Ida Nielsen and The Funkbots @ Half Note - Review

Κυριακή 7/10 και ο καλύτερος τρόπος να ανοίξει η χειμερινή συναυλιακή σαιζόν ήταν η Ida Nielsen και το συγκρότημά της. Η Ida Nielsen με παρουσία 6 χρόνων δίπλα στον Prince, τρομερή δεξιοτεχνία στο μπάσο, αλλά και μέσα στους καλύτερους μπασίστες όλων των εποχών από πολλά περιοδικά, ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα για να παίξει το funk της. 

Λίγο μετά τις 21:30 οι μουσικοί έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή και αμέσως μετά η Ida Nielsen με σακάκι βγαλμένο από την γκαρνταρόμπα του Prince. Αλλά δεν ήταν μόνο το σακάκι που παρέπεμπε στον Prince αυτό το βράδυ. Μελωδίες, οι ρυθμοί της κιθάρας, οι μπασογραμμές, η προσέγγιση στον τρόπο που είχαν στηθεί τα τραγούδια θύμιζε Prince. Όχι όμως με την λογική της αντιγραφής, αλλά περισσότερο ως ένας φόρος τιμής και ένδειξη αγάπης για τον μεγάλο αυτόν καλλιτέχνη. Η δεξιοτεχνία της Ida Nielsen εκφραζόταν με κάθε τρόπο πάνω στο signature μπάσο που είχε κατασκευαστεί ειδικά για εκείνη: απίστευτο παίξιμο, solo, slap bass, arpeggios και soul αργό παίξιμο που μετατρεπόταν σε καταιγιστικό funk. 

Οι μουσικοί της ήταν άξιοι συμπαραστάτες: Ο drummer Patrick Dorcean που μπορεί να μην φαινόταν πολύ, αλλά σίγουρα ακουγόταν. Απίστευτο παίξιμο και δεξιοτεχνία, κάτι που έγινε ακόμα περισσότερο αντιληπτό όταν έπαιξε solo. Ο κιθαρίστας Mika Vandborg πότε με ρυθμική κιθάρα και πότε με lead riffs και solo, έδινε τον απαραίτητο χώρο στην Ida Nielsen. Τη συνόδεψε μόνος του με την κιθάρα όταν κάθισε στα πλήκτρα να τραγουδήσει, χαμηλώνοντας ταχύτητα αλλά ανεβάζοντας το συναίσθημα και  σε σημεία «έσπασε» την κιθάρα με το οργιώδες παίξιμο του. Ο Kuku Agami με το rap και το χαμόγελο του ξεσήκωνε το κοινό, το οποίο ανταποκρινόταν άμεσα με χειροκροτήματα και τραγούδι και χτυπήματα των ποδιών, όπως ζητούσε ο Kuku. Νομίζω ότι ο τρόπος που παίζει μπάσο η Ida Nielsen δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί στο χαρτί. Αν δεν δεις τα δάχτυλα της να πετάνε πάνω στην ταστιέρα, αν δεν την δεις να χορεύει με το μπάσο, να κινείται πάνω στη σκηνή πλήρως συγχρονισμένη με τον κιθαρίστα και τον Kuku, αν δεν δεις την κίνηση που προκαλεί στον κόσμο που ακούει, δεν θα καταλάβεις. 

Soul, reggae, rock, pop, hip-hop και φυσικά τόνοι FUNK, μπαίνουν σε ένα τεράστιο καζάνι και το αποτέλεσμα σε κάνει να θες να κουνηθείς και να χορέψεις. Είναι τέτοιος ο ρυθμός και το groove που βγαίνει από το μπάσο της Ida Nielsen, που νιώθεις την μουσική να μπαίνει μέσα σου, να κυλάει και να κινεί τα κάτω άκρα σου και σταδιακά όλο το κορμί σου. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί θεατές σηκώθηκαν από τη θέση τους και άρχισαν να κουνιούνται στις μελωδίες της μούσας του Prince. Ακούσαμε περάσματα και μελωδίες από τραγούδια του Prince, ακούσαμε κομμάτια από το album της “TIME 2 STOP WORRYING (bout the weird stuff)”που τώρα κυκλοφορεί (ξεχώρισε κατά τη γνώμη μου το “Rock The Bass”), αλλά και κομμάτια από τις 3 προηγούμενες δουλειές της. Η Ida Nielsen τις στιγμές που δεν τραγουδούσε, απολάμβανε χαμογελαστή την μουσική πάνω στη σκηνή και έδινε τα εύσημα στους εξαιρετικούς συνεργάτες της. Αν κάποιος πριν από αυτή τη συναυλία με ρωτούσε αν οι Δανοί μπορούν να παίξουν funk, μπορεί να γελούσα. Τώρα απλώς θα του έβαζα έναν δίσκο της Ida Nielsen και θα του έδειχνα ένα βίντεο της επί σκηνής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ida “can’t fake the funk”, αφού είναι κάτι που νιώθεις ότι βγαίνει από μέσα της. 

English Version

Ida Nielsen and The Funkbots @ Half Note - Review

It’s Sunday 7/10 and the best way to start the winter season of concerts is to watch Ida Nielsen and her band. Ida Nielsen, Prince’s muse for 6 years, a virtuoso bassist and one of the best bassist of all times according to many musicians, came to Greece for the first time to introduce us to her fine playing.

It was shortly after 21:30, when her musicians got on stage and a few minutes after them, Ida made her appearance, with clothes that could be from Prince’s wardrobe. But the clothes weren’t the only thing that reminded of Prince. The melodies, the guitar sound, the basslines, the way the songs were written, all reminded of Prince. Not in a bad “copy-cat” / mimic way, but as a way to honour this great artist and show her love and gratitude. Her virtuoso playing on the signature bass was shown in every possible way: an excellent bass playing, solos, slap bass, arpeggios and a slow soul music that transformed in funk that came down like rain. 

Ida’s musicians were excellent as well: drummer Patrick Dorcean was not easily seen, but oh you could heard him well! Incredible playing and masterpiece that was even more audible when he played his solo. Guitarist Mika Vandborg with his rhythm guitar, his lead riffs and solos, gave her space to play her excellent basslines. He accompanied Ida when she played keyboard and sang in an emotional and soulful performance, but also rocked us with his speedy rock performance. A smiling Kuku Agami with his rap made the audience response with clapping hands and stomping feet as he asked to. I think you cannot describe with written words the way Ida Nielsen plays the bass. If you don’ t see her fingers fly on the fretboard, if you don’t see her dancing with her bass or move on stage along with Mika, if you don’t see the (dancing) reactions her music brings upon the audience, you wouldn’t understand what Ida Nielsen’s funk is about. 

Soul, reggae, rock, pop, hip hop and of course a lot of FUNK are stirred together and the result is something that makes you want to dance and move to the music. Ida Nielsen’s groove enters your body, flows into you and makes your legs move and then all your body. You could see a lot of people from the audience stand up and starting to dance to her music. We heard some melodies from Prince’s song, we heard songs from her new album “TIME 2 STOP WORRYING (bout the weird stuff)” like the great “Rock The Bass”, but also we heard songs from her previous works. When Ida wasn’t singing she seemed to devour the music on stage with a big smile and gave credit to her band. If someone asked me, before the concert, if Danish people can funk, I would look him with disbelief. After the concert I saw, I would just put an Ida Nielsen album on and show him a video of her playing live. Ida “can’t fake the funk” for sure, as it is something that comes from inside her.