Point Of View
Goran Bregovic – Πετρολούκας Χαλκιάς live - Review
Κωστής Γωγιός
Σε μια γεμάτη συναυλιακά βραδιά, ο κόσμος γέμισε το Θέατρο Βράχων και έδωσε το «παρών» στο κάλεσμα του Goran Bregovic και της ορχήστρας του. Το γεγονός ότι ο Bregovic είναι αγαπημένος καλλιτέχνης του ελληνικού κοινού με συνεργασίες με γνωστούς Έλληνες μουσικούς σε συνδυασμό με την μουσική των Βαλκανίων που έχει πάρα πολλά κοινά σημεία, το αίσθημα χαράς, γιορτής, γλεντιού που βγάζει η μουσική του αλλά και η συνύπαρξη επί σκηνής με τον Πετρολούκα Χαλκιά οδήγησαν τον κόσμο να γεμίσει το Θέατρο Βράχων.
Την αρχή έκαναν οι Gadjo Dilo, οι οποίοι με το gypsy swing / jazz στυλ τους προετοίμασαν ιδανικά το κοινό. Βγήκαν λίγο πριν τις 21:30 στη σκηνή και ξεκίνησαν με το «Σαν Μαγεμένο το Μυαλό μου» του Μπαγιαντέρα. Μας πήγαν βόλτα από το «Μπαξέ Τσιφλίκι», έκαναν το κοινό να τραγουδήσει το «Αργοσβήνεις μόνη», μας μετέφεραν σε πιο ρομαντικές εποχές με το «Πόσο λίγο μ’ αγαπούσες» του Μίμη Πλέσσα, μας είπαν 7 τραγούδια για να διαλέξουμε το σκοπό και τραγούδησαν «τι όμορφη που είσαι όταν κλαις» και άλλα τραγούδια μιας άλλης εποχής. Η μουσική τους έχει κάτι το ρομαντικό, κάτι το ξεσηκωτικό και τα 40 λεπτά που έπαιξαν έκαναν δικά τους αγαπημένα τραγούδια, ζέσταναν το κοινό και μας έκαναν να χορέψουμε.
Λίγο πριν τις 22:30 έκανε την εμφάνισή της η ορχήστρα του Goran Bregovic με τα χάλκινα να περνάνε μπροστά από τον κόσμο και να παίρνουν τη θέση τους στη σκηνή. Τελευταίος έκανε την εμφάνιση του ο Goran Bregovic και το “Gas Gas” έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσει ο χορός και το πάρτι. Ο Bregovic χαιρέτισε τον κόσμο, ζήτησε συγγνώμη που δεν μιλάει ελληνικά και παρουσίασε την «πολυεθνική» ορχήστρα του “Wedding and Funeral Orchestra”, με μουσικούς από τη Σερβία και τραγουδίστριες από τη Βουλγαρία. Η ορχήστρα του κι ο τραγουδιστής Muharem-Muki Redzepi ήταν ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, ενώ ο ίδιος στα λευκά. Κλαρίνο, τρομπέτα, σαξόφωνο, τρομπόνι, κρουστά, οι φωνές των τραγουδιστών και τραγουδιστριών και μπόλικη καλή διάθεση ήταν τα συστατικά για να στηθεί το γλέντι κάτω από τους βράχους. Ένα γλέντι που αν εξαιρέσεις τους στίχους, θα μπορούσε να είναι οποιασδήποτε βαλκανικής χώρας, χωρίς καμιά διαφορά, με την ίδια μουσική, το ίδιο πάθος και την ίδια ανάγκη για χορό και διασκέδαση.
Καθιστός, με την κιθάρα στα χέρια του τραγουδούσε, χαμογελούσε, έδινε τον ρυθμό σαν μαέστρος όταν δεν έπαιζε και ξεσήκωνε τον κόσμο είτε με τις μουσικές του είτε με τις προτροπές του. Το «Κέρνα μας» από τη συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα και τον ξεσηκωτικό του ρυθμό έδωσε συνέχεια στο πάρτι και το “Marushka” πήρε τη σκυτάλη για να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό. Το “Quantum Utopia” που ακολούθησε με τις ιαχές “party” και “sex, moussaka” συνοδεύτηκε από αναφορές σε δύο μεγάλα συγκροτήματα που σχετίζονται με την τσιγγάνικη μουσική, το καθένα με τον τρόπο του: Τους Gypsy Kings και τους Gogol Bordello.
