Κάτι από σένα … Γιώργος Νικητόπουλος

Θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθες καλεσμένος για συνέντευξη στον Βασίλη τον Ανδρέου. Θυμάμαι που άνοιξα την πόρτα κατά την διάρκεια της εκπομπής και σου είπα “Πότε ξεκινάς την δική σου εκπομπή;”. Θυμάμαι που σήκωσες τα μάτια, με κοίταξες και είπες “Μα δεν έχω ξανακάνει” και σου είπα “δεν πειράζει, για όλα υπάρχει πρώτη φορά” …

Θυμάμαι πως ξεκινήσαμε την συνεργασία μας, πως αρχίσαμε σιγά σιγά να χτίζουμε την φιλία μας. Την εκτίμηση μας. Την αγάπη μας. Ήξερα πως σε είχα δίπλα μου σε ότι σου ζητούσα. Ήξερες πως με είχες δίπλα σου. Στα όμορφα και στα δύσκολα. Γιατί περάσαμε πολλά αυτά τα χρόνια του Boem.

Θυμάμαι ένα χειμωνιάτικο βράδυ που μου λες θέλω να ακούσεις ένα τραγούδι, “Σε κάποια βόλτα”. Από το κινητό το πρωτάκουσα. Από το κινητό το αγάπησα. 

Θυμάμαι ένα μεσημέρι σπίτι σου να κάθεσαι στο πιάνο και να μας παίζεις τα τραγούδια. Να μας ξεδιπλώνεις το ταλέντο και τις ευαισθησίες σου.

Θυμάμαι τις αγωνίες, τα άγχη, το studio, την δημιουργία, την γέννηση. Θυμάμαι την πρώτη φορά που τα ακούσαμε μέσα από το στικάκι που έφερες από το studio. Θυμάμαι την συγκίνηση, τις αγκαλιές και τα τραγούδια να παίζουν ξανά και ξανά. Να μας ρωτάς πως μας φάνηκε με την αγωνία ζωγραφισμένη στα μάτια σου. Μα δεν έβλεπες τα δικά μας υγρά μάτια;

Σήμερα που γιορτάζεις, έχω “Κάτι από Σένα”. Έχω το cd σου. Έχω μια ολοκληρωμένη δουλειά που από  το πρωί παίζει ξανά και ξανά και ξανά. Δεν είμαι κριτικός μουσικής. Ξέρω όμως τι χτυπάει στην καρδιά μου. 

Δεν ξέρω αν θα κάνεις “Καριέρα”. Δεν ξέρω αν θα κάνεις σουξέ. Ξέρω ότι είχα χρόνια να πιάσω στα χέρια μου κάτι τόσο όμορφο. Συνθετικά, στιχουργικά, τραγουδιστικά, εικαστικά. Κάτι που μπορώ να ακούω από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τραγούδι. 

Ξέρω όμως ότι μας χάρισες “Κάτι από Σένα”. Σήμερα που είναι τα γενέθλια σου. Μας χάρισες απλόχερα εσένα …