Ministry live @ Piraeus Academy

Οι Ministry για συναυλία στην Ελλάδα. Μια ανακοίνωση που μπορεί να άργησε περίπου 20 χρόνια, αλλά τελικά πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 1/6 στο Piraeus Academy. Όπως είχε ανακοινωθεί, δεν θα έπαιζε κάποιο support συγκρότημα πριν τους Ministry λόγω της παραγωγής του show. Όπως είχαμε ενημερωθεί καιρό πριν, οι Ministry θα έφερναν όλο το σετ της παραγωγής και δεν θα βλέπαμε κάποια «κουτσουρεμένη» έκδοση του. Η συναυλία αυτή αποτελούσε την ονείρωξη των σημερινών 30ρηδων-40ρηδων, που είχαν δει το συγκρότημα να αλλάζει τον χάρτη του metal στη δεκαετία του ’90 και να προσθέτει ένα ακόμα παρακλάδι στη σκληρή μουσική, αυτό του Industrial metal.

Μπαίνοντας στο Piraeus Academy έβλεπες παλιούς γνωστούς, αρκετούς στις προαναφερθείσες ηλικίες (30-40), αλλά και αρκετούς μικρότερους ή και μεγαλύτερους. Ένα κοινό αρκετά ετερόκλητο μουσικά, στυλιστικά, ηλικιακά. Ίσως κι αυτό ήταν μέρος της «μαγκιάς» των Ministry την Πέμπτη το βράδυ και γενικά: ότι κατάφεραν να ενώσουν τόσο διαφορετικούς ανθρώπους στη συναυλία τους. Οι μόνες «δυσοίωνες» σκέψεις μου για τη συναυλία, πηγαίνοντας στο Piraeus Academy, ήταν σχετικά με την κατάσταση των Ministry εν έτει 2017. Η σκηνή είχε το όνομα των Ministry σε πολλά σημεία: σημαίες με τον αετό του Ράιχ να κρατάει το M των Ministry, τη δίκαση με τα ίδια σύμβολα, το όνομα των Ministry σε διάφορα σημεία, το κλασικό σταντ του μικροφώνου με τις κερασφόρες νεκροκεφαλές και άλλα.

Στις 22:00 ακριβώς τα φώτα έσβησαν και τα μέλη του συγκροτήματος εκτός του Al Jourgensen πήραν θέση στη σκηνή, εκτοξεύοντας τα πρώτα πορωτικά riff του “Psalm 69”. Λίγα δευτερόλεπτα μετά έκανε και την εμφάνιση του ο Al, βγαλμένος θαρρείς μέσα από κάποια post-apocalyptic ταινία. Η εμφάνιση του συγκροτήματος διέλυσε όσες ανησυχίες υπήρχαν, αφού ήταν όπως έπρεπε: πορωτικό, δυναμικό, με rhythm section που τσάκιζε κόκκαλα και σβέρκους. Οι δύο κιθαρίστες εξαπέλυαν ηχητικές επιθέσεις με riff και solo, ενώ βοηθούσαν στον ήχο τόσο τα πλήκτρα όσο και τα ηλεκτρονικά.

Ο ήχος δεν ήταν και ο καλύτερος δυνατός για μεγάλο μέρος της συναυλίας, με αποτέλεσμα να βγαίνει μια (κακώς εννοούμενη) «βαβούρα» και να μην ακούγονται καθαρά τα φωνητικά του Al. Στα πιο industrial κομμάτια που «βάραγαν» δεν ενοχλούσε τόσο, αλλά στα υπόλοιπα ήταν αρκετά εμφανές. Οι Ministry, παρόλο που δεν βοηθήθηκαν από τον ήχο, είχαν μια πολύ καλή απόδοση και μια εξαιρετική παρουσία. Έβγαζαν απίστευτη ενέργεια τόσο με τον ήχο τους όσο και με την σκηνική τους παρουσία, με το setlist τους να μην αφήνει σχεδόν κανέναν παραπονεμένο. Αλλωστε ποσα κομματια να χωρέσεις σε μια συναυλία για να καλύψεις τοσα χρόνια μη επίσκεψης; Ο θείος Al πότε οχυρωμένος πίσω από το μικρόφωνο έφτυνε στίχους κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων, πότε στεκόταν στην αγαπημένη του θέση με το ένα πόδι πάνω στο ηχείο και πότε έπαιρνε την κιθάρα του και βοηθούσε στο ηχητικό πανδαιμόνιο.

Πίσω από το συγκρότημα προβάλλονταν video στα οποία «παρέλασαν» οι Αμερικάνοι Πρόεδροι των τελευταίων χρόνων, με το βάρος να πέφτει φυσικά στον Donald Trump. Μπουνιές, ο Hugo Chavez, αντιφαστιστικές συγκεντρώσεις στο τραγούδι “Antifa”, στρατιώτες στο “Permawar” και ένα συνονθύλευμα από εικόνες που οπτικοποιούσε το εκάστοτε κομμάτι. Η μουσική ιδιοφυία Al Jourgensen έκανε τα πάντα: σταύρωνε με τα χέρια του, επιστράτευσε ντουντούκα στο “Waiting”, κουνούσε το κεφάλι του στο κοινό επιδοκιμαστικά, μοίρασε τα μισά του υπάρχοντα στον κόσμο από νερό και μπύρες μέχρι φυσαρμόνικες και έδινε το έναυσμα για mosh. Αντιμετώπισε μάλιστα με χαμόγελο ένα ατύχημα με κάποιο από τα piercing του και το μικρόφωνο. Ο κόσμος υποδέχθηκε με ξύλο, mosh και τραγούδι τα περισσότερα κομμάτια, με αποκορύφωμα το “Psalm 69”, τα “Rio Grande Blood”, “Senor Peligro” και “Lies, Lies, Lies”, το “hit” “N.W.O.” αλλά και το “Thieves”. Ακούσαμε και το καινούριο κομμάτι “Antifa” που θα περιλαμβάνεται στο album που θα κυκλοφορήσει σύντομα, το οποίο δεν θεωρώ ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά θα περιμένω να το ακούσω και στη studio version. 

Έπαιξαν στο encore το “Filth Pig” («Έχουμε να το παίξουμε ζωντανά από το 1995»), το “So What” με την κολλητική του μελωδία και έκλεισαν με το “Khyberpass” αποχωρώντας ένας-ένας από τη σκηνή στις 23:45. Θεωρώ ότι ήταν μια πολύ καλή συναυλία, με τους Ministry σε αρκετά καλή κατάσταση, που αν είχε βοηθηθεί λίγο περισσότερο από τον ήχο, θα είχε «απογειωθεί» κι άλλο.      

Setlist

Psalm 69, Permawar, Punch in the Face, Antifa, Supermanic, Rio Grande Blood, Señor Peligro, Lies, Lies, Lies, Let's Go, Waiting, Worthless, Bad Blood, N.W.O., Just One Fix, Thieves

Encore 

Filth Pig, So what, Khyberpass

Photos by Vicky Vakali