Kelvingrove Baby : η αποκάλυψη ενός καλά κρυμμένου μυστικού

Αν κάνετε μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο για το συγκρότημα The Bathers αυτό που θα σας μείνει διαβάζοντας για την έως τώρα πορεία τους στα μουσικά δρώμενα σίγουρα θα είναι η φράση “το καλύτερα κρυμμένο μυστικό στη σκωτσέζικη μουσική”.

Θα προσπαθήσω να σας αποκαλύψω γιατί παραμένει μέχρι και σήμερα μυστικό… Ο Chris Thomson μετά την διάλυση των Friends Again, που δεν έγινε και με τον πιο κομψό τρόπο, σχημάτισε τους Τhe Bathers το 1985 ξεκινώντας ουσιαστικά μόνος του ένα νέο μουσικό ταξίδι.

Οι υπόλοιποι Friends Again έφτιαξαν το πιο γνωστό στο ευρύ κοινό συγκρότημα, τους Love & Money, που στην πορεία τους γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Η εξέλιξη αυτή πλήγωσε προς στιγμήν τον Chris, ωστόσο δεν τον εμπόδισε να κυνηγήσει το μουσικό του όνειρο με τους δικούς του κανόνες.

Ο σεμνός τραγουδιστής και συνθέτης έφτιαξε το δικό του μουσικό σχήμα δίνοντας του το ιδιαίτερο όνομα The Bathers και κυκλοφόρησε έξι άλμπουμ από το 1987 έως το 1999. Το 2001 ήρθε ένα best of και κάπου εκεί χάθηκαν ξαφνικά τα ίχνη του. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στην μουσική και σίγουρα όχι η τελευταία. Οι Bathers όμως δεν είναι από τις περιπτώσεις που προσπερνάς εύκολα, ούτε μπορείς να μείνεις χωρίς την μουσική τους για τόσο μεγάλο διάστημα. Προσωπικά περίμενα πάρα πολλά χρόνια για ένα σημάδι ζωής. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Οι Bathers αρχικά κυκλοφόρησαν δυο εξαιρετικά άλμπουμ, τα οποία απέσπασαν πολύ καλές κριτικές, με πρώτο το Unusual Places To Die (1987), ένα έργο με συναρπαστικές μουσικές εξάρσεις, που ενθουσίασε τους κριτικούς και που πολλοί το χαρακτήρισαν ιδιοφυές. Το ίδιο συνέβη και με το Sweet Deceit (1990) που χαρακτηρίστηκε και αυτό ως ένα μικρό αριστούργημα. Πρόκειται για έναν επικό δίσκο με 15 τραγούδια στο ίδιο μαγικά ρομαντικό μουσικό ύφος του δημιουργού. Όμως οι εποχές ήταν απίστευτα ανταγωνιστικές και, χωρίς αυτό να έχει σχέση με την ποιότητα του έργου που παρουσίασαν, οι πωλήσεις των δίσκων ήταν απογοητευτικές. Οι διαφωνίες των δισκογραφικών εταιριών, σε συνδυασμό με το κακό promotion καταδίκασαν σε αποτυχία την όποια τους φιλοδοξία για αναγνώριση. Μοιραία οι Bathers στράφηκαν στην εκ Γερμανίας Marina Records, που τους πρόσφερε δισκογραφική στέγη, περισσότερη ασφάλεια και την δυνατότητα να κυκλοφορήσουν μία τριλογία. Το Lagoon Blues (1993), το Sunpowder (1995) και το Kelvingrove Baby (1997), για το οποίο και θα μιλήσω περισσότερο. Τα τρία αυτά διαμάντια πρόσφατα επανεκδόθηκαν με νέα φρέσκια ενορχήστρωση σηματοδοτώντας ουσιαστικά το μεγάλο come back του Chris Thomson,  ιθύνοντος νου του σπουδαίου αυτού συγκροτήματος. Ο κύκλος έκλεισε με το Pandemonia (1999), ένα ακόμα σημαντικό άλμπουμ στη φαρέτρα του Σκωτσέζου μουσικού.

Πριν από λίγους μήνες παρήγγειλα διαδικτυακά το Lagoon Blues. Το cd έφτασε σχετικά σύντομα και όταν άνοιξα τη συσκευασία με περίμενε μία έκπληξη. Μέσα υπήρχε ένα επιπλέον cd, δώρο του Chris, με ενυπόγραφη αφιέρωσή του πάνω σε φωτογραφία τραβηγμένη σε πρόσφατο live. Το δώρο του δεν ήταν άλλο από το πέμπτο του άλμπουμ, με τον τίτλο Kelvingrove Baby. Παρότι το cd υπήρχε στη συλλογή μου από τότε που κυκλοφόρησε, η κίνηση αυτή που δείχνει μεγαλείο ψυχής με συγκίνησε πολύ. Τον ευχαρίστησα από καρδιάς και χαριτολογώντας του υποσχέθηκα να ανταποδώσω όταν επισκεφθώ τη Γλασκώβη, κερνώντας τον ένα ουίσκι, για να μας δοθεί και η ευκαιρία να τα πούμε από κοντά απολαμβάνοντάς το σε μια από τις πολλές υπέροχες pubs της πόλης. 

Η αλήθεια είναι ότι το Kelvingrove Baby είναι ένα μουσικό έργο υψηλής τέχνης και αισθητικής. Ένα άλμπουμ κλασικό, από τα καλύτερα Σκωτσέζικα που κυκλοφόρησαν ποτέ. Προφανώς πήρε τον τίτλο του από το Kelvingrove Park, το μεγάλο καταπράσινο δημόσιο πάρκο της Γλασκώβης, που το διασχίζει ο ποταμός Kelvin. Εκεί βρίσκεται η Πινακοθήκη και το Μουσείο Kelvingrove, περιβάλλον που σίγουρα ενέπνευσε τον Chris ώστε να γράψει αυτό το αριστούργημα. 

Σημαντικά ονόματα της Σκωτσέζικης μουσικής σκηνής συμμετέχουν σε όλους τους δίσκους των Bathers, όπως η Elisabeth Fraser, o Callum McNair, η Hazel Morrison, ο Ken McHugh, ο Douglas McIntyre, ο James Grant, ο James Locke, ο Keith Mitchell, ο Jon Turner,ο Sam Loup κ.α.

Από το εξώφυλλο του δίσκου προϊδεάζεσαι για το θέμα του. Τα μπλε μάτια της Vivien (Kelvingrove Beauty : Vivien έτσι αναφέρεται στα credits) σε καθηλώνουν τόσο, που είναι αδύνατο να αντισταθείς … μοιραία αφήνεσαι στην γοητεία τους και ερωτεύεσαι…

Οι αναμνήσεις φαίνεται πως έχουν στοιχειώσει αυτόν τον ευαίσθητο μουσικό. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, αγάπες που ήρθαν να ριζώσουν και αγάπες που χάθηκαν για πάντα αφήνουν τα σημάδια τους σε όλα του τα τραγούδια. Και όλα αυτά μέσα από δεκατρείς (έντεκα στην επανέκδοση) γλυκόπικρες ιστορίες με στίχους να ξεχειλίζουν από συναίσθημα. Η υπέροχα αισθαντική και βαθιά φωνή του Chris καθώς και η μοναδική ερμηνεία του, δίνουν στα τραγούδια έναν τόνο λυρικό και συνάμα δραματικό. Οι όμορφα ενορχηστρωμένες συνθέσεις πάλι, σε βυθίζουν εύκολα στην μελαγχολία. Εξάλλου είναι ένα άλμπουμ για πολύ ερωτευμένους που θα έλεγες τρυπάει την καρδιά του ακροατή με τα μουσικά του βέλη .

Πρέπει να ακούσετε αυτό το μοναδικό άλμπουμ. Τραγούδια αποχωρισμού σαν το Hellespont In The Storm και εκδήλωσης παράφορης αγάπης σαν το Τwelve δεν γράφονται συχνά. Και αναφέρω αυτά τα δυο τραγούδια ενδεικτικά χωρίς να θέλω να αδικήσω τα υπόλοιπα.  Είναι τραγούδια που συγκινούν, που αγγίζουν ευαίσθητες χορδές και που σύντομα  θα τρεμοπαίξουν ξανά, καθώς έπειτα από 22 ολόκληρα χρόνια και μέσα στο 2021, οι Bathers πρόκειται να κυκλοφορήσουν, όπως έχει ανακοινώσει ο Chris, το νέο τους εγχείρημα με τίτλο Sirensque . 

Μέχρι την κυκλοφορία του, ακούστε Bathers! Κάνει καλό στην καρδιά!!!