HIV – Κριτική

«Απόψε, λοιπόν, θα σας μιλήσω για την υπόθεση της  Επίφανι Γκούντμαν. Είναι η Νιγηριανή πόρνη που αυτοκτόνησε το 2013 στην Αθήνα. Δέκα μέρες πριν βγάλανε την φωτογραφία της στην δημοσιότητα για να μας ενημερώσουν πως έχει τον ιό του AIDS... Για λόγους Δημόσιας Υγείας... Δέκα μέρες μετά αυτοκτόνησε στο Κατάστημα Προσωρινής Κράτησης. Φυλακή είναι – αλλά έτσι το λένε επίσημα: Κατάστημα.»

Η ιστορία μεταφέρεται επί σκηνής μέσα από το κείμενο του Θανάση Τριαρίδη και τη σκηνοθετική ματιά της Έλενας Σωκράτους. Στην σκηνή του Faust η Βασιλική Κυπραίου, αναλαμβάνει ένα δύσκολο ρόλο, να μιλήσει – να ερμηνεύσει για το κοινό την ιστορία μιας Νιγηριανής, θύμα trafficking αλλά και δημόσιας διαπόμπευσης. Και πως θα το κάνει αυτό μια λευκή ηθοποιός που θα προτιμούσε να παίξει Τσέχωφ; Μια ιστορία μέσα στην ιστορία, μια προσπάθεια αφύπνισης της ενσυναίσθησης, γιατί για να υπάρξει αλληλεγγύη, πρέπει πρώτα να υπάρξει ενσυναίσθηση. 

Το κείμενο του Θανάση Τριαρίδη, αγγίζει με διακριτικότητα τα πραγματικά γεγονότα, μεθοδικά και με χειρουργική ακρίβεια επεμβαίνει στην  δημόσια γνώμη όσων θεωρούν ότι εκφράζουν την αλληλεγγύη τους ή θα την εξέφραζαν αν γνώριζαν εγκαίρως. Ξεσκεπάζει την έλλειψη ευθύνης που αναλογεί στον καθένα, καθώς όπως επαναλαμβάνεται τακτικά στο κείμενο: «Όμως, το είπαμε και πριν, τώρα πια μπορούμε να μαθαίνουμε όσα δεν μπορούμε να διανοηθούμε. Πλέον όλοι έχουμε κινητά. Ό,τι και να μας πούνε, το ψάχνουμε στο Google. Δεν δικαιούμαστε να λέμε “αδιανόητη δυστυχία”. Οφείλουμε να την διανοηθούμε.»

Η εγκεφαλικότητα του κειμένου, η ήσυχη προσέγγιση με το ανύπαρκτο σκηνικό, η υπόσχεση της βίας και του φόβου ως η μόνη αγάπη, αυξάνουν την ερμηνευτική δυσκολία. Η ανάγκη τιθάσευσης του συναισθήματος, και η υφέρπουσα ειρωνεία, η προσωπική συσχέτιση της ηθοποιού με το υποκείμενο του ρόλου και η διασύνδεση μέσω βιωμάτων επιτυγχάνονται μερικώς, καθώς το συναίσθημα κατακλύζει την Βασιλική Κυπραίου. Το αντίδωρο της βίας είτε ως εξωτερίκευση της αγανάκτησης είτε ως διάδραση με το κοινό είναι ένα βουβό κύμα που δεν φτάνει να σε κατακλύσει, να υπονομεύσει την ηρεμία του κοινού ως αρμόζει σε μια μέθοδο που φλερτάρει με το Θέατρο των Καταπιεσμένων και το Θέατρο της Σκληρότητας. 

Η σκηνοθετική πρόθεση της Έλενας Σωκράτους αναδεικνύει την  ανατρεπτική διάθεση της γραφής του Τριαρίδη. Αργά και σχολαστικά στήνει την παγίδα του λογικού σφάλματος στην οποία παρασύρεται ο θεατής. Η αναφορά της σκηνοθέτη στην διάρκεια της ερμηνείας λειτουργεί υπέρ της αποσύνδεσης του θεατή από την ενοχοποιητική του θέση, αφήνοντας την ιστορία της ηθοποιού πίσω από τον ρόλο να τον συνεπάρει, να φανταστεί έναν άλλο ένοχο, ενώ η ενοχή είναι μοιρασμένη εξ αρχής. 

Στοιχεία Παράστασης

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης, Σκηνοθεσία: Έλενα Σωκράτους, Συνεργάτης σκηνοθέτης, Φωτογραφίες, Βίντεο: Οδυσσέας Ι. Κωνσταντίνου, Δραματουργία: Η ομάδα

Γραφιστικά: Πέτρος Ζάβρακας

Ερμηνεύει: Βασιλική Κυπραίου

** Η παράσταση είναι ακατάλληλη για άτομα κάτω των 15 ετών, καθώς επίσης και άτομα με καρδιακές παθήσεις ή κρίσεις πανικού.

**  Το κείμενο της παράστασης κυκλοφορεί από την ΚΑΠΑ Εκδοτική (Τριλογία: Leopold, Football, HIV )

Υποστηρικτές:

Θετική Φωνή

DeutscheAidshilfe

Κ.Υ.Φ.Α (Κέντρο Υποστήριξης Ανθρώπων Που Ζουν Με HIV/AIDS)