Μια Ψιλικατζού στο θέατρο

Σήμερα αποφάσισα να γυρίσω στα παλιά. Να πιάσω το παλιό μου blog, να ξαναθυμηθώ τις ιστορίες που έγραφα, αλλά και να ξαναδιαβάσω παλιές αγαπημένες αναρτήσεις άλλων φίλων. Να ξαναβρώ το πρόβατο, την κουρούνα, τον νανάκο, την κωλόγρια, τον billzouk, την Τανίλα, τον Άρη τον Δαβαράκη, την ψιλικατζού και τόσους άλλους. Να γράψω ξανά σαν paolofuego ή σαν «Αυτός, αυτός και τα μυστήρια».

Μια άλλη εποχή, γράφαμε για την ψυχή μας, ήταν η ψυχοθεραπεία μας, ανώνυμα στην αρχή, επώνυμα αργότερα. Υπήρχε ένας ρομαντισμός, λέξη άγνωστη στην εποχή των social. Γράφαμε για τις χαρές μας, αλλά και για τις λύπες μας. Γράφαμε για μας. Ένα περίεργο διαδικτυακό ημερολόγιο. 

Και ξαφνικά σκάει η μπόμπα. Έγινε πρόταση στην ψιλικατζού να εκδώσει τα κείμενα της. Βγαίνει το πρώτο βιβλίο βασισμένο σε κείμενα ενός blogger. Μια χαρά και περηφάνια περίεργη στην μπλογκόσφαιρα. Λες κι εκδοθήκαμε όλοι μας.

Τα χρόνια περνάνε και στο φινάλε του 2018, η ψιλικατζού και στο θέατρο, με την Ελένη Ουζουνίδου στον ομώνυμο ρόλο. Καλύτερη ψιλικατζού από την Ελένη Ουζουνίδου δεν θα μπορούσε να βρει ο Δημήτρης Καρατζιάς. Δίπλα της η Άννα Ψαρρά ιδανική αδερφή, σύνδεσμος με τα γεγονότα.

Γελάσαμε με τις ιστορίες στο ψιλικατζίδικο της Νίκαιας. Συγκινηθήκαμε με τις προσπάθειες της ψιλικατζούς να αποκτήσει παιδιά. Κλάψαμε γιατί θυμηθήκαμε τα παλιά μας, τις εποχές της αθωότητας που λέω, αγκαλιαστήκαμε και γελάσαμε.

Ο Δημήτρης Καρατζιάς σκηνοθετεί με μαεστρία την παράσταση και δημιουργεί μέσα στο ψιλικατζίδικο μια ολόκληρη εποχή. Έναν ολόκληρο κόσμο. Τον κόσμο της ψιλικατζούς. Όσο απλό κι αν φαίνεται, για εμάς που ζήσαμε τις ιστορίες μέσα από το blog της Κωνσταντίνας Δελημήτρου ήταν δύσκολο στοίχημα. Και το στοίχημα ήταν να θυμηθούμε τις τότε εποχές. Την αγωνία να διαβάσουμε τις νέες αναρτήσεις. Να γελάσουμε με τα ευτράπελα και να βρεθούμε έστω και νοερά στις προσπάθειες της ψιλικατζούς να γίνει μάνα. Κι ο Δημήτρης Καρατζιάς το κέρδισε το στοίχημα.

Για την Ελένη Ουζουνίδου τι να πω. Το είπα στην αρχή, καλύτερη ψιλικατζού δεν θα μπορούσε να βρει ο Δημήτρης Καρατζιάς. Να μας κάνει να λυνόμαστε στα γέλια με τις ιστορίες στο ψιλικατζίδικο από την μία, αλλά και να μας συγκινεί με την αγωνία της και τον αγώνα της να γίνει μάνα, χωρίς ούτε μια στιγμή να γίνεται μελό.

Βοηθό στην αφήγηση της η ψιλικατζού είχε την αδερφή της (Άννα Ψαρρά) που με έναν γλυκό, ύπουλο τρόπο με τις ατάκες της, συνέδεε τις ιστορίες και τα γεγονότα. Εξαιρετική όταν έκανε την γυναικολόγο της ψιλικατζούς μετατρέποντας το γλειφιτζούρι της σε τσιγάρο.

Και για να μην ξεχαστώ να αναφέρω την μουσική αλλά και το τραγούδι που έγραψε ο Μάνος Αντωνιάδης για την παράσταση, όπως και τα σκηνικά, ένα ψιλικατζίδικο γεμάτο καλούδια. Με δυσκολία κρατήθηκα να μην πάρω μία γκοφρέτα φεύγοντας. Δημήτρης Καρατζιάς, Μάνος Αντωνιάδης και Μάριος Βουτσινάς οι υπεύθυνοι.

Μία παράσταση που αξίζει να δείτε και όπως είπαμε και με την Κωνσταντίνα Δελημήτρου σύντομα θα γίνει μία παράσταση για την μπλογκόσφαιρα της εποχής εκείνης! Έτσι βρε αδερφέ για να θυμηθούμε τα παλιά.

Info παράστασης