Ο Πουπουλένιος – Κριτική

Δύο αδέλφια, ο Μίσαλ και ο Κατούριαν, είναι κρατούμενοι της αστυνομίας γιατί τα παραμύθια που έγραψε ο Κατούριαν για τον αδελφό του έχουν ομοιότητες με πρόσφατες παιδοκτονίες. Μπορούν τα παραμύθια να εμπνεύσουν εγκλήματα; Αναλογίζομαι πόσα παραμύθια  περιέχουν ειδεχθή εγκλήματα κι όμως κανένας δεν απείλησε ποτέ ότι θα τα κάψει. Τι διακρίνουν οι αστυνομικοί στην συγγραφική πένα του Κατούριαν και δεν τους αρκεί η εκτέλεση του αλλά θέλουν να αφανίσουν και το πνευματικό του έργο; Πόσο μπορεί να φοβάται η εκτελεστική εξουσία την τέχνη της μυθιστορίας;

Ο Ιρλανδός Μάρτιν Μακ Ντόνα, για το Βρετανικό θέατρο εκπροσωπεί μαζί με την Σάρα Κέιν και τον Μαρκ Ρέιβενχιλ, το “in yer face theater”. Έγραψε τον  “Πουπουλένιο” το 2003 και την επόμενη χρονιά κέρδισε το βραβείο Lawrence Olivier καλύτερου θεατρικού έργου. Στην Ελλάδα πρωτοπαίχτηκε το 2005, στο Θέατρο Αμόρε, κι έκτοτε παρουσιάζεται συχνά. Το θέμα της πολιτικής βίας, αλλά και της παιδικής κακοποίησης με τον τρόπο που επιλέγει ο συγγραφέας να τα αναπτύξει μέσα από την φόρμα του παραμυθιού εγγίζουν το ένστικτο της επιβίωσης ενός ενήλικα όχι μόνο ως άτομο αλλά και ως μέρος ενός συνόλου με αναφαίρετη υποχρέωση να το διαφυλάξει. 

Η Μαίρη Ανδρέου σκηνοθετεί και δημιουργεί τον εικαστικό σκηνικό χώρο του “Πουπουλένιου”. Μια σκηνή που αντιπροσωπεύει μια τρισδιάστατη απεικόνιση του βιώματος του Κατούριαν: ένα λευκό κελί – τον τόπο της πολιτικής βίας, ένα σκοτεινό κελί όπου ο Μίσαλ ξεγλιστρά στο φαντασιακό του  και μια  εικαστική - κινούμενη αναπαράσταση των “δύσκολων” αφηγήσεων. “Ο Πουπουλένιος”, είναι, όπως όλα τα παραμύθια κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα παραμύθι από ενήλικες για ενήλικες. Ο Κατούριαν γράφει παραμύθια για να διυλίσει ό,τι του συνέβη, κι ο αδελφός του ο Μίσαλ είναι το φίλτρο μέσα από το οποίο επιβιώνει αναλαμβάνοντας να τον προστατέψει. Όταν όμως ο Μίσαλ ακούει το πρωταρχικό του ένστικτο, ο Κατούριαν δεν αντέχει. Ποιος αντέχει να επιστρέψει πριν την αρχή του κακού και να την απαλείψει; Ίσως μόνο σε ένα παραμύθι, όπως αυτό του Πουπουλένιου, αυτός που το γεννά και το γράφει.

Η παράσταση της Μαίρης Ανδρέου εκμεταλλεύεται πλήρως τα μέσα της κινηματογράφησης και μεταφέρει μια εκ των έσω οπτική του “Πουπουλένιου” μεταχειριζόμενη μικτές τεχνικές και δίνοντας ένα αποτέλεσμα που γειτνιάζει με live art. Η Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη με την είσοδο της σμίγει το φαντασιακό με το πραγματικό σε μια καθαρτική διάδραση, κι ενισχύει αυτήν την δραματουργική διάθεση. Εξαιρετική η επιλογή χρήσης αυτής της μάσκας, που παραπέμπει σαν υλικό σε μάσκα ληστή, αλλά τα ζωγραφισμένα  χαρακτηριστικά της σμίγουν με την αισθητική των video animation που προβάλλονται  κατά την διάρκεια της παράστασης. Επίσης, η ψευδαίσθηση της αιώρησης των δύο σωμάτων σαν σε όνειρο, όταν τα αδέλφια κοιμούνται πάνω και κάτω από τον πάγκο, είναι στοιχεία που ενισχύουν δυναμικά αυτή την σκηνική και δραματική διερεύνηση των εκφραστικών μέσων που αφηγούνται τον “Πουπουλένιο”.

Η υποκριτική ερμηνεία των εξαίρετων και έμπειρων ηθοποιών υπόκειται στην σκηνοθετική πρόθεση πλήρως. Αν έχω μια ένσταση, αυτή είναι η φωνασκία κενή απειλής. Η απειλή δεν εκφράζεται πάντα με υψηλή τονικότητα, απλά υφίσταται. Το έργο του Μακ Ντόνα είναι βίαιο και απειλητικό από την αρχή, σαν σε μουσική άρση, σαν εφιάλτης που σε ακινητοποιεί και σ' αυτό συντείνει η μουσική του Γιάννη Τσεμπερλίδη όπως την ερμηνεύει παράλληλα με τον ρόλο του Κατούριαν. Όλοι οι ηθοποιοί επιτυγχάνουν να ερμηνεύσουν σε μια διαδικασία που δεν είναι αμιγώς θεατρική αλλά ακροβατεί μεταξύ θεάτρου και multimedia performance. Ομολογώ ότι θα ήθελα να παρασταθώ στο φυσικό κοινό αυτής της παράστασης, για να βιώσω την λειτουργία της εκ του σύνεγγυς. 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη, Σκηνοθεσία/ Σκηνικά- Κοστούμια:Μαίρη Ανδρέου, Μουσική: Γιάννης Τσεμπερλίδης, Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, Βίντεο: Αθηνά Σωτήρογλου, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Βοηθός σκηνοθέτη/Επιμέλεια κίνησης: Ευανθία Σωφρονίδου, Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Τσολερίδης, Οργάνωση παραγωγής:Μαριλύ Βεντούρη

Παίζουν: Σπύρος Σαραφιανός(Τουπόλσκι) , Γιάννης Τσεμπερλίδης (Κατούριαν), Γρηγόρης Παπαδόπουλος( Άριελ), Χρίστος Στυλιανού (Μίσαλ), Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη (Πράσινο Κοριτσάκι)

Βιντεοσκόπηση παράστασης:Νίκος Τσολερίδης, Σκηνοθεσία: Μαίρη Ανδρέου, Κάμερες: Νίκος Τσολερίδης - Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Ηχοληψία: Κλεάνθης Καραπιπέρης, Μοντάζ – Μιξάζ: Νίκος Τσολερίδης- Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη