Μας ψεκάζουν

Προχτές που λες, ακούγοντας αγλαϊσμένος boem radio, εκεί που προσπαθούσα να μαζέψω το σπίτι αποφάσισα ότι ο Λιακόπουλος έχει δίκιο.

Μας ψεκάζουν. Μην έχεις καμία αμφιβολία επ' αυτού. Κι αν ξεχαστούν εκείνοι μπορούμε άνετα να το καταφέρουμε μόνοι μας. Έτσι κι εγώ, μιας και είμαι άνδρας που παίρνει τη ζωή στα χέρια και τη στύβει σαν εσπεριδοειδές για να γευτώ τους χυμούς της και τα σχετικά, εκεί που προσπαθούσα να βάλω το ανταλλακτικό σ' αυτό το φσιτ φσιτ που είναι μικρό και διακριτικό και κολλιέται στην τουαλέτα - δίπλα στη λεκάνη συνήθως - για να διώχνει την αποφορά και να δίδει μιαν αίσθηση φρεσκάδας, κατάφερα, εκεί που το πάλευα, να ψεκάσω τη μούρη μου με εκλεκτό άρωμα βανίλιας.

Η αλήθεια είναι ότι το άρωμα βανίλιας πολύ μου αρέσει - κάτι θαλασσινές αύρες, εξωτικά φρούτα, ωκεάνια μαγεία και άνθη του βουνού και του κάμπου δεν τα θέλω καθόλου - η βανίλια είναι γλυκιά χωρίς να είναι γλυκερή και καταφέρνει ακόμα και σε εκείνη την κατάσταση που είσαι όταν το πατάς, να σου φέρνει στο νου κάτι φρεσκοψημένο και να καταστρέφει τη διάθεση για δίαιτα ανυπερθέτως.

Παρόλα αυτά, όταν τρως όλο αυτό το χημικό στα μούτρα, δεν ανασύρονται μνήμες από κουλουράκια, ανασύρεται τσούξιμο έντονο στα μάτια, μια βαριά μυρωδιά στα ρουθούνια - γιατί βλέπεις φιλενάδα, το άρωμα πρέπει να είναι διακριτικό όσο ωραίο και να είναι, αν ξεφεύγει μεταμορφώνεται σε ενόχληση...

Και αρχίζω ο δυστυχισμένος να πλένω μανιωδώς το πανέμορφο πρόσωπό μου και να μη φεύγει με τίποτα. Με τίποτα σου λέω, η κατάσταση σταθερά τραγική.

Αφού σαπουνίστηκα καμιά 50ριά φορές με αποτέλεσμα να τελειώσει το κρεμοσάπουνο και να ελαφρύνει λιγάκι η χημειοβανίλια στη μύτη μου αρχίζω να περιφέρομαι ζαλισμένος σαν κοτόπουλο στο σπίτι. Μετά από λίγο αρχίζω κι έχω πονοκέφαλο και αρχίζουν φυσικά να με πιάνουν τα διαόλια μου... Μα είναι δυνατόν; να σκέφτομαι και να ψέγω τον εαυτό μου, ακριβώς όπως με έδερνε μικρό η μάνα μου άμα είχα πέσει και είχα χτυπήσει. 

Μα πώς μου συνέβη αυτό εμένα, εμένα που το IQ μου είναι αποδεδειγμένα υψηλότερο από εκείνο της αμοιβάδας, αλλά βλέπεις η αμοιβάδα ακριβώς επειδή είναι χαμηλότερου IQ δεν χρησιμοποιεί τη λεκάνη της τουαλέτας, οπότε το γλιτώνει αυτό το αλισβερίσι με τις προαναφερθείσες παρενέργειες.

Και κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι όλη τη βδομάδα, όλος ο κόσμος που συναντούσα και συναναστρεφόμουν είτε είχε νεύρα, ή ήταν ζαλισμένος, ή αμφότερα. Οπότε επιβεβαίωσα φιλενάδα ότι μας ψεκάζουν, μας ψεκάζουν σου λέω, μ’ αυτό το γλυκό χημικό άρωμα βανίλιας μας ψεκάζουν, να ναι το κεφάλι βαρύ και να μην καταλαβαίνει τι τού ρχεται και από που. Να μην παίρνεις χαμπάρι τίποτα και αν πάρεις, να τσακώνεσαι με τους λάθος ανθρώπους...