Ο φόβος του παραγωγού πριν την εκπομπή

Θυμάμαι την πρώτη φορά που είχα απέναντί μου το μικρόφωνο, την οθόνη ενός υπολογιστή, το ποντίκι και λίγα λεπτά για να ξεκινήσω μια ζωντανή ραδιοφωνική Ιντερνετική εκπομπή... 

Είχα κλειστεί στο "στούντιο" κι έξω από αυτό μια μεγάλη παρέα φίλων ήταν έτοιμη να με ακούσει και να μου δώσει κουράγιο. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το άγχος που είχα, έτρεμε ο δείκτης σε κάθε κλικ του ποντικιού, κρύος ιδρώτας με έλουζε κυριολεκτικά (κι ας ήταν Γενάρης στα μέσα του), η οθόνη μπροστά μου φάνταζε σαν δράκος έτοιμος να με καταπιεί και το μικρόφωνο... αχ αυτό το μικρόφωνο. Λες κι ήταν ζωντανός οργανισμός που θα έπρεπε να του δείξω την αγάπη μου για να με δεχτεί και να με βγάλει αξιοπρεπώς σε όσους θα με άκουγαν. Είχαν μαζευτεί αρκετοί βλέπετε, το καλό του διαδικτυακού ραδιοφώνου, κι ειδικά όταν το ξεκινήσαμε μέσω των blog, μας έδειχνε άμεσα γνωστούς και λιγότερο γνωστούς που είχαν καθίσει ήρεμα με το καφεδάκι τους, σχολίαζαν και περίμεναν...

Κοιτούσα με αγωνία τους δευτερολεπτοδείκτες του ρολογιού να φτάνουν όλο και πιο κοντά στην ακριβή ώρα εκκίνησης: ακριβώς στις 7, το σήμα της εκπομπής έπεσε, πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα, έπρεπε να αντιμετωπίσω άμεσα το μικρόφωνο και να ξεπεράσω τον φόβο του όσο γρηγορότερα γινόταν, καλησπέρισα με τρεμάμενη φωνή, συστήθηκα κι άρχισα να καλησπερίζω όλους όσους φανερά με άκουγαν... τα υπόλοιπα είναι ιστορία, αυτό που δεν θα ξεχάσω ήταν αυτό το πρώτο κλικ: είμαι στον αέρα, μιλάω από το μικρόφωνο και απευθύνομαι σε ανθρώπους που με τιμούν ακούγοντας αυτά που λέω και τις μουσικές μου, πρέπει να είμαι άψογος...

Φυσικά και δεν ήμουν εκείνη την πρώτη φορά, ούτε και τις λίγες επόμενες, για την ακρίβεια έπρεπε να περάσουν κάποιοι μήνες για να νιώσω ασφαλής και να πάρω τον "αέρα" και του μικροφώνου και της ζωντανής εκπομπής. Όμως αυτή η εμπειρία δεν ξεχνιέται ποτέ και για αυτό κάθε φορά που βλέπω κι ακούω έναν νέο συνάδελφο - παραγωγό να έρχεται σε αυτή την θέση και να αντιμετωπίζει τον φόβο του μικροφώνου, της έκθεσης, της ζωντανής εκπομπής, του φέρομαι με τρυφερότητα κι υπομονή, προσπαθώ να τον κάνω να νιώσει πιο άνετα κι αυτή η γλυκιά (πλέον) ανάμνηση της δικής μου πρώτης φοράς λειτουργεί θεραπευτικά και συμβουλευτικά.

Ο φόβος μου ως ραδιοφωνικός παραγωγός πριν την εκπομπή έχει μετατραπεί πλέον σε σφοδρή επιθυμία (σχεδόν ερωτική) για να κατακτήσω και να κατακτηθώ, αφήνομαι εν πολλοίς στο συναίσθημα κι όπου με βγάλει, καλή αρχή σε όλα τα νέα μας παιδιά εδώ στο Boem και μην φοβάστε, θα είμαστε δίπλα σας πάντα.