Me And 'Crazy' Bobby McGee

Η καραντίνα οδηγεί το μυαλό σε περίεργες οδούς και σκέψεις. Ιδίως όταν ζεις μόνος, έχεις το περιθώριο να κάνεις αναλύσεις, συνειρμούς και σημειολογικές παρατηρήσεις, που υπό άλλες συνθήκες να μην μπορούσες, να μην προλάβαινες ή απλά να μην ήθελες να κάνεις. Και φυσικά μία από αυτές τις σκέψεις είναι ο έρωτας. Μα πότε θα τελειώσει όλο αυτό; Θα έχουμε την δυνατότητα να ερωτευτούμε, να βρεθούμε ξανά με κάποιον άνθρωπο, να ζήσουμε πράγματα που κάποτε μας φαίνονταν αυτονόητα και απλά;

Και όταν αυτές οι σκέψεις, συνήθως όχι ευχάριστες, έρχονται, τότε ξεπηδά σε ανθρώπους σαν εμένα και το soundtrack. Σε όλους ξεπηδά μάλλον, αλλά υπάρχει και αυτή η κατηγορία τύπων που είναι σημειολόγοι και όταν έχουν χρόνο να αποκωδικοποιήσουν τα σημάδια τότε αισθάνονται σαν να βρίσκονται μπροστά σε μια αποκάλυψη. Αποκάλυψη της πλάκας βέβαια, αλλά σε τέτοιους καιρούς ακόμα κι αυτό, η πλάκα δηλαδή, έχει την αξία της.

Βάζεις λοιπόν το soundtrack να παίξει, έχοντας θέσει το ερώτημα: Ποιο είναι το αγαπημένο σου ερωτικό τραγούδι, ρε φίλε; Και η πρώτη ανακάλυψη που κάνεις είναι ότι αμέσως, την ίδια στιγμή δεν σκάει στο κεφάλι σου ένα, αλλά δύο τραγούδια. Το “Crazy” και το “Me And Bobby McGee”. Παράξενο... Κανένα από τα δύο δεν κερδίζει έστω και λίγο το άλλο. Είναι σε μια ευθεία γραμμή. Και εδώ αρχίζει η σημειολογία.

Δύο λατρεμένα ερωτικά τραγούδια, που ερμηνεύουν γυναίκες. Η Patsy Cline και η Janis Joplin. Και οι δύο έχουν πεθάνει πολύ νέες. Η Patsy σε εκείνο το απαίσιο αεροπορικό δυστύχημα στο Tennessee στα 30 της. Άτυχο κορίτσι. Η Janis στα 27 της κυνηγημένη από τους εθισμούς και τους δαίμονές της. Ανόητο κορίτσι. Και οι δύο, όμως, προικισμένες με φωνές αξεπέραστες και ταλέντο άφθονο. Αλλά, γιατί είναι τα πιο αγαπημένα μου ερωτικά τραγούδια αυτά που είπαν γυναίκες, που μάλιστα χάθηκαν τόσο πρόωρα; Δεν είναι παράξενο; Εκτός...

Μα αυτά τα δύο τραγούδια τα έχουν γράψει άντρες, και είχαν κάποιες πρώτες εκτελέσεις, αλλά οι δύο γυναίκες τα απογείωσαν. Το “Crazy” ο γίγαντας της country Willie Nelson και το “Me And Bobby McGee” ο άλλος πυλώνας αυτής της μουσικής Kris Kristofferson. Έτσι πιάνεται η αντρική ψυχολογία; Αυτό με έφερε σ’ αυτά τα δύο τραγούδια; Αλλά, μισό λεπτό. Αυτοί οι δύο μάγκες είναι φίλοι. Ήταν μαζί στους περίφημους Highwayman, ήταν βασικοί συντελεστές αυτού που ονομάστηκε outlaw country και παρότι είναι σε προχωρημένη ηλικία πια, είναι και οι δύο ακόμα κοντά μας. 

Η Patsy πήρε την μπαλάντα του Willie και την έκανε ένα δραματικό έπος και η Janis έβαλε όλη την blues ψυχή της, λίγες μόλις μέρες πριν πεθάνει, στο τραγούδι του Kris μετατρέποντάς το σε μια country - blues rock ελεγεία. 

Το τελικό συμπέρασμα είναι αυτό που λέει η τελευταία παράγραφος. Μία σύναξη, πραγματικών και όχι δήθεν αρίστων, φτιάχνει αριστουργήματα, που κάποιες στιγμές μιλάνε στην καρδιά σου περισσότερο από κάποια άλλα. Και όχι, δεν είμαι κάποιος ξεχασμένος hillbilly του Τέξας ή της Βιρτζίνια που ήθελε να το παίξει cowboy και βρέθηκε εγκλωβισμένος σε μεγαλούπολη στην άλλη άκρη της γης. Ψέματα! Είμαι εγκλωβισμένος σε μεγαλούπολη και ψάχνω, όπως όλοι, τρόπους απαγκίστρωσης για να σταματήσει κι αυτή η διαρκής, σχεδόν εμμονική, σημειολογική ανάλυση ακόμα και των πιο ωραίων πραγμάτων που μπορείς να δεις ή να ακούσεις.