Στις 11 ο Goran Bregovic είπε ότι είναι τιμή του που θα μοιραστεί τη σκηνή με τον Πετρολούκα Χαλκιά και ο τελευταίος ανέβηκε στη σκηνή μέσα σε αποθέωση από τον κόσμο. Η μουσική συνύπαρξη των δύο μεγάλων μουσικών στο κομμάτι που ακολούθησε έδειξε ότι η μουσική δεν έχει όρια και σύνορα. Ο Πετρολούκας Χαλκιάς αυτοσχεδίαζε πάνω στις μελωδίες της ορχήστρας του Bregovic και με το τέλος το κομματιού, ο Bregovic σηκώθηκε και έδωσε το χέρι του, αναγνωρίζοντας την αξία του.
Ο Πετρολούκας Χαλκιάς κατέβηκε από τη σκηνή μέσα σε εκτενές χειροκρότημα και η συναυλία συνεχίστηκε με τον Bregovic και την ορχήστρα του να μας ταξιδεύουν είτε με τσιγγάνικες μελωδίες είτε με ελληνικές, αλλά πάντα με γνώμονα το κέφι και τον χορό. «Να ταν η χαρά οικόπεδο», “Balkaneros”, «Παραδέχτηκα (και ζωή και θάνατο)», «Βενζινάδικο» και τσιγγάνικες μελωδίες κρατούσαν το κέφι και έκαναν τον κόσμο να χορεύει ασταμάτητα. «Θεός αν είναι» από άλλη μια ελληνική συνεργασία του και το “Ederlezi” που έφερε στο μυαλό μας τον καιρό των τσιγγάνων, σε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της βραδιάς.
Η ορχήστρα κατέβηκε από τη σκηνή, ο Goran Bregovic συνέχισε μόνος του και στις 12 σηκώθηκε και χαιρέτισε τον κόσμο, ο οποίος δεν σταμάτησε να φωνάζει και να δείχνει την επιδοκιμασία του με κάθε τρόπο. Ο Goran Bregovic χαμογελαστός έδειξε το ρολόι του και οι μουσικοί του ξανανέβηκαν στην σκηνή. Η συνέχεια με Νταλάρα, “Bella Ciao” και “Kalashnikov” ολοκλήρωσε τη συναυλία-πάρτι στις 12:30 με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και άφησε τον κόσμο ιδρωμένο, χαρούμενο και εξαντλημένο από τον χορό να ανυπομονεί για την επόμενη επίσκεψη του Goran Bregovic προς τα μέρη μας.
Μια συναυλία με πολύ καλό ήχο, διασκεδαστική, άρτια διοργανωμένη και με τους μουσικούς, τον Bregovic και τον κόσμο να ανταλλάζουν (θετική) ενέργεια και να περνάνε όλοι καλά. Ήταν μια συναυλία-γιορτή με βαλκανική και τσιγγάνικη μουσική, κέφι, χορό και ό, τι κάνει τους ανθρώπους να περνάνε καλά.
Photos by : Vicky Vakali
Την αρχή έκαναν οι Gadjo Dilo, οι οποίοι με το gypsy swing / jazz στυλ τους προετοίμασαν ιδανικά το κοινό. Βγήκαν λίγο πριν τις 21:30 στη σκηνή και ξεκίνησαν με το «Σαν Μαγεμένο το Μυαλό μου» του Μπαγιαντέρα. Μας πήγαν βόλτα από το «Μπαξέ Τσιφλίκι», έκαναν το κοινό να τραγουδήσει το «Αργοσβήνεις μόνη», μας μετέφεραν σε πιο ρομαντικές εποχές με το «Πόσο λίγο μ’ αγαπούσες» του Μίμη Πλέσσα, μας είπαν 7 τραγούδια για να διαλέξουμε το σκοπό και τραγούδησαν «τι όμορφη που είσαι όταν κλαις» και άλλα τραγούδια μιας άλλης εποχής. Η μουσική τους έχει κάτι το ρομαντικό, κάτι το ξεσηκωτικό και τα 40 λεπτά που έπαιξαν έκαναν δικά τους αγαπημένα τραγούδια, ζέσταναν το κοινό και μας έκαναν να χορέψουμε.
