Μάσκα δεν έχω να γυρνώ

Και ξαφνικά καραντίνα. Θα μου πεις, οι περισσότεροι άνω των 35+ ήμασταν ήδη σε μια άτυπη καραντίνα. Από αυτούς που γκρινιάζουν ότι δεν μπορούν να βγουν για ποτό, οι περισσότεροι είχαν να πατήσουν σε bar από το bachelor του φίλου τους του Τάκη πριν 2 χρόνια. Κάτσε, ο Τάκης είναι αυτός που έχει τα δύο παιδιά. Οκ, κάν’ τα 6 τα χρόνια. Και τι ποτό δηλαδή; Σε μαγαζί που να διαθέτει απαραιτήτως καρέκλα με πλάτη και ιδανικά μουσική που να ακούγεται πιο χαμηλά και από την αντίρρηση σου στη γυναίκα σου να κατεβάσεις τα σκουπίδια. 

Μια βόλτα στα πολύπαθα social media μας ενημερώνει σε 5 λεπτά για τα νέα ενδιαφέροντα των φίλων μας. Κάτι το master chef που προβάλλεται για λίγο ακόμα, κάτι ο εγκλεισμός, κάτι ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος, κάτι ο τρόμος για τον ντελιβερά που έχει μπει σε περισσότερα σπίτια και από διαρρήκτη στα βόρεια προάστια, μετέτρεψαν όλο τον κόσμο σε μάγειρες. Που προφανώς από μόνο του δεν είναι καθόλου κατακριτέο. Το πρόβλημα είναι όταν σε καθημερινή βάση πρέπει να ποστάρουν τα δημιουργήματά τους, τα οποία υστερούν σε εμφάνιση ακόμα και από τη ζωγραφιά του Γιωργάκη. Ο Γιωργάκης (λεζάντα από κάτω «Γιωργάκης, 5 χρονών») είναι το κλασικό παιδάκι που κάνει τις κλασικές μουτζούρες ζωγραφιές που δεν βγάζουν απολύτως κανένα νόημα 

-Πολύ ωραίος ο άνθρωπος που έχεις κάνει Γιωργάκη μου!

-Δεν είναι άνθρωπος μαμά, είναι ένα ελάφι που τρέχει στο δάσος.

Και αυτή η ζωγραφιά αντί να καεί με κάποιον τελετουργικό χορό στο βωμό των θεών της καλαισθησίας, κοσμεί κάποιο γραφείο περήφανου συναδέλφου. Αυτή η ζωγραφιά είναι πλέον το banana bread της καραντίνας. Τσουρούτικο, μίζερο, πιθανότατα άγευστο και σίγουρα κακοσχηματισμένο σε σημείο που να θυμίζει τα μαλλιά του Μπόρις Τζόνσον σε σχήμα και ίσως και γεύση. Ειδική μνεία σε αυτούς που μας δείχνουν live ότι μαγειρεύουν, γιατί οι υπόλοιποι μάλλον τρεφόμαστε με όσο μάννα πέσει κατά τύχη από τον ουρανό, καθώς ταξιδεύει για την έρημο και τους Εβραίους.

Θα μου πεις εδώ υπάρχει κόσμος που παραγγέλνει όργανα γυμναστικής λες και το πρόβλημα του τόσα χρόνια αγυμνασιάς ήταν η έλλειψη χρόνου και όχι η βαρεμάρα του. Τα newsletter όλων των e-shops μας ενημερώνουν ότι πρέπει να παραγγείλουμε λαμπάδες για τα βαφτιστήρια μας, ακόμα και αν τελικά η Ανάσταση θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών, λόγω μετακίνησης οπαδών και επεισοδίων από τους φανατικούς της Αγίας Ειρήνης. Το αρνάκι από οβελίας, μετατρέπεται σε ποδαράκι στο φούρνο, τα 2 έξτρα γονίδια του Έλληνα μάλλον δεν βοηθάνε στο να μην κολλήσει, οπότε το Πάσχα στο Χωριό αναβάλλεται για το τέλος Μαΐου. 

Από την άλλη έχουμε μηνύματα στο 13033 για άδεια εξόδου και γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης στο 10306, με τους αριθμούς να είναι σχετικά κοντά, όσο και τα μπερδέματα. «Αποστολή: 4 Γωγιός Κωστής από τη διεύθυνση μου σκέφτομαι να αυτοκτονήσω. Απάντηση: Μετακίνηση Κωστής Γωγιός, από τη διεύθυνση σου για να αυτοκτονήσεις». Εν τω μεταξύ έχουμε και τα live βίντεο στο Facebook με τον Μάλαμα να παίζει τα κομμάτια του, για να βοηθήσει εν μέσω καραντίνας. Να βοηθήσει, φαντάζομαι, όσους το σκέφτονται ακόμα να αυτοκτονήσουν. 

Η ενημέρωση από τον εθνικό λοιμωξιολόγο της καρδιάς μας, θυμίζει εποχές Ανδρέα στο Ωνάσειο, χωρίς Κρεμαστινό, αλλά με Τσιόδρα να ψέλνει εκ δεξιών και Χαρδαλιά να τα ψέλνει σε αυτούς που αψηφούν την απαγόρευση κυκλοφορίας. Lifestyle άρθρα για τον μπρατσωμένο υφυπουργό με το άγριο βλέμμα, που κρατάει την Ελλάδα ως σύγχρονος Άτλαντας στα στιβαρά του χέρια. 50 αποχρώσεις του Κορονοϊού για νοικοκυρές σε απόγνωση. Χειροκροτήματα στα μπαλκόνια για τους ήρωες γιατρούς, ξύλο από τα ΜΑΤ στους ήρωες γιατρούς στον Ευαγγελισμό και το άλογο του παραλόγου καλπάζει όλο και πιο γρήγορα. Αλλά και αυτοί; Τι δουλειά είχαν τέτοια ώρα στον Ευαγγελισμό; Παράνομα ζευγάρια που ξέμειναν χώρια και κλαίνε, νόμιμα ζευγάρια που ξέμειναν μαζί και κλαίνε, γονείς που ανακάλυψαν ότι τα παιδιά τους κλαίνε έτσι κι αλλιώς, σκυλιά που κλαίνε για να μην βγουν άλλη βόλτα. 

Εργασία από το σπίτι για μερικούς, εργασία από το τέλος της πανδημίας για τους άλλους. Ολόκληρη οικογένεια να μαλώνει γύρω από ένα laptop κυριολεκτικά και μεταφορικά. Γονείς να το θέλουν για τηλεργασία, μαθητές για τηλεμάθημα και τηλεκοπάνα, μικρότερα παιδιά για τηλεκλήσεις με τους φίλους τους. Meetings με το σώβρακο, emails από τη δουλειά κάθε ώρα της ημέρας, η διαδρομή «σπίτι-δουλειά» έχει γίνει «κρεβάτι-γραφείο», τα διαλείμματα έχουν εξαφανιστεί – «μην νομίζουν ότι δεν δουλεύω επειδή είμαι σπίτι», τα μαλλιά έχουν ξεπεράσει το επίπεδο «είναι τέλος του μήνα και είμαι άφραγκος, ας περιμένω λίγο ακόμα για να κουρευτώ» και οι φόρμες έχουν γίνει δεύτερο δέρμα μας. Οι περισσότεροι άντρες σκέφτονται να ξυρίσουν τα κεφάλια τους και να αφήσουν περίεργα μουστάκια ή μούσια με την σκέψη «Άλλωστε αν όχι τώρα, τότε πότε;». Είμαι σίγουρος, βέβαια, ότι αν αποφασίσω να ξυρίσω το κεφάλι μου, την επόμενη μέρα θα βγει ανακοίνωση ότι ανακαλύφθηκε το εμβόλιο και κυκλοφορούμε όλοι κανονικά. 

Πανδημιολόγοι, ειδικοί, επιστήμονες, γιατροί και από την άλλη, συνωμοσιολόγοι και ταξιτζήδες που μένουν σπίτι και ποστάρουν συνεχώς πόσο ψεύτικα είναι όλα όσα ακούμε, ενώ κυκλοφορούν με μάσκα και γάντια, γιατί «μία στο εκατομμύριο μπορεί να είναι αλήθεια». Εντάξει, είναι σαν να νηστεύεις το Πάσχα για «αποτοξίνωση» και όχι γιατί πιστεύεις. Έχει αρκετό ενδιαφέρον πως ο άνθρωπος μπορεί να πιστεύει κάποιον άσχετο από το Facebook και όχι κάποιον που έχει αφιερώσει σε αυτό μερικές δεκαετίες της ζωής του.

Σε άλλα νέα, οι παλιότεροι θα ζήσουν Τσερνόμπιλ και δεύτερη φορά για να το εμπεδώσουν, η παγκόσμια οικονομία καταρρέει, μένουμε σπίτι αλλά έχει και σεισμούς οπότε βγαίνουμε έξω, το Άγιο Όρος παθαίνει ζημιές από τη βροχή (που είναι του θεού), όλος ο κόσμος μοιάζει με ένα κακό επεισόδιο Black Mirror και ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΜΗΝΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ. Ο δυσλεκτικός Μάγια που έγραψε για το τέλος του κόσμου το 2012, μόλις συνειδητοποίησε το λάθος του.