Ιστορίες Ανθρώπων

Τελευταία έχω πιάσει τον εαυτό μου να αρέσκεται να ακούει ιστορίες ανθρώπων που ακούγονται κλεμμένες ή τουλάχιστον εμπλουτισμένες με μια σειρά δραματικών εξελίξεων αποκύημα φαντασίας ανθρώπων-αφηγητών που αποζητούν συναισθηματική διέξοδο από τη καθημερινότητα μέσα από αυθυποβολές και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα γιατί δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερος θιασώτης της επίπλαστης πραγματικότητας από μένα, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι: 1. αντιλαμβάνομαι πότε κάποιος προσπαθεί να ενεργοποιήσει ένα τέτοιο μηχανισμό, και 2. Η αφήγηση έχει κάποιο στόχο.

Το θέμα που ανακύπτει, ωστόσο, εντοπίζεται στην εξοικείωση ορισμένων ανθρώπων με το φόβο και την αρνητική σκέψη ακριβώς μέσα από αυτή τους την ανάγκη. Η αρνητική σκέψη προκαλεί έντονα και ιδιαίτερα συναισθήματα τα οποία προσδίδουν ικανοποίηση, ιδιαίτερα αν η καθημερινότητα κάποιων χαρακτηρίζεται από μια ακούσια αδιαφορία. Μια τέτοια εξοικείωση είναι επικίνδυνη γιατί απλούστατα οτιδήποτε προκαλεί συναισθηματική αντίδραση εύκολα αναγάγεται σε πραγματικότητα. Με τον ίδιο τρόπο κατά τον οποίο απορρίπτουμε το συναίσθημα που προκαλεί ένας εφιάλτης, θα' πρεπε να απορρίπτουμε και σκέψεις που απλά αναπαράγουν το παρελθόν ή, ακόμη χειρότερα, προσπαθούν να προδιαγράψουν το μέλλον.

Είναι σημαντικό να μπορούμε να δραπετεύουμε μέσα από μια συνειδητή προσπάθεια αποστασιοποίησης από την πραγματικότητα. Όμως μια τέτοια απόπειρα δεν είναι ακίνδυνη γιατί στην ουσία προσπαθούμε να τιθασεύσουμε ένα φόβο που για χρόνια τώρα έχει καλλιεργηθεί μόνο και μόνο γιατί το μυαλό μας τον έχει συνδέσει με μια εξαρτησιογόνα αίσθηση αυτοπροστασίας και απάντησης στην αβεβαιότητα.

Το μυαλό μας είναι προγραμματισμένο να δραματοποιεί οποιοδήποτε γεγονός κάνοντας το να φαίνεται πολύ πιο δύσκολο απ' ο,τι πραγματικά είναι. Σε μας επαφίεται τόσο η σημαντικότητα της ανάγκης αποστασιοποίησης από την πραγματικότητα όσο και οι θετικές ή αρνητικές επιδράσεις από τη καλλιέργεια μιας τόσο ιδιαίτερης σχέσης με τη φαντασία μας. Για μένα, το σημαντικό είναι να μπορεί κανείς να βλέπει αντικειμενικά τη διαδικασία των σκέψεων του και να την αξιολογεί καθημερινά.

Θα συνεχίσω να ακούω προσεκτικά ιστορίες ανθρώπων που έχουν κάτι το ιδιαίτερα αυθεντικό στην πρωτότυπη πλοκή τους, κι ας είναι έντεχνα αποκυήματα φαντασίας. Όμως, καλό είναι να θυμόμαστε πως οι σκέψεις του καθενός από εμάς δεν έχουν αντικειμενική αξία παρά μόνο αυτή που τους προσδίδουμε εμείς!