Happy Birthday mister Minister

Φτάσαμε αισίως στην Τετάρτη, σε μια εβδομάδα χωρίς πολλά νέα και σχετικά ήσυχη. Ήσυχη φυσικά, αν μένεις μακριά από κάποια πλατεία στην οποία πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις. Και ας πούμε ότι ανέχεσαι τις φωνές μεθυσμένων νεαρών από κάτω από το σπίτι σου. Τις μουσικές επιλογές πώς διάολο τις ανέχεσαι; 

Βλέποντας σχετικά βίντεο από αυτές τις συγκεντρώσεις, οφείλω να ομολογήσω ότι σοκαρίστηκα. Όχι από την μη τήρηση οποιουδήποτε μέτρου εν μέσω πανδημίας, αυτό πλέον είναι κάτι λογικό όταν αποδεχτείς ότι ο κόσμος είναι ηλίθιος και ότι με κάποιο τρόπο η Φύση πρέπει να ξεσκαρτάρει τους αδύναμους κρίκους. Αυτό που με σόκαρε είναι οι επιλογές στην μουσική. «Αγαπώ μια πιτσιρίκα»; Αλήθεια τώρα; Ας πούμε ότι δεχόμαστε την εκτίμηση του Χρυσοχοΐδη ότι «όλοι αυτοί είναι αντιεξουσιαστές που μαζεύονται για να προκαλέσουν την αστυνομία και να δημιουργήσουν επεισόδια». Ποιος κερατάς σκέφτηκε το soundtrack της «επανάστασης» να περιλαμβάνει αυτό το τραγούδι; Επίσης, ας βγει ο κ. Μπαμπινιώτης να μας ενημερώσει για τον τρόπο γραφής της πυλωτής / πιλοτής ή έστω να προτείνει κάποια καθαρά ελληνική λέξη, όπως έκανε για το lockdown. Συνήθως η πρόταση του είναι κάποια μικρή και χρηστική λέξη, η οποία βολεύει πάρα πολύ, τύπου «Παιδιά τελειώνετε με το σεξ; Γιατί θέλω να πάρω το αμάξι από την είσοδο της πολυκατοικίας που παρκάρουν τα αμάξια οι ένοικοι;»

Αν ήμουν νέος και προσπαθούσα να κλείσω ραντεβού για σεξ σε κάποια πυλωτή πολυκατοικίας, πιστεύω θα έκανα τουλάχιστον 2 ώρες να αποφασίσω με ποια από τις 2 γραφές να το στείλω και στο τέλος δεν θα έστελνα τίποτα, καταλήγοντας στον μοναχικό αυνανισμό. «Ρε μπάρμπα, θα μπορούσες να στείλεις φωνητικό μήνυμα, όπως κάνουν οι νέοι σήμερα», θα μου πει κάποιος. Αν ήταν να ακούσουμε τις φωνές σας, σας παίρναμε και τηλέφωνο όλους εσάς με τα φωνητικά. Που ψάχνουμε ακουστικά στην μέση του δρόμου να ακούσουμε την βλακεία που αποφασίσατε ότι βαριέστε να γράψετε. 

Στα θετικά νέα της εβδομάδας, η απόφαση της Ιεράς Συνόδου, η Ανάσταση στις εκκλησίες να γίνει στις 9 το βράδυ. Κάτι αρκετά συνηθισμένο στον στρατό, αλλά και σε χωριά που ο παπάς κάνει περιοδεία σε όλες τις εκκλησίες της επικράτειας, με την πρώτη να κάνει το μεσημέρι περίπου και την τελευταία κατά τις 3 το βράδυ, για να προλάβει ο πιστός και το δεύτερο πρόγραμμα των μπουζουκιών. Φέτος τουλάχιστον, με αυτή την απόφαση για Ανάσταση νωρίς, οι πρώτοι διακομισθέντες από βαρυστομαχιά θα φτάνουν στα νοσοκομεία κατά τις 21:40, συνυπολογίζοντας και την 40λεπτη καθυστέρηση του ασθενοφόρου. Επίσης, ίσως είναι η μοναδική χρονιά που κάποιος που θα κάτσει το Μ. Σάββατο μέχρι τις 12 στην εκκλησία, θα έχει παρακολουθήσει όλη τη λειτουργία και όχι μόνο το «Χριστός Ανέστη», με τον παπά να στηλιτεύει αυτούς που δεν κάθονται μέχρι τέλους. Τέλος, με την υποχρεωτική απόσταση μεταξύ πιστών, πιθανότατα να είναι και η μοναδική φορά που ο ΟΠΑΠ δίνει 2,30 απόδοση για over 3,5 καψίματα μαλλιών μπροστινής ανά ενορία. Μια πολύ καλή απόδοση για τα δεδομένα των ημερών που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε.

Ένα από τα πιο αμήχανα πράγματα που είδαμε αυτές τις μέρες, ήταν και η τούρτα γενεθλίων του υπουργού εργασίας  Κωστή Χατζηδάκη. Μια τούρτα που απεικόνιζε τον ίδιο ντυμένο Superman μπροστά από τη Βουλή, ενώ φαίνονταν και τα σήματα της ΔΕΗ, της Ολυμπιακής και του ΟΣΕ.  Αν ο όρος cringe δεν υπήρχε στην πλούσια ελληνική γλώσσα, θα έπρεπε να εφευρεθεί μόνο και μόνο για να περιγράψει αυτή την τούρτα. Το γαλάζιο χρώμα της τούρτας φυσικά και δεν είναι τυχαίο, ενώ τα κεράκια ήταν προσεκτικά τοποθετημένα γύρω-γύρω για να μην καλύψουν τα ζαχαρένια μούσκουλα του υπουργού.  Το βασικό ερώτημα είναι ποια είναι η υπερδύναμη του Υπουργού, αλλά αυτό απαντάται εύκολα όταν δεν έχεις δουλέψει ούτε μια ώρα στη ζωή σου και αναλαμβάνεις Υπουργός Εργασίας. 

Θα μου πεις «σιγά ο πρώτος είναι; Οι μισοί υπουργοί Εθνικής Άμυνας δεν έχουν πάει καν στρατό». Μωρέ ναι, αλλά εκεί πες είδαν καμιά «Λούφα και Παραλλαγή», τίποτα «Σειρήνες στο Αιγαίο», άντε τον «Νικητή», την υπερcult ταινία παραγωγής Γ.Ε.Σ. και θα πάρουν μια ιδέα. Ο Υπουργός μας που προωθεί το δεκάωρο, πάντα σε συνεννόηση με τον εργοδότη φυσικά, τι να δει για να καταλάβει τι γίνεται στην εργασία στην Ελλάδα; Άντε καμιά επιθεώρηση, γιατί οτιδήποτε σοβαρό απέχει παρασάγγας. Εκτός αν έχει δει τον Λύκο της Wall Street και νομίζει ότι στις δουλειές πίνουμε κόκες πάνω από γυμνές Μάργκοτ Ρόμπι, οπότε λέει «ε ας κάτσουν και δυο ωρίτσες παραπάνω, δεν θα τους χαλάσει». Ο θεός να μας κόβει ένσημα, να του δίνει χρόνια του ανθρώπου. Ευχόμαστε του χρόνου, κόβιντ επιτρέποντος, ο εορτασμός να είναι ακόμα πιο grande και να βγαίνει μέσα από την τούρτα ο πραγματικός Superman τραγουδώντας “Happy Birthday mister Minister” με την κάπα να ανεμίζει πάνω από κάποιο φρεάτιο. Ή ίσως να έχουν προστεθεί ακόμα περισσότερα σήματα εταιριών στο κάτω μέρος, δείχνοντας την πολύ καλή δουλειά του Υπουργού, με την λέξη «δουλειά» σε αυτή την πρόταση να μοιάζει ένα κακό αστείο για πολλούς λόγους.