Μέδουσα - Κριτική

Ένας νέος άνθρωπος, στο κατώφλι της εφηβείας, έρχεται αντιμέτωπος με την κακοποίηση, την ενοχή, το ψέμα, την βία και την εκδίκηση. Το παιδί, γίνεται έφηβη, αρχίζει να αντιλαμβάνεται το σώμα της με έναν τρόπο τόσο κακοποιητικό όσο και διαστροφικό για την ψυχική, πνευματική και σωματική της υγεία. Τα άκρα τείνουν να συναντώνται, το θύμα γίνεται θύτης, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι παραμένει θύμα. 

Ο Κωνσταντίνος Παλίλης και η Μαρία Σ. Αποστολάτου, υπογράφουν το κείμενο της “Μέδουσας”, ένα έργο που επιχειρεί να αποτυπώσει μέσα από την ιστορία κακοποίησης ενός παιδιού από τον πατριό του, και την ενηλικίωση μέσα σε αυτό το διεστραμμένο πλαίσιο, την ολοκλήρωση ενός κύκλου από το τραύμα στην αποκατάσταση. Στην πραγματικότητα ο κύκλος αυτός, έχει πολλαπλούς ομόκεντρους κύκλους, όπου το αρχικό γεγονός της παραβίασης της σωματικής ασφάλειας ενός ανηλίκου, οδηγει στην παραβατικότητα, την δημιουργία ενός ‘alter ego’, την αυτοτιμωρία. Όταν ενήλικη, απομακρύνεται από το κακοποιητικό περιβάλλον της, ο κύκλος της βίας δεν σπάει αλλά γίνεται ακόμα πιο στενός καθώς επιδιώκει την εκδίκηση από κάθε άνθρωπο στο πρόσωπο του οποίου αναγνωρίζει χαρακτηριστικά του βιαστή της. Ο μύθος της Μέδουσας, όπως αποτυπώνεται στις “Μεταμορφώσεις” του Οβιδίου, δηλαδή της όμορφης νέας που βιάζει ο Ποσειδώνας και η θεά Αθηνά τιμωρεί, γίνεται καίριο σημείο της δραματουργικής εξέλιξης της ιστοριας, καθώς η Μέδουσα γίνεται το ‘alter ego’ - τιμωρός. 

Ο Κωνσταντίνος Παλίλης σκηνοθετεί την Μαρία Σ. Αποστολάτου στο μονόλογο της “Μέδουσας”, ακολουθώντας την αλληλουχία σκηνών όπως αυτές ξεδιπλώνονται χρονικά, αν και δεν υπάρχει πάντα γραμμική πορεία στην διήγηση. Η σκηνογραφία (JACOandthemagicbeans), ορίζει τον χώρο μεταξύ εσωτερικού μονολόγου ή αναπαράστασης, (η σκηνή της κούνιας, το δωμάτιο με τις λάμπες φθορίου), και καθαρής απεύθυνσης στο κοινό. Η αλλαγή κοστουμιών συμπίπτει με τις αλλαγές στον χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας, την οποία ερμηνεύει με πίστη και αφοσίωση η Μαρία Σ. Αποστολάτου. Η ερμηνεία της αποδεικνύει μια εξαιρετική ηθοποιό η οποία επιπρόσθετα του ταλέντου στην υποκριτική, φαίνεται να έχει επίγνωση της τεχνικής και των δυνατοτήτων της.

Η έκθεση φωτογραφίας της Αννίτα Σπιθάκη συμπληρώνει την αισθητική της παράστασης, με τα πορτραίτα γυναικών και παιδιών, που ποζάρουν σαν εξώφυλλα κατά το ήμισυ όμορφα και λαμπερά ένω στο υπόλοιπο πρόσωπο είναι εμφανείς οι μώλωπες. Υπάρχει αυτή η διάχυτη αίσθηση, τόσο στο κείμενο όσο και στην παράσταση, της επίφασης, της μάσκας που καλύπτει την διαστροφή, την κακοποίηση σαν από κοινωνική επιταγή. Η συνενοχή της κοινωνίας στην διατήρηση των ταμπού ως προς την ενδοοικογενειακή βία είναι ένα δεύτερο επίπεδο στο έργο των Παλίλη και Αποστολάτου, που θίγεται εμμέσως. Τα βιώματα και τα κοινωνικά ερεθίσματα είναι εξίσου ένοχα της αρχικής σύγχυσης που βιώνει το ανήλικο θύμα, όσο και η πράξη αυτή καθαυτή του θύτη, ενώ η αντιστροφή των ρόλων είναι εξίσου κατακριτέα καθώς ολισθαίνουμε ως κοινωνία στην αυτοδικία. 

Συντελεστές 

Κείμενο: Κωνσταντίνος Παλίλης - Μαρία Σ. Αποστολάτου, Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Παλίλης, Ερμηνεία: Μαρία Σ. Αποστολάτου, Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίλια Μητρούση, Σκηνογραφία: JACOandthemagicbeans, Μουσική Επιμέλεια: Μαρίλια Μητρούση, Trailer: JACOandthemagicbeans, Φωτογραφία – Έκθεση Φωτογραφίας: Αννίτα Σπιθάκη, Σχεδιασμός Αφίσας: Ηλίας Λαμπρόπουλος, Δημόσιες Σχέσεις: Νταίζη Λεμπέση, Μακιγιάζ: MD Professionnel – Αθηνά Ευθυμιάδου, Βοηθός παραγωγής: Γεωργία Μαρίνου

Στο φουαγιέ του θεάτρου φιλοξενείται η έκθεση φωτογραφίας της Αννίτας Σπιθάκη με θέμα «Σεξουαλική κακοποίηση- Μέδουσα»

Fabrica, Μεγ. Αλεξάνδρου 125 & Ευρυμέδοντος Κεραμεικός

Παραστάσεις: Δευτέρα,  21:00

Εισιτήριο 10€, Μειωμένο 8€ 

Υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων.