Ιβάνωφ - Κριτική

 «[…] Αλλά στη ζωή οι άνθρωποι δεν αυτοκτονούν ή κρεμιούνται ή ερωτεύονται ή λένε έξυπνα πράγματα κάθε λεπτό. Περνάνε το χρόνο τους τρώγοντας, πίνοντας, τρέχοντας πίσω από γυναίκες ή άντρες, λέγοντας ανοησίες. Είναι απαραίτητο αυτό να φανεί στη σκηνή. Ένα έργο πρέπει να περιλαμβάνει ανθρώπους που πάνε και έρχονται, δειπνούν, μιλάνε για τον καιρό, ή παίζουν χαρτιά όχι επειδή το θέλει ο θεατρικός συγγραφέας αλλά επειδή έτσι συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Η ζωή στη σκηνή πρέπει να είναι όπως στην πραγματικότητα και οι άνθρωποι, επίσης, πρέπει να είναι όπως στη ζωή, όχι πάνω σε ξυλοπόδαρα» (Αντόν Τσέχοφ).

Η  Άντζελα Μπρούσκου σκηνοθετεί τον «Ιβάνωφ» του Α. Π. Τσέχωφ, ένα έργο που παίζεται λιγότερο συχνά, αλλά ένα πραγματικό αριστούργημα που ίσως αγγίζει την ψυχολογία των σύγχρονων αστών στα μεγάλα αστικά κέντρα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Όλοι υποφέρουν από πλήξη, και ταυτόχρονα κινούνται συνεχώς και αδιάληπτα, όλοι εκτός από τον Νικολάι Ιβάνωφ, έναν άντρα που γέρασε πριν την ώρα του, έναν άντρα που μάλλον πάσχει από κατάθλιψη και ίσως την σημερινή να μην είχε το τέλος που του επεφύλαξε ο Τσέχωφ. Αν και ο Τσέχωφ τον τοποθετεί σαν καθρέφτη του Αμλετ, και φλερτάρουν όλοι οι χαρακτήρες του έργου με τους ήρωες του Σαίξπηρ. Όμως η σκηνοθεσία της Μπρούσκου, επιλέγει να δυναμώσει την σκηνική δράση, δημιουργώντας ένα περίεργο καρουζέλ, καθώς οι ηθοποιοί, μπαίνουν και βγαίνουν, συνεχώς στην σκηνή σε μια αδιάληπτη κίνηση, που δεν οδηγεί πουθενά. Μόνο ο Ιβανώφ, μένει σταθερά άπραγος, παρακαλεί να τον αφήσουν στην ησυχία του, αυτός ο ωραίος αλλά δυστυχισμένος άνδρας. 

Η μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της παράστασης, καθώς τουλάχιστον τρεις εκ των ηθοποιών ερμηνεύουν επί σκηνής την πρωτότυπη μουσική της Nalyssa Green αλλά και γνωστά κομμάτια που έχουν συνδεθεί απόλυτα με την Ρωσική κουλτούρα. Μια πικρή κωμική γεύση φέρνει η επιλογή της «Λίμνης των Κύκνων», λίγο πριν την τελευταία σκηνή του Ιβάνωφ. Ενώ ο Κόμης που τον ερμηνεύει υπέροχα και σαγηνευτικά ο Αλμπέρτο Εσκενάζυ, φέρεται να θλίβεται από πένθος για τον χαμό της πρώτης συζύγου του Ιβάνωφ στην σκέψη της μουσικής που μοιράστηκαν οι δύο τους. Η μουσική γίνεται με έναν τρόπο ιδιόμορφο το σκηνικό τοπίο μέσα στο οποίο μελαγχολεί και πλήττει ο κόσμος του Ιβάνωφ. 

Ο Κόμης, κραυγάζει επανειλημμένα ότι θα πρέπει δυστυχώς να κάνει «αυτή την κτηνωδία» και να παντρευτεί την πλούσια Μπαμπάκινα, που ερμηνεύει με την σπάνια κινησιολογική της χάρη και την εκφραστικότητα του προσώπου της η Βάλια Παπαχρήστου. Ο Πάβελ, Τσιμάρας Τζανάτος, είναι ο μονίμως μεθυσμένος, αλλά μοναδικός νηφάλιος αυτής της ιλαροτραγωδίας παρεξηγήσεων που δαχτυλοδεικνύει πως όλα μεταφράζονται σε σχέσεις οικονομικού ενδιαφέροντος ή στην περίπτωση των γυναικών σε «ενεργητική αγάπη» ή ίσως ένα καταστροφικό πείσμα. Ο καημένος Ιβάνωφ – Ανδρέας Κωνσταντίνου, δεν έχει καμιά ευκαιρία να επιβιώσει σε αυτό τον κόσμο, όσο γοητευτικός κι αν είναι μεταξύ μανίας και θλίψης. 

Η Άντζελα Μπρούσκου, σκηνοθετεί τον «Ιβάνωφ», αυτό το δράμα σε τέσσερις πράξεις, φλερτάροντας επιτυχώς με μια οπτική που βρίσκει τόσο το παράλογο στοιχείο, όσο και ένα σύγχρονο αισθητικό κριτήριο που αναδεικνύει την πολυεπίπεδη διάσταση του, αναστατώνοντας ευχάριστα τον θεατή και ερεθίζοντας το μυαλό του. 

Στοιχεία Παράστασης

Σκηνοθεσία: Άντζελα Μπρούσκου, Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας, Σκηνικά - Κοστούμια: Άντζελα Μπρούσκου, Μουσική: Nalyssa Green, Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση, Βοηθοί σκηνοθέτη: Τίνα Τζάθα, Γιώργος Ανδριώτης, Φωτογραφίες: Άντζελα Μπρούσκου, Ελπίδα Μουμουλίδου, Συμπαραγωγή: Θέατρο Δωματίου και Constantly Productions

Παίζουν: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Παρθενόπη Μπουζούρη, Αλμπέρτο Εσκενάζυ, Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, Τσιμάρας Τζανάτος, Κρις Ραντάνοφ, Ιλία Αλγκάερ, Βάλια Παπαχρήστου, Άντζελα Μπρούσκου, Αλέξανδρος Μαράκης, Αντώνης Τσίλερ. 

Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, Κυκλάδων 11, Αθήνα, 210 8217877

Παραστάσεις: Πέμπτη έως Σάββατο στις 21.00. Κυριακή στις 19:30

Εισιτήρια: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (ανέργων, φοιτητικό και ΑΜΕΑ)

* Το Θέατρο Δωματίου επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για την παράσταση