Νεοσυντηρητισμός, αυτός ο γνωστός άγνωστος!

Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν αποτελεί κατάλληλη αφορμή μόνο να δοκιμαστεί κάποιος για την πίστη του μέσω της νηστείας, αλλά για να βγάλει πολλά συμπεράσματα. Το πρώτο για τους άλλους. Δηλώνω αγνωστικιστής (Αναρωτιέμαι… για να ‘σαι «άθεος» δεν σημαίνει ότι υπάρχει Θεός κι εσύ απλά δεν τον πιστεύεις;). Για το δεύτερο, τα συμπεράσματα δηλαδή, δηλώνω ευθαρσώς ότι είναι… ασφαλή, όπως θα τα αποκαλούσε και η επιστήμη της στατιστικής.

Όλο και περισσότερα παιδιά, ναι, αυτά που βλέπεις να «κάνουν χειλάκια» στο Instagram, «τιγκαρισμένα» σε τατουάζ και piercings, να αλλάζουν ερωτικούς συντρόφους σαν τα πουκάμισα όχι μόνο νηστεύουν τη Σαρακοστή με θρησκευτική ευλάβεια (πώς αλλιώς θα μπορούσαν άλλωστε), πηγαίνουν στην εκκλησία, ξέρουν ότι σήμερα «είναι του Αγίου τάδε» μα κυρίως είναι κάθετα στο θέμα της πίστης τους, ακόμη και με… το δικό τους τρόπο. 

Η ένσταση μου δεν είναι στο κατά πόσο μπορούν οι θρησκείες να προσαρμόζονται πάνω στις προσωπικές ανάγκες και τα «θέλω» τους καθενός. Sorry κιόλας, εγώ θα ‘θελα XXL «κοστουμάκι» όχι μόνο λόγω πληθωρικής φιγούρας αλλά και… προσωπικότητας. Αλλά σε αυτό που λέει ο πατέρας μου, κι είναι από τις λίγες φορές που θα συμφωνήσω μαζί του, ότι οι κοινωνικές τάσεις και οι αξίες είναι σαν τη μόδα. Γυρίζουν! Κάνουν τον κύκλο τους. Κάνουν comeback και μάλιστα μας πηγαίνουν σε εποχές που θα έκαναν γιαγιάδες, παππούδες κι εκπροσώπους-ιδεολόγους συντηρητικών παρατάξεων να ‘ναι ιδιαίτερα περήφανοι.

Το «Χριστός και Παναγιά» που βγαίνει από το γεμάτο… κοκκινάδι (νάτη πάλι η γιαγιά μου!) στόμα των περισσότερων κορασίδων ξεπερνάει σε συχνότητα και το πάλαι ποτέ «Σάααααακη!!!» για χατίρι της Ρουβο-γοητείας. Δεν σημαίνει ότι αυτός ο νεοσυντηρητισμός μας οδήγησε σε φαινόμενα τύπου «Χρυσή Αυγή». Ίσως εδώ είναι ο «εκρηκτικός» συνδυασμός του εθνικιστικού «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια», που αντικαθιστά τον  «συντηρητισμό» με τον «φασισμό». Σίγουρα όμως δείχνει μία τάση. Μία τάση που όπως λένε και οι κοινωνιολόγοι, κι αυτοί άνθρωποι είναι με κοινή σκέψη και ίδιες προσλαμβάνουσες, σαφέστατα ενισχύθηκε και θα συνεχίσει να ενισχύεται από την (καταραμένη) την οικονομική κρίση. Το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Δεν πρόκειται για το «καταρρέει η πίστη μου στο χρήμα, το γυρνάω στον Θεό». Αλλά για έναν πολύπλοκο φαύλο κύκλο που ταρακουνάει συνειδήσεις, αλλάζει ιδεολογίες και ψάχνει καινούργια αποκούμπια έστω και σε παλιά… πράγματα.

Δεν ξέρω αν χάσαμε τα αβγά και τα πασχάλια, εποχή που είναι, εγώ πάντως πατέρα στο λέω, παντελόνι καμπάνα και χαϊμαλιά στο λαιμό ΔΕΝ βάζω! Ούτε θα κάνω το σταυρό μου κάθε φορά που περνάω από εκκλησία. Ούτε θα ανάψω ένα κεράκι για το καλό. 

Ούτε, ούτε, ούτε…