Melentini & The Running Blue Orchestra

“What a delight of sparkling children

monuments of destructed souls

all built with foolishness and burried with nothingness

I never had this before,

recognising the End

before it comes..''

Μια εξαιρετική μουσική βραδιά μας χάρισε η Melentini κι οι Running Blue Orchestra την Παρασκευή που μας πέρασε στο Ίλιον Plus. 

Το μουσικό ταξίδι ξεκίνησε με τον φίλο και συνεργάτη της Theodore που με την συνοδεία του Alessandro Giovanetto στην κιθάρα έπαιξαν τα δικά του τραγούδια, έναν συνδυασμό λυρικού / κλασσικού κι ηλεκτρονικού ήχου με καθαρή φωνή, ευαισθησία και συναίσθημα. Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι ο Theodore (που ηχογραφεί κι εργάζεται στο Λονδίνο κυρίως) έχει να μας προσφέρει πολλά κι ενδιαφέροντα πράγματα στο μέλλον. Στο τελευταίο κομμάτι της συνεισφοράς του στην συναυλία ανέβηκαν στην σκηνή ο Βασίλης Ντοκάκης (ηλ. κιθάρα, συνθεσάιζερ, programming , τραγούδι) κι ο Χρήστος Βίγκος (τύμπανα) συνοδεύοντας το ντουέτο και προετοιμάζοντας το κοινό για αυτό που θα ακολουθούσε: την Melentini που με την προσθήκη του Κώστα Αντωνίου στο μπάσο ολοκλήρωσαν τους Running Blue Orchestra επί σκηνής.

Η παρουσία της Melentini είναι πραγματικά δύσκολο να περιγραφεί με λέξεις. Η φωνή της έχει από soul και jazz ηχόχρωμα μέχρι ψυχεδελικές και στακάτες ηλεκτρονικές πινελιές (Ούτως ή άλλως η όποια ταμπέλα θα τους αδικούσε ως γκρουπ καθώς με άνεση μπορούν να αποδώσουν οποιοδήποτε είδος θέλουν). 

Η Melentini θυμίζει άλλοτε ξωτικό και νεράιδα κι άλλοτε σειρήνα που προσπαθεί να σε αποπλανήσει με το τραγούδι - κάλεσμά της. Κι είναι πραγματικά δύσκολο να αντισταθείς σε αυτό το κάλεσμα και να μην παραδοθείς άνευ όρων. 

Η εξαιρετική μπάντα των Running Blue Orchestra συνοδεύει ουσιαστικά και πειστικά από τις χαμηλές και μελωδικές αρμονικές συνευρέσεις μέχρι τα εκπληκτικής δύναμης κρεσέντα των κομματιών που έπαιξαν και προέρχονταν από τον δίσκο "Εxplosions around, The Desert Inside", από διάφορες συνεργασίες της καθώς και νέα κομμάτια. Όταν ερμήνευσε το "Καβάντζα Ζωή" από την φετινή της κυκλοφορία "Λεωφόρος Εφιαλτών" σε στίχους του πατέρα της (που ήταν παρόν και δεν μπόρεσε να κρύψει την συγκίνησή του) η ευαισθησία της χτύπησε κόκκινο... Στην "Απαισιοδοξία" από τον ίδιο δίσκο οι θεατές δεν μπορούσαν να κρύψουν την αισιοδοξία τους ότι η Melentini είναι πραγματικά ένα αστέρι που μόλις ανέτειλε...

Όντας γενναιόδωρη προς τους συνεργάτες της άφησε χώρο στον καλό της φίλο Βασίλη Ντοκάκη να παρουσιάσει και την δική του δουλειά, ενώ ο Alessandro Giovanetto που συνόδευσε αρχικά τον Theodore (και που θα ήθελα να τον δω και παρέα της Melentini επί σκηνής, ίσως την επόμενη φορά...) προστέθηκε στο γκρουπ για ένα κομμάτι.

Συνολικά μια πραγματικά πολύ καλή συναυλία από νέα παιδιά που αγαπούν την μουσική, σέβονται το κοινό τους και το Boem Radio θα ακολουθεί πλέον από κοντά σε κάθε τους βήμα.