Για μια πρίζα κι ένα γιλέκο ...

Μοσχομυρίζει η μοσχογαλή σήμερα

Ποιος έρωτας και βλακείες; Ο καφές είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής. Κανείς δεν σηκώθηκε το πρωί και είπε «αχ, είμαι ερωτευμένος, ας πάω τώρα στη δουλειά μου». Είναι ο ελληνικός που σε ξυπνάει το πρωί, το εσπρεσάκι που θα πιεις για να βγεις το Σάββατο το βράδυ γιατί τα χρόνια περνάνε, και αν δεν το κάνεις,  λίγο μετά τις 12 σαν άλλη Σταχτοπούτα δεν θα ψάχνεις άμαξα, αλλά σε πόσα σημεία του καναπέ έσταξε το σαλάκι σου και πότε τέλειωσε ο Παπαδόπουλος. Είναι  ο φραπές που σε συντρόφευε κάποτε ως φοιτητή για τουλάχιστον 3 ώρες σε κάθε καφετέρια, με τουλάχιστον 1 ποτήρι νερό γέμισμα ανά ώρα. Ο καφές μπορεί να κοστίζει 1 ευρώ (με γεύση αλεσμένο άχυρο με έναν κόκκο καφέ και δώρο χαρτομάντηλα) που αναγκαστικά τιμάς τις δύσκολες εκείνες μέρες του μήνα (μετά τις 20 που δεν έχεις λεφτά), μέχρι τα 60 ευρώ που κοστίζει ένα φλιτζάνι Kopi luwak. 

Ο Kopi luwak είναι καφές που προέρχεται από την Ινδονησία και είναι γνωστός για το άρωμα και τη γεύση του. Για να εμφανίζεται σε αυτή τη στήλη όμως, αποκλείεται να είναι για τη γεύση, οπότε κάτι βρωμάει και αυτό είναι η διαδικασία. Αυτό που μαθαίνουμε είναι ότι ο καφές αυτός είναι τόσο ακριβός, γιατί για να καταλήξει στο φλυτζάνι, έχει κάνει ένα μακρύ ταξίδι στο μακρύ έντερο ενός είδους αγριόγατας. Η μοσχογαλή (είδος αγριόγατας) luwak της Ινδονησίας αγαπάει τους καρπούς του καφέ και κυρίως το περίβλημα τους. Τα κουκούτσια αποβάλλονται μέσω της οδού που φαντάζεσαι, συλλέγονται και αφού καθαριστούν καβουρδίζονται. Ας ελπίσουμε ότι η λογική καθαρισμού δεν είναι σαν των παλιών στα αντεράκια για το κοκορέτσι που θεωρούσαν ότι «άσε και λίγη ουσία μέσα να έχει γεύση». Τα γαστρικά υγρά της μοσχογαλής και η όλη διαδικασία της πέψης φέρονται να αρωματίζουν εξαιρετικά τον καφέ και του δίνουν μια ιδιαίτερη γεύση. 

Η ιδιαίτερη διαδικασία περισυλλογής του συγκεκριμένου καφέ έχει ως αποτέλεσμα την χαμηλή παραγωγή, άρα και την εκτόξευση της τιμής του. «Αχ κύριε Νίκο δεν έχουμε kopi luwak αυτή την εβδομάδα. Ήταν λίγο δυσκοίλια τα πουλάκια μου». Τα μεγάλα περιθώρια κέρδους οδήγησαν σε νόθευση του καφέ με κατώτερης ποιότητας κόκκους (από απλή γάτα, όχι αγριόγατα;) και σε φυλάκιση των ταλαίπωρων ζώων με υπερπροσφορά τροφής. Πλέον, Ιάπωνες και Ινδονήσιοι επιστήμονες είναι σε θέση να αναλύουν χημικά τον καφέ και να επιβεβαιώνουν τη χημική του σύσταση. Οπότε μπορείς να είσαι σίγουρος, όταν πληρώσεις τα 60 ευρώ ότι όντως είναι από κόπρανα μοσχογαλής και δεν σε έπιασαν κορόιδο. Να ξέρεις τι σκατά πληρώνεις ρε αδερφέ.

Παραμένουμε στην Ασία και για την επόμενη είδηση, η οποία είναι όσο περίεργη και ιδιαίτερη θα περιμέναμε από την ήπειρο της καρδιάς μας. Είναι αρκετές οι φορές που έχοντας πει ένα μικρό ψέμα, αναγκάζεσαι να το συνεχίσεις φτάνοντας σε τρελές υπερβολές. Σαν τη φορά που για να αποφύγεις εκείνη την τρελή έδωσες έναν ψεύτικο αριθμό τηλεφώνου, είπες ότι το κινητό σου έχει κλείσει από μπαταρία για να μην σου κάνει αναπάντητη εκείνη τη στιγμή και την πέτυχες την άλλη μέρα με την αμηχανία σου να είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από τον θυμό της. Ή και όχι, ήσασταν κι οι δύο αρκετά κόκκινοι, ο καθένας για τον λόγο του κι εσύ ειδικά για αυτόν που δεν κράτησες. 

Ο πρωταγωνιστής της επόμενης είδησης είναι παράδειγμα για το ντόμινο που περιγράψαμε πριν με το ένα να φέρνει το άλλο. Ο Γιανγκ Τσινγκπέι πήγε στο πατρικό του στην επαρχία Γιουνάν (Έλληνες παντού, κάμερα σε μένα) της Κίνας. Φαντάζομαι ότι ακολούθησε η κλασική ανταλλαγή τάπερ, με τα γεμάτα να αντικαθιστούν τα άδεια και οδηγίες τι είναι για κατάψυξη και τι για ψυγείο. Πολύ πιθανόν, αν ήταν σαν εμένα, να του εξήγησε και πόση είναι η κάθε μερίδα («Οι γίγαντες είναι για δύο φορές, μην τους φας πάλι σε μια δόση και πάθεις τίποτα»). Ο νεαρός άρχισε να τσακώνεται με τους γονείς του για οικονομικούς λόγους και κατέληξε να τους σκοτώνει και τους δύο. Ο Γιανγκ φοβούμενος ότι η πράξη του έχει γίνει αντιληπτή από τους γείτονες, έκανε αυτό που θα έκανε κάθε λογικός δολοφόνος: σκότωσε και τους 17 γείτονες των γονιών του. Όταν η αστυνομία έφτασε στην περιοχή (ειδοποιούμενη φαντάζομαι από κάποιον γείτονα που έμεινε ζωντανός σε διπλανό χωριό), έψαξε να βρει χώρο να ακουμπήσει, ξέμπλεξε το νήμα και τα σώματα και κατέληξε στον Γιανγκ, τον οποίο και συνέλαβε. Ευτυχώς που δεν τον έδειξαν στις ειδήσεις να τους σκοτώνει, να πρέπει να σκοτώσει τον μισό πλανήτη μετά.  

Για μια πρίζα κι ένα γιλέκο

Όσοι έχουν ζήσει κοντά σε εκκλησία ξέρουν τι ταλαιπωρία και φασαρία είναι να χτυπάει η καμπάνα «ντιν νταν» κάθε ώρα, κάθε μισάωρο και κάθε φορά που κάποιος αποφασίζει να «κρεμαστεί» ή να κρεμαστεί στην πραγματικότητα. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα σε κάποιο μικρό χωριό που η εκκλησία είναι μία και όλοι θα περάσουν από εκεί, με τον έναν (όρθιο) ή με τον άλλον (ξαπλωτό) τρόπο. Παραδέχομαι ότι αν ήμουν σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με γοτθικού ρυθμού εκκλησίες με gargoyles και τις καμπάνες να χτυπάνε και να νομίζεις ότι θα εμφανιστεί ο Πόε ή ο Λάβκραφτ, ή έστω ο καμπούρης από το Νοτρ Νταμ, θα το απολάμβανα. Τώρα μου έρχονται στο μυαλό «θρησκευτικοί» «ηγέτες» που διάβαζαν στη χούντα και σπέρνουν τη μισαλλοδοξία, αλλά και προφητείες που κολλάνε στα πάντα και προβλέπουν πόλεμο (απίστευτο!), πείνα (είναι δυνατόν;!) αλλά όχι ότι οι παντόφλες τους θα διατηρηθούν εσαεί, ώστε να πάρουν ένα καλύτερο ζευγάρι ρε αδερφέ.

Ο Klaas Haytema, Ολλανδός τουρίστας που έκανε διακοπές στη Μιανμάρ, ήθελε να κοιμηθεί, αλλά ο ήχος από παρακείμενο μεγάφωνο δεν του το επέτρεπε. Αφού απηύδησε αποφάσισε ότι το πιο λογικό είναι να βγάλει το μεγάφωνο από την πρίζα και να βρει την ησυχία του. Το πρόβλημα είναι πως αυτό που μετέδιδε το μεγάφωνο ήταν μια βουδιστική τελετή, οπότε ο Ολλανδός μεταφέρθηκε στη φυλακή για να βρει την ηρεμία του Βούδα (κι ίσως να κοιμηθεί σαν άνθρωπος). Καταδικάστηκε σε 3 μήνες φυλάκιση και βαριά καταναγκαστική εργασία (να μετακινεί το μεγάφωνο ίσως) για προσβολή θρησκευτικού αισθήματος και ο ίδιος υποστήριξε ότι δεν γνώριζε ότι αυτό που ακουγόταν ήταν θρησκευτική λειτουργία. Χμμμ, είσαι στη Μιανμάρ και ακούς ψαλμωδίες να βγαίνουν από ένα μεγάφωνο στημένο στο δρόμο. Τι θα μπορούσε να είναι; Ο τοπικός καρπουζάς;

Ο Klaas απέφυγε άλλους 3 μήνες φυλάκισης για παραβίαση των όρων της βίζας πληρώνοντας πρόστιμο 100.000 ΚΥΑΤ (=80€). «Τι; 100.000; Δεν γίνεται κάτι καλύτερο; Με σκοτώνετε παιδιά, αλλά θα το πληρώσω». Έχω εικόνα τον Ολλανδό σε φυλακή της Μιανμάρ ανάμεσα σε βαρυποινίτες με τατουάζ δάκρυα (αίμα και ιδρώτα) και να παίζουν το αντίστοιχο μιανμαρτικό τάβλι, συζητώντας γιατί είναι μέσα ο καθένας:

-Ε να, εγώ έβγαλα μια πρίζα…

-Τι είπες; Σκότωσες με ντίζα;

-Όχι, να ένα μεγάφωνο…

-Μα αυτό λέω, έκανες φόνο;

Η αγαπημένη ιστορία του πατέρα μου από τον στρατό (εκτός από αυτή με την μπότα που θα αναφέρω σε άλλη ιστορία) είναι για αυτόν τον τύπο που κατά τη διάρκεια βολής γύρισε με το όπλο προτεταμένο στον ανώτερο, το χέρι στη σκανδάλη και του εξηγούσε ότι «να κοιτάξτε το όπλο έχει μπλοκάρει και δεν ρίχνει». Δεν παραλείπει να αποτυπώνει με γλαφυρά λόγια την γνήσια έκπληξη στα μάτια του φαντάρου, όταν ο αξιωματικός πρόλαβε μέσα σε δευτερόλεπτα να βρίσει: 

1 χριστό 

2 παναγίες και 

1 ξέμπαρκο άγιο που δεν τον ήξερε καν ο πατέρας μου

και να καταλήξει σαν παλαιστής κατς με τον αγκώνα στην πλάτη του φαντάρου, στέλνοντας τον στο νοσοκομείο και στο πειθαρχείο, με μια κίνηση. Ευτυχώς δεν θρήνησαν θύματα, αλλά ο φαντάρος σίγουρα θρήνησε τον παραπάνω χαμένο χρόνο μετά τις φυλακές που έφαγε. 

Σύμφωνα με είδηση που μεταδόθηκε από τα αραβικά μέσα ενημέρωσης, προσφάτως υπήρξε «σεμινάριο» από επικεφαλής του εκτελεστικού τομέα του ISIS σε νέους και φερέλπιδες τρομοκράτες. Αρκετά ηγετικά στελέχη παρακολουθούσαν τον δάσκαλο να δίνει οδηγίες για τη σωστή ανατίναξη με γιλέκο, αλλά και μια μίνι επίδειξη τάπερ για να βγάλει τα προς το ζην, πριν βγάλει την περόνη. Πολλοί άντρες και γυναίκες, πρόθυμοι/ες να θυσιαστούν στο όνομα και τον βωμό του ιερού πολέμου, παρακολουθούσαν το «σεμινάριο» κι άλλοι τόσοι που έκαναν κλικ στο “attend” στο facebook event, αλλά δεν τους έκανε άλλο κλικ. Το κακό είναι ότι μια γυναίκα από τις παρευρισκόμενες πήρε λίγο πιο «πατριωτικά» το όλο θέμα και αποφάσισε να δοκιμάσει το κουμπί του γιλέκου κατά την παρουσιάση, στέλνοντας τους μισούς στα ουρί και τους άλλους μισούς στις ουρές των νοσοκομείων. 16 άτομα σκοτώθηκαν, μεταξύ άλλων και ηγετικά στελέχη της οργάνωσης και νομίζω ότι στο εξής τα επόμενα «σεμινάρια» θα γίνονται σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο ή μέσω skype.