Λίγο πριν τις 22:30 έκανε την εμφάνισή της η ορχήστρα του Goran Bregovic με τα χάλκινα να περνάνε μπροστά από τον κόσμο και να παίρνουν τη θέση τους στη σκηνή. Τελευταίος έκανε την εμφάνιση του ο Goran Bregovic και το “Gas Gas” έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσει ο χορός και το πάρτι. Ο Bregovic χαιρέτισε τον κόσμο, ζήτησε συγγνώμη που δεν μιλάει ελληνικά και παρουσίασε την «πολυεθνική» ορχήστρα του “Wedding and Funeral Orchestra”, με μουσικούς από τη Σερβία και τραγουδίστριες από τη Βουλγαρία. Η ορχήστρα του κι ο τραγουδιστής Muharem-Muki Redzepi ήταν ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, ενώ ο ίδιος στα λευκά. Κλαρίνο, τρομπέτα, σαξόφωνο, τρομπόνι, κρουστά, οι φωνές των τραγουδιστών και τραγουδιστριών και μπόλικη καλή διάθεση ήταν τα συστατικά για να στηθεί το γλέντι κάτω από τους βράχους. Ένα γλέντι που αν εξαιρέσεις τους στίχους, θα μπορούσε να είναι οποιασδήποτε βαλκανικής χώρας, χωρίς καμιά διαφορά, με την ίδια μουσική, το ίδιο πάθος και την ίδια ανάγκη για χορό και διασκέδαση.
Καθιστός, με την κιθάρα στα χέρια του τραγουδούσε, χαμογελούσε, έδινε τον ρυθμό σαν μαέστρος όταν δεν έπαιζε και ξεσήκωνε τον κόσμο είτε με τις μουσικές του είτε με τις προτροπές του. Το «Κέρνα μας» από τη συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα και τον ξεσηκωτικό του ρυθμό έδωσε συνέχεια στο πάρτι και το “Marushka” πήρε τη σκυτάλη για να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό. Το “Quantum Utopia” που ακολούθησε με τις ιαχές “party” και “sex, moussaka” συνοδεύτηκε από αναφορές σε δύο μεγάλα συγκροτήματα που σχετίζονται με την τσιγγάνικη μουσική, το καθένα με τον τρόπο του: Τους Gypsy Kings και τους Gogol Bordello.
Στις 11 ο Goran Bregovic είπε ότι είναι τιμή του που θα μοιραστεί τη σκηνή με τον Πετρολούκα Χαλκιά και ο τελευταίος ανέβηκε στη σκηνή μέσα σε αποθέωση από τον κόσμο. Η μουσική συνύπαρξη των δύο μεγάλων μουσικών στο κομμάτι που ακολούθησε έδειξε ότι η μουσική δεν έχει όρια και σύνορα. Ο Πετρολούκας Χαλκιάς αυτοσχεδίαζε πάνω στις μελωδίες της ορχήστρας του Bregovic και με το τέλος το κομματιού, ο Bregovic σηκώθηκε και έδωσε το χέρι του, αναγνωρίζοντας την αξία του.
Ο Πετρολούκας Χαλκιάς κατέβηκε από τη σκηνή μέσα σε εκτενές χειροκρότημα και η συναυλία συνεχίστηκε με τον Bregovic και την ορχήστρα του να μας ταξιδεύουν είτε με τσιγγάνικες μελωδίες είτε με ελληνικές, αλλά πάντα με γνώμονα το κέφι και τον χορό. «Να ταν η χαρά οικόπεδο», “Balkaneros”, «Παραδέχτηκα (και ζωή και θάνατο)», «Βενζινάδικο» και τσιγγάνικες μελωδίες κρατούσαν το κέφι και έκαναν τον κόσμο να χορεύει ασταμάτητα. «Θεός αν είναι» από άλλη μια ελληνική συνεργασία του και το “Ederlezi” που έφερε στο μυαλό μας τον καιρό των τσιγγάνων, σε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της βραδιάς.
Η ορχήστρα κατέβηκε από τη σκηνή, ο Goran Bregovic συνέχισε μόνος του και στις 12 σηκώθηκε και χαιρέτισε τον κόσμο, ο οποίος δεν σταμάτησε να φωνάζει και να δείχνει την επιδοκιμασία του με κάθε τρόπο. Ο Goran Bregovic χαμογελαστός έδειξε το ρολόι του και οι μουσικοί του ξανανέβηκαν στην σκηνή. Η συνέχεια με Νταλάρα, “Bella Ciao” και “Kalashnikov” ολοκλήρωσε τη συναυλία-πάρτι στις 12:30 με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και άφησε τον κόσμο ιδρωμένο, χαρούμενο και εξαντλημένο από τον χορό να ανυπομονεί για την επόμενη επίσκεψη του Goran Bregovic προς τα μέρη μας.
Μια συναυλία με πολύ καλό ήχο, διασκεδαστική, άρτια διοργανωμένη και με τους μουσικούς, τον Bregovic και τον κόσμο να ανταλλάζουν (θετική) ενέργεια και να περνάνε όλοι καλά. Ήταν μια συναυλία-γιορτή με βαλκανική και τσιγγάνικη μουσική, κέφι, χορό και ό, τι κάνει τους ανθρώπους να περνάνε καλά.
Photos by : Vicky Vakali
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Σχόλια χρηστών
Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.