι από το περσινό (το οποίο ήταν απλά φριχτό). Το τραγούδι δεν ήταν φριχτό, ήταν όμως δυστυχώς αδιάφορο – νομίζω ότι ρωτώντας αν το θυμάται κανείς θα λάβω αρνητικές απαντήσεις – η Stefania ήταν μια κουκλίτσα με αξιοπρεπέστατη φωνή και αυτή τη φορά είχε κίνηση (στον ημιτελικό ήταν λίγο παγωμένη), ενδεδυμένη με μοβ σβαρόσφκι φόρμα που τόνιζε τις όμορφες καμπύλες τα και η παρουσίαση είχε τρικ κι έκπληξη. 

Το τρικ και η έκπληξη ήταν ότι δεν φαίνονταν το σώματα των χορευτών αλλά μόνο ρούχα – γάντια – κουκούλες – φούτερ – καπέλα να κινούνται μόνα τους επί σκηνής, κάτι το οποίο πήγαινε για ρηξικέλευθο αλλά κατάφερε να μας πάει 30 χρόνια πίσω σε εφέ ταινιών late 80s, early 90s και να νιώσουμε αμήχανοι.

Παρόλο λοιπόν που – κατά τη γνώμη μου - η παρουσίαση ήταν ατυχής, το τραγούδι αδιάφορο και γενικώς άστα να πάνε, η Στεφανία με τις υπέροχες ματάρες της συγκίνησε τους ψηφοφόρους και η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας προσγειώθηκε απρόσμενα στη 10η θέση! Ολέ!

11 Ελβετία, Gjon’s Tears – Tout l’Univers

Η Ελβετία φέτος πρωτοτυπεί και δεν στέλνει τραγούδια κατασκήνωσης με εκπροσώπους του Ερυθρού Σταυρού, ούτε τραγούδια που λένε οι πρόσκοποι γύρω απ’ τη φωτιά, ούτε τραγούδια που γιοντλερίζουν οι βοσκοπούλες ψηλά στο βουνό που είναι η μελωδία, αλλά στέλνει έναν υψίφωνο τυπάκο τον Gjon με γλυκιά φατσούλα να τραγουδήσει στα γαλλικά ένα απαλά μελωδικό τραγούδι, με ενδιαφέρουσα μουσική κι ένα ελαφρό μπιτάκι κάποια στιγμή στη μέση. Η φωνή του πολύ καλή, η μελωδία επίσης, το ντύσιμο πρέπει να ήταν το χειρότερο στο φετινό διαγωνισμό – ειδικά το παντελόνι με την πιέτα τόνιζε ακριβώς ό,τι δεν έπρεπε να τονίζει – το μαλλί ήταν σαν του Κουρκούλη σε μια αφίσα που μου θύμιζε την κυρία Ουρανία από το Λούνα Παρκ (ναι, είμαι τόσο μεγάλος) και η κινησιολογία ήταν εμπνευσμένη από τη  μεγάλη ελληνίδα ντίβα, τη Μαρινέλλα, στο Τολμώ, που αν μη τι άλλο έχει αφήσει εποχή.

Η Ελβετία βγαίνει σε μια μάχη στήθος με στήθος με τη Γαλλία πρώτη στις κριτικές επιτροπές, έρχεται όμως ψυχρολουσία στη σούμα με το τελεβότη, και ο γλυκύτατος Gjon ξινίζει on camera όταν συνειδητοποιεί ότι έρχεται μόλις τρίτος. Νομίζω πως κι εγώ θα ξίνιζα αν τελικά έβγαινε πρώτος… 

12 Ισλανδία, Daoi og Gagnamagnio – 10 years

Ήθελα λοιπόν να κερδίσει ένα χαζοτράγουδο με 6 νερντάκια επί σκηνής που κουνάνε τα πωπάκια τους χαριτωμένα κι έχουν ντυθεί σαν arcade παιχνίδια; Ω ναι, πολύ το ήθελα γιατί στο κάτω κάτω είναι το μόνο τραγούδι που με έκανε να χαμογελάσω και να λικνίζομαι στον υπέροχο ρυθμό του. 

Οι Daoi og Gagnamagnio δεν μασάνε, ακολουθούν μια πολύ πρωτότυπη συνταγή συνδυάζοντας ένα ρυθμικό και πολύ ευχάριστο τραγούδι με μια τόσο επιτηδευμένα χαζοχαρούμενη παρουσίαση που νομίζω έκανε πολλούς να χαμογελάσουν.

Αν και λοιπόν, δεν ήταν live λόγω κρούσματος κορωνοϊού σε 2 συντελεστές, τα πήγαν πολύ καλά και κατέληξαν στην 4η θέση! Μπράβο!

13 Ισπανία, Blas Canto – Voy a quedarme

Η Ισπανία φέτος στέλνει έναν όμορφο μαυροντυμένο τυπάκο με ωραία δυνατή φωνή, να μας τραγουδήσει μέσα σε μια κατακαπνισμένη σκηνή με μια τεράστια πανσέληνο από πάνω (την οποία την είχαμε δει πέρσι σε ταξίδι στο Βέλγιο μέσα στον καθεδρικό ναό της Mechelen), μια δυναμική μπαλάντα που την έγραψε για τη γιαγιά του που έχασε από τον άτιμο τον κορωνοϊό. Η μπαλάντα δεν είναι κακή, δεν είναι όμως και κάτι που θα σε καθηλώσει ή έστω θα σε κάνει να το ακούσεις λίγο προσεκτικά. Είναι - το χειρότερο όλων – αδιάφορη.

Έτσι λοιπόν, ο Blas παρόλες τις καλές του προθέσεις και την όμορφη φωνή δεν καταφέρνει πολλά, παρά μόνο την 24η θέση με ελάχιστους πόντους…

Η συνέχεια στις οθόνες σας αύριο! Συντονιστείτε και κερδίστε πλούσια δώρα!