Gravitysays_i live @ Gagarin - Review

Οι Gravitysays_i είναι ένα συγκρότημα που δεν λειτουργεί κάτω από ταμπέλες. Κάθε δίσκος τους είναι προσεγμένος τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά και διαφέρει από τον προηγούμενο, με το συγκρότημα να μην εφησυχάζει και να αναζητά συνεχώς νέους ήχους. Την Παρασκευή 9/12 στο Gagarin έγινε η ζωντανή παρουσίαση της τελευταίας τους (εξαιρετικής για ακόμα μια φορά) δουλειάς “Quantum Unknown” και ήμασταν εκεί. 

Στις 11, με μια μισάωρη καθυστέρηση, τα 6 μέλη του συγκροτήματος πήραν τη θέση τους στη σκηνή του Gagarin και από τα πλήκτρα του Κώστα Στεργίου άρχισαν να βγαίνουν οι πρώτες νότες του “More than a matter of instinct”. Αυτό που έβλεπες επί σκηνής ήταν μια καλοκουρδισμένη μηχανή που απέδιδε ζωντανά το «χάος» της μουσικής της. Ήταν μουσική κ οπτική πανδαισία να βλέπεις μπροστά σου ζωντανά τα επιμέρους στοιχεία που συνεργάζονται για να δημιουργήσουν το αποτέλεσμα της μουσικής των gravitysays_i. Πεντακάθαρος ήχος που επέτρεπε σε κάθε όργανο να ακούγεται, μεγάλες συνθέσεις με αλλαγές και δημιουργία ατμόσφαιρας είτε στις έντονες είτε στις πιο «ήρεμες» στιγμές τους. 

«Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, ξέρετε γιατί είστε εδώ. Είναι η επίσημη παρουσίαση του τρίτου μας δίσκου» και όσο φειδωλοί ήταν στα λόγια οι μουσικοί του συγκροτήματος, τόσα πολλά είπαν με την μουσική τους. Για την επόμενη μιάμιση ώρα ήμασταν συνεπιβάτες στο ταξίδι που μας πήγαν, με πρώτη διαδρομή ολόκληρο τον καινούριο δίσκο. Ο δίσκος δεν χάνει τίποτα από την μαγεία του στη ζωντανή απόδοσή του, με αποκορύφωμα το “Quantum unknown (Riveted eye)” που χάρη στις μελωδίες, τα ξεσπάσματα του και τα φώτα πήρε άλλη διάσταση. Με τις κιθάρες να ακούγονται περισσότερο από ό, τι στο δίσκο, έπαιρνε μια ηλεκτρική χροιά που του ταίριαζε πολύ. Μπορεί να είναι ένα πολύ καλό συγκρότημα χωρίς το σαντούρι και την τρομπέτα, αλλά όταν συνδυάζονται κι αυτά στα κομμάτια τους, το αποτέλεσμα που βγαίνει είναι μεγαλειώδες. Ο Μάνος Πατεράκης τραγουδούσε, έπαιζε σαντούρι και όταν το άφηνε, έπαιρνε την κιθάρα του και «τα έσπαγε» όρθιος και αεικίνητος. Η τρομπέτα του Βαγγέλη Κατσαρέλη αναλόγως του κομματιού προσέθετε jazz πινελιές ή κορύφωνε την μουσική που έφτανε στα αυτιά μας. Τα drums του Νίκου Ρέτσου και το μπάσο του Mampre Kasardjian συνεργάζονταν αρμονικά και δημιουργούσαν τη βάση για να αυτοσχεδιάσει ο Νίκος Σωτηρόπουλος με την κιθάρα του ή έδιναν χώρο στα πλήκτρα. 

Τα χορωδιακά φωνητικά του “The Patterns of Fraud” και το σαντούρι μας έβαλαν αμέσως στο κλίμα το δεύτερου δίσκου “The Figures of Enormous Grey and the Patterns of Fraud”. Τα φωνητικά και η ερμηνεία του Πατεράκη με τη βοήθεια και των υπόλοιπων μελών (κι ενός 7ου, όταν χρειαζόταν στα φωνητικά) ήταν σχεδόν ανατριχιαστικά και οι μελωδίες από το σαντούρι που μύριζαν Μεσόγειο, τα ξεσπάσματα της κιθάρας και τα πλήκτρα δημιουργούσαν εικόνες και σε ταξίδευαν. Συναισθήματα, μελαγχολία, λύτρωση, ξέσπασμα, ταξίδι κι όλα αυτά (τα διαφορετικά) που μπορεί να σκέφτεται και να νιώθει ο καθένας ακούγοντας την μουσική των gravitysays_i. Έπαιξαν ολόκληρο και τον δεύτερο δίσκο και το κοινό έμοιαζε απορροφημένο στην μουσική και στην προσπάθεια του να προσλάβει όσο το δυνατόν περισσότερα, από αυτά που άκουγε. Το πέρασμα από όλους τους δίσκους συνεχίστηκε με 2 κομμάτια από τον πρώτο δίσκο τους (“The Roughest Sea”), αλλά και το “Cry-out”. Έπαιξαν μιάμιση ώρα και έκλεισαν με το “Siamese” ευχαριστώντας το κοινό για την παρουσία του. 

Αυτό που είδαμε είναι ένα συγκρότημα που έχει την ικανότητα να «γραπώνει» τον ακροατή και να τον κάνει κοινωνό της μουσικής του και συνεπιβάτη στο ταξίδι που πραγματοποιεί. Η μουσική τους είτε θα σ’ αρέσει είτε όχι, σίγουρα όμως δεν μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο. Όσο καλό δίσκο κι αν έχει βγάλει ένα συγκρότημα, το ερώτημα είναι αν μπορεί να αποδώσει ζωντανά την μουσική, το πνεύμα και το feeling του δίσκου. Κι οι gravitysays_i το πετυχαίνουν. 

Setlist 

More Than A Matter Of Instinct, Of Woe / Migratory Birds, Dowser, An Ivory Heart, Every Man, Quantum Unknown (Riveted Eye), The Patterns Of Fraud, The Unshakeable Alibi, Delusions Of Grandeur, The “All Things Decay” Nebula, The Finger Of Blame, The Urge of Identity, The Figures of Enormous Grey, The Paradox of Youth, The Farewell Letters, Objects In Mirror Are Closer Than They Appear, Cry-Out, Siamese

Photos : Vicky Vakali