Μια συναυλία για τη Σχεδία @ Τεχνόπολις

Η δράση του περιοδικού «Σχεδία» είναι γνωστή στους περισσότερους και στα χρόνια που ζούμε, η ανάγκη του είναι ακόμα πιο επιτακτική. Η αλληλεγγύη και η βοήθεια προς τον συνάνθρωπο μπορεί να μοιάζουν δύσκολες έννοιες στις καταστάσεις που ζούμε, αλλά είναι δείγμα αισιοδοξίας. Η «Σχεδία» πιστή σε αυτό τον ρόλο της, εδώ και χρόνια, οργάνωσε για άλλη μια φορά τη συναυλία οικονομικής στήριξης.

Ο κόσμος στήριξε με την παρουσία του και τη φετινή χρονιά, αυτό το εγχείρημα, αν και έχω την εντύπωση ότι αν δεν ήταν λιγότερος από άλλες χρονιές, ήταν μάλλον λιγότερος από ό, τι θα μπορούσε να είναι. Οι καλλιτέχνες που δήλωσαν συμμετοχή και τη στήριξη τους κάλυπταν διάφορα μουσικά είδη και σκηνές. Οι Quilombo με τα κρουστά τους ξεκίνησαν το πάρτι, για να αναλάβει δράση ο Σπύρος Γραμμένος με την μπάντα του, τα τραγούδια του και το χιούμορ του. Οι μουσικοί έπαιζαν περίπου 3-4 από τα τραγούδια τους και παρέδιδαν τη σκηνή στον επόμενο, που χωρίς καθυστέρηση σε χρονοβόρες προετοιμασίες έπαιρνε τη σκυτάλη.

Ο Μανώλης Φάμελλος και ο Στάθης Δρογώσης ανέβηκαν μαζί στη σκηνή και μας τραγούδησαν για το τι είναι ευτυχία, για τα βιαστικά πουλιά του Νότου, για ένα μεγάλο φωτεινό Καλοκαίρι και άλλα θέματα, με τον ρομαντισμό και τη ζεστασιά των τραγουδιών τους να γεμίζει τον χώρο. Η Μαριέττα Φαφούτη με την feel good διάθεσή της και τη synth pop της μας έκανε να κουνηθούμε και μας παρέδωσε στα έμπειρα χέρια της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Ακούσαμε τα «Μα δε σε λένε Γιάννη», «Της Καληνύχτας τα φιλιά»,  «Δεν μιλώ για μια νύχτα εγώ» και δεν ξέρω για νύχτες, αλλά τραγούδια θέλαμε σίγουρα κι άλλα.

Οι Gadjo Dilo με το gypsy swing τους, το στυλ τους, τη διάθεση τους και τη φρεσκάδα τους μας έκαναν να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε μαζί τους τα «Σου Σφυρίζω», «Άλλα μου λεν’ τα μάτια σου» και άλλες επιτυχίες. Τελευταίοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Μέλισσες, οι οποίοι με αποκορύφωμα τη διασκευή του “Human” από Rag’n’Bone Man έκαναν τον κόσμο να περάσει καλά, να χορέψει και να τραγουδήσει τα κομμάτια τους.

Η συναυλία έγινε για την κάλυψη των οικονομικών αναγκών για τα τεύχη Οκτωβρίου και Νοεμβρίου και ελπίζουμε να τα κατάφεραν. Ευχόμαστε «και του χρόνου» με περισσότερο κόσμο και συμμετοχή, αν και όπως είπαν κι οι ίδιοι οι άνθρωποι της «Σχεδίας», το ιδανικό θα ήταν να μην χρειαζόταν καν η «Σχεδία».