Point Of View

Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω – Κριτική

Νάγια Παπαπάνου

«Πού θα πας εκεί; Στη Βόρειο Αμερική...» οι καρέκλες γυρνούν, τα παιδιά κάθονται όλα εκτός από ένα: ο Ντίτο, από το Μπενεντίτο, είναι ο πρώτος που μου λέει την ιστορία του, περπατά και στέκεται σε απόσταση αναπνοής απέναντι μου, ακουμπά τα χέρια στα γόνατα μου, είναι μια πράξη ικεσίας; Αυτό το παιδί, που ονειρεύεται ότι μια μέρα θα πλουτίσει, και θα μπορεί να παίρνει τα ρούχα που θέλει, και να τρώει ότι θέλει, όποτε θέλει: ο κόσμος του χρωστά μια συγνώμη.

Η θεατρική ομάδα Ανδρομέδα, μας συστήνει, τις μαρτυρίες παιδιών απ’ όλο τον κόσμο, από την Ασία, την Αμερική, την Ευρώπη, την Αφρική. Όλες οι μαρτυρίες έχουν κοινό παρονομαστή την κακοποίηση, την παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού. Παιδιά που στερούνται την παιδικότητα, παιδιά εργάτες, παιδιά στρατιώτες, παιδιά εργάτες του σεξ. Ο Κοραής Δαμάτης κάνει την τελική επιλογή των κειμένων και σκηνοθετεί την θεατρική ομάδα Ανδρομέδα, σε μια παράσταση, που συγκεντρώνει όλες τις αρετές του θεάτρου κούκλας με σαφείς επιρροές από το Ιαπωνικό Θέατρο Μπουνράκου και Νο. Η χρήση των υπέροχων προσωπείων αλλά και των κουκλών, αυξάνει την δυναμική της αφήγησης των μαρτυριών, καθώς δεν σε αποσπά η ερμηνεία του ηθοποιού από την ιστορία του κάθε παιδιού. Το μόνο σημείο που οι μάσκες αφήνονται, είναι οι μαρτυρίες των παιδιών που βρέθηκαν να δουλεύουν στα εργοστάσια και στις βιοτεχνίες στην Ελλάδα του 1930.

Η Ελένη Σούμη κατασκευάζει τις κούκλες και τις μάσκες που συλλειτουργούν των ηθοποιών επί σκηνής, παρεμβάλλοντας ανάμεσα στην ερμηνεία του ηθοποιού το φίλτρο εκείνο που θα επιτρέψει στον πραγματικό ήρωα να αναδυθεί επί σκηνής. Ο Παύλος Ιωάννου, επιμελείται τον σκηνικό χώρο ο οποίος διαμορφώνεται στην ροή της παράστασης. Είναι ενδιαφέρον ότι  τα αντικείμενα διαφοροποιούν τις διαστάσεις του χώρου, αναιρούν τα επίπεδα, προσεγγίζοντας τον τρόπο που ένα παιδί βιώνει τον χώρο, ως μη χώρο πραγματικών προοπτικών, αλλά ένα πεδίο που μπορεί να το προστατέψει ή να το συνθλίψει (τα παιδιά ασφαλή πίσω από την πλάτη του πεσμένου τραπεζιού, σε αντίθεση με τα παιδιά στρατιώτες κάτω από έναν ουρανό από καρέκλες που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια τους).

Οι αφηγήσεις των παιδιών, είναι μια γροθιά στο στομάχι και μια αφορμή να σκεφτούμε παραγωγικά, κυρίως γιατί ο τρόπος αφήγησης είναι τέτοιος ώστε να προκαλεί τον προβληματισμό και το συναίσθημα χωρίς να το εξαναγκάζει. Το κοινό στη συντριπτική του πλειοψηφία θα έκλαιγε σπαρακτικά παρακολουθώντας έναν ηθοποιό να υποδύεται ένα παιδί που αφηγείται πως το βίασαν. Όμως ο Κοραής Δαμάτης και η Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα, δεν επιδιώκουν την καταναγκαστική συγκίνηση, αλλά την κοινωνία όλων αυτών των ιστοριών, και των συνθηκών εκείνων για τις οποίες ο καθένας από μας πιθανόν να μπορούμε κάτι, κάπως να αλλάξουμε (ένα ενδεχόμενο εμπάργκο στην κατανάλωση συγκεκριμένων προϊόντων που παράγονται σε εργοστάσια με παιδιά εργάτες, ίσως;)

Η παράσταση της Θεατρικής Ομάδας Ανδρομέδα, «Κατανόησε με ή σε καταβροχθίζω», σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, στον πολυχώρο Vault, είναι μια μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσετε την τεχνική του θεάτρου κούκλας σε εξαιρετική απόδοση από τους συντελεστές της παράστασης. Ταυτόχρονα η επιλογή των τεχνικών του θεάτρου κούκλας και η ένδυση μασκών, αποτελούν μια καλλιτεχνική επιλογή και δηλώνουν απερίφραστο σεβασμό και εκτίμηση στους αληθινούς ήρωες των ιστοριών.

Info Παράστασης


Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος