«Μην είν’ οι κάμποι;» Διαδικτυακή παρουσίαση work in progress Ομάδα7

Παρακολουθώ την δουλειά της Ομάδα 7, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και είναι από τους πιο δυνατούς εκπροσώπους του “Θεάτρου της Επινόησης”, με παρουσία χρόνων στην Ελλάδα και προβολή της δουλειάς τους στο εξωτερικό σε διεθνείς διοργανώσεις. Η επέτειος των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, γίνεται αφορμή για την νέα παράσταση της Ομάδας 7, «Μην είν’ οι κάμποι;» που θα κάνει πρεμιέρα 25 Μαρτίου 2021.

Παρακολούθησα την  ζωντανή διαδικτυακή παρουσίαση  work in progress της παράστασης μέσω youtube. Οι ηθοποιοί συνέπραξαν μέσω μιας άλλης πλατφόρμας (zoom) και ξεκινώ από αυτό το σημείο τον σχολιασμό μου, διότι αυτή η χρήση των μέσων μου προκάλεσε μια θεατρική οικειότητα, ένα “μέσο μέσα στο μέσο” όπως και με τον εγκιβωτισμό έργων μέσα σε ένα έργο.  Θέλω να σημειώσω ότι υπάρχει ενότητα και συνέχεια στην δουλειά της Ομάδα 7, η οποία πειραματίζεται με πολλαπλές πηγές ήχου και εικόνας ήδη από την “Αντιγόνη”, του Σοφοκλή όπου ο Χορός ήταν μέσω πολυμεσικής εφαρμογής. Επίσης, από την παραστασιογραφία της Ομάδας 7, η ενεργοποίηση του τόπου που πλαισιώνει τον χώρο δράσης είναι αντικείμενο μελέτης  από το έργο τους “Yapi: a very nice place”. Η εισαγωγή με την εικόνα ακάλυπτου πολυκατοικιών,  τις σκάλες υπηρεσίας , τον τσολιά και το μωσαϊκό πάτωμα είναι σαν μια συνέχεια από το φινάλε εκείνης της παράστασης, “τα μάτια μου δεν είδαν τόπο ομορφότερο.. τα μάτια μου...”

Είναι ενδιαφέρον πως πρωτοστατεί το εικαστικό στοιχείο σε αυτή την στατική εικόνα της πλατφόρμας, η γυναίκα μπροστά στο εργόχειρο, η γυναίκα με τα μαύρα και το ψαλίδι, η γυναίκα και ο χρόνος με το ρολόι σαν καπέλο της Σκιαπαρέλι, η γυναίκα μπροστά στην πόρτα, η γυναίκα στην κουζίνα, η γυναίκα μόνη κι ένας άντρας μόνος. Είναι εξαιρετική η παραμορφωτική εικόνα πίσω από τζάμι που παραπέμπει στα πορτρέτα του Έντβαρντ Μουνκ, η οποία συνεχίζεται από την παραμόρφωση προσώπου με μεμβράνη. Υπάρχει ένας πλουραλισμός ως προς την εικόνα με πλήθος αναφορών τόσο από την λογοτεχνία όσο και τον κινηματογράφο. Κι ύστερα οι γυναίκες ζωγραφίζουν μουστάκια, βγάζουν μαχαίρια, χορεύουν φορώντας παντελόνια “ή μπορεί και όχι”, σκοτώνονται  από τον αδελφό τους “ή μπορεί και όχι”, σίγουρα σκοτώνονται: στην Πελοπόννησο, στα Δωδεκάνησα, στην Πόλη, στην Παλμύρα, στην Αλεξάνδρεια... Αν και σε διαδικασία εξέλιξης είναι ήδη εμφανής ο παραλληλισμός της νεότερης ιστορίας, με αναφορές στο ενδυματολογικό, το θρησκευτικό αλλά και το πολιτικό στοιχείο της χώρας μας που από το 1821, θα πάρει την γεωπολιτική μορφή που σήμερα γνωρίζουμε μόλις στα μέσα του 1950.

Το πιο προκλητικό στοιχείο είναι η σαφής διαμόρφωση αυτών των γυναικείων πορτρέτων και των ιστοριών που αφηγούνται με την εμφάνιση τους και τον λόγο τους. Η αναμέτρηση της πατρίδας - μια παραδοξότητα λέξης θηλυκής με αρσενική προέλευση - , με την ταυτότητα του έθνους, την καταπίεση στο όνομα του έθνους : “εσύ δεν είσαι γυναίκα, είσαι μια κόρη, μια αδελφή, μια Ελληνίδα”, είναι άλλοτε λανθάνοντα κι άλλοτε σημαίνοντα στην παραστασιακή διαδικασία. Οι ηθοποιοί αναρωτιούνται αν έχουν σημάδια στο σώμα απ' την πατρίδα, σαν να πρόκειται για ένα πόλεμο, ίσως; Είναι ενδιαφέρον αν παραλληλίσουμε την ιστορία της γυναίκας Ελληνίδας με την ιστορία της πατρίδας, φαίνεται να υπάρχει μια συστροφή ανάμεσα στα δύο στοιχεία. Η εξέλιξη των πορτρέτων δείχνει την πρόθεση αφήγησης της νεότερης ιστορίας μέσω του βιωματικού στοιχείου σε μια κυκλική πορεία του χρόνου. Είναι σαφής η διάθεση να χρησιμοποιηθεί το “αρχέτυπο” ως εργαλείο αναφοράς και συσχετισμών, αλλά ακόμα δεν είναι σαφές το περίβλημα του. 

Αναμένω με πολύ ενδιαφέρον το τελικό αποτέλεσμα της πολυσυλλεκτικής έρευνας των συντελεστών με θέμα την έννοια της πατρίδας και του ατομικού τόπου αναφοράς στις 25 Μαρτίου 2021.

Συντελεστές

Ιδέα/Σκηνοθεσία: Βίκυ Μαστρογιάννη |Σύμβουλος επινόησης και δραματουργίας:  Άννα Τσίχλη| Σχεδιαστής φωτισμών, φωτογραφία, επιμέλεια video:  Γιώργος Ζαφειρίου | Επιμέλεια κίνησης, μουσικής, εικαστικού περιβάλλοντος: Ομάδα7 | Θεατρολογική έρευνα:  Ευδοκία Δεληπέτρου | Βοηθός σκηνοθέτη:  Αθηνά Μπακογιάννη| Τεχνική υποστήριξη: Άρης Τριανταφύλλου

Ηθοποιοί/Performers:

Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Έλσα Λουμπαρδιά, Μαίρη Λούση, Αθηνά Μπακογιάννη, Λένα Μπαμπασάκη, Στέλιος Παρρής, Ευαγγελή Φίλη.