Ο Πρίαπος κι ο Πρίγκηπας

Μια ακόμα Τετάρτη πήρε τη θέση της στο ημερολόγιο, μας έσπρωξε λίγο πιο πέρα για να κάτσει κι αυτή στον καναπέ και να γίνει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια Πέμπτη και Παρασκευή. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η εβδομάδα είχε αρκετά γεγονότα, κάνοντας τις 2 κρίσιμες εβδομάδες εγκλεισμού να κυλήσουν σαν νεράκι στο μαρτύριο της σταγόνας.

Για όλα όσα συνέβησαν στη Νέα Σμύρνη, νιώθω ότι δεν θέλω να γράψω κάτι. Έχω φτάσει σε ένα σημείο που νιώθω θυμό όταν συμβαίνουν πράγματα για τα οποία δεν μπορώ να αντιδράσω. Είμαστε όλοι κουρασμένοι με την κατάσταση που επικρατεί ένα χρόνο τώρα. Και αν τον πρώτο καιρό πέρυσι επικρατούσε στους περισσότερους ο φόβος και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, πλέον επικρατεί η κούραση, η παραίτηση και ο θυμός. Θυμός που είναι εμφανής στο δρόμο, σε μια απλή τηλεφωνική επικοινωνία με κάποιον που σε εξυπηρετεί ή δεν σε εξυπηρετεί (εταιρεία κούριερ) και σε άλλες πολλές πτυχές της καθημερινότητας. 

Βλέποντας όμως αυτά που συμβαίνουν με τα ανδραγαθήματα των αστυνομικών, φαντάζεσαι την αστυνομία επί Χρυσοχοΐδη σαν παιδάκι που πάει στο σπίτι της γιαγιάς του και τρώει όσα πατατάκια και σοκολάτες έχει στερηθεί το προηγούμενο διάστημα. Και στην τελική, οι εμβολιασμοί μπορεί να μην πηγαίνουν πολύ καλά, αλλά τουλάχιστον αυξάνεται κάθε μέρα ο αριθμός των δαρμένων. Ελπίζουμε κάποια μέρα ο αριθμός των εμβολιασμένων να είναι μεγαλύτερος από των δαρμένων, σαν μύωπας που προσδοκά την πρεσβυωπία ώστε να συμψηφίσει τα προβλήματα όρασης και να βλέπει κανονικά για ένα διάστημα.

Κλείνω το θέμα εδώ, με μια αναφορά στους δύο βουλευτές που σε μια προσπάθεια υπεράσπισης των γεγονότων ντροπής στη Ν. Σμύρνη μίλησαν με ονόματα και πολιτικές ταυτότητες. Ο άρχοντας των βιο-γραφικών Κωνσταντίνος Κυρανάκης, με τον ιδρώτα του να στάζει από τον εργασιακό μόχθο, έδωσε στη δημοσιότητα το όνομα του χτυπημένου νέου, αλλά και την πολιτική του ταυτότητα. Ίσως η πρώτη ανάγνωση να είναι «καλά του έκαναν του κουμμουνιού / αναρχοάπλυτου» κλπ, αλλά η πραγματική ανάγνωση είναι «γιατί στο διάολο ξέρει ένας βουλευτής, έστω και αιώνια άεργος άρα με πολύ ελεύθερο χρόνο, την πολιτική ταυτότητα κάποιου;». 

Ο έτερος αγαπημένος βουλευτής, μικρός το δέμας, μεγάλος τη βλακείας, σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί τη βλακεία του Κυρανάκη, που προσπάθησε να υπερασπιστεί τη βλακεία του αστυνομικού, δήλωσε μέσες-άκρες ότι δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα όταν κυκλοφορείς δημοσίως σε ένα πάρκο. Το μέσες περιττό, το άκρες αρκούσε και μόνο του, αρκεί να το πάρουμε προς τα δεξιά. «Κύριε βγήκε 1967, να το αφήσω;» Οι δηλώσεις αυτές έκαναν τον Όργουελ να στριφογυρίσει στον τάφο του, να χουζουρέψει λίγο ακόμα και τελικά να το παίρνει απόφαση και να σηκώνεται για  να σβήσει εκατοντάδες σελίδες από το 1984, καθώς ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν μπορούσε να φανταστεί το πρόσωπο του Μεγάλου Αδερφού τόσο γυαλιστερό και γλοιώδες. Τουλάχιστον τώρα με την υποχώρηση των νερών θα μπορέσει ο γνωστός βουλευτής και ο γνωστός ποινικολόγος να κάνουν μπάνιο και στα 3 μέτρα από την ακτή, χωρίς να φοβούνται ότι θα πνιγούν, αφού με το νερό στο 1 μέτρο ίσως και να πατώνουν. 

Ζώντας κάθε μέρα στο λοκντάουν και τους περιορισμούς, χάνουμε και τον εορτασμό ημερών που παραδοσιακά βασίζονταν στο φαγητό με παρέα, όπως η Τσικνοπέμπτη που πέρασε, οι βραδιές Champions League και η Καθαρά Δευτέρα που θα περάσει πιο γρήγορα κι από δηλητηρίαση από χαλασμένα όστρακα. