Η Απελευθέρωση - Κριτική

Ο Θανάσης γράφει ένα βιβλίο με ορισμούς, ο Χάνς γράφει ένα άρθρο για την αισθητική των παρελάσεων, η Ελένη ονειρεύεται τη θάλασσα της Πάτμου, η Ειρήνη ονειρεύεται και φοβάται, ο Βλάσσιος πολύ αργότερα καταλαβαίνει την έννοια του σεβασμού.

Μια παράσταση που παρακολουθούμε  on – off camera, μια ιδιαίτερη εναλλαγή των προσωπικών εκμυστηρεύσεων στην κάμερα, και των διαπροσωπικών σχέσεων επί σκηνής, ίσως μια μικρή αναφορά στις τηλεοπτικές ιστορίες και την ανάγκη να καταγράψουμε σε μια συσκευή, μια στιγμή. Όμως το έργο του Δημήτρη Τσεκούρα, έχει σαν αφορμή την απελευθέρωση, όπως λέει κι ο ίδιος στο σημείωμα του: «Απελευθέρωση ίσως να είναι αυτό το πολύ πολύ απλό και την ίδια στιγμή το πολύ πολύ δύσκολο: η Στιγμή εκείνη που παύεις να φοβάσαι. Η Στιγμή που είσαι ενώπιος ενωπίω ολοκληρωτικά και απόλυτα και αποκλειστικά με τον Εαυτό σου και που οφείλεις να μην του κάνεις Απιστία και που εμπεδώνεις ότι δικαιούσαι να τον κάνεις ό,τι μα ό,τι γουστάρεις να τον κάνεις. Και δεν πα ν’ ακούγονται απ’ έξω τα πιο σιχαμένα συνθήματα… Γιατί ναι: «Κανένα κακό δεν έρχεται απ’ έξω», που λέει κι ο Θανάσης του έργου.» 

Κι αν η προσέγγιση δραματουργικά είναι λίγο επηρεασμένη από τις ιδέες του Λακάν, την «Παρέλαση» της Αναγνωστάκη και την «Πόλη» του Μάρτιν Κριμπ, εντούτοις διακρίνεις την επανατοποθέτηση του ενδιαφέροντος στο θέμα της οικογένειας με έναν τρόπο που αφήνει όλα τα τραύματα της ανοιχτά προς επούλωση.  «Απελευθέρωση: εγκεφαλική κατάσταση κατά την οποία ένα υποκείμενο υπό την επήρεια παράλογων κι αφύσικων ψυχοσωματικών εξαναγκασμών οδηγείται με ηχηρό ή απολύτως σιωπηλό τρόπο στη σταδιακή ή ακαριαία απομάκρυνσή του από ένα άλλο υποκείμενο ή από μία πατρίδα ή από έναν εχθρό.»

Ερμηνευτικά ξεχωρίζουν οι Βασίλης Βηλαράς (Χανς) και ο Γιάννης Παπαϊωάννου (Βλάσσιος), καθώς και οι ρόλοι τους σηματοδοτούν τα δύο άκρα τα οποία πλαισιώνουν αυτή την οικογένεια. Ο Αρης Ντελίας (Θανάσης) και η Κατερίνα Δημάτη (Ελένη), με την ερμηνεία τους γεφυρώνουν την ανάμνηση μιας μεταπολιτευτικής θεατρικής παρουσίας με την άνεση του σύγχρονου ηθοποιού να παίζει και να κινείται ανάμεσα στο κλασσικό «σανίδι» και τα νέα μέσα. Η Ντέπυ Πάγκα (Ειρήνη), παρά το δραματικό του χαρακτήρα της κατορθώνει να υπερσκελίζει την συνθήκη συγκίνησης και να προκαλεί την χαρμολύπη αλλά και το γέλιο. 

Η παράσταση «Απελευθέρωση», συχνά δείχνει να μην απελευθερώνεται από τις θεατρικές συμβάσεις, αλλά σίγουρα έχει σημεία που δείχνουν την τάση της να αναζητήσει την ισορροπία ανάμεσα στο θέατρο, την πολιτική φιλοσοφία και τον σχολιασμό της επικαιρότητας. 

Στοιχεία Παράστασης

Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου, Μουσική: Σπύρος Γραμμένος, Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Ρόμπιν) Χαστά, Φωτογραφίες: Δήμητρα Τριανταφύλλου, Αλέξανδρος Βηλαράς, Trailer: Νατάσα Ιωάννου

Παίζουν: Βασίλης Βηλαράς, Κατερίνα Δημάτη, Άρης Ντελία, Ντέπυ Πάγκα, Γιάννης Παπαϊωάννου

Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι, 210 3455020

Παραστάσεις: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη στις 21:15 (μέχρι τις 17 Οκτωβρίου) 

Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ (φοιτητικό – ανέργων), 5 ευρώ (ατέλειες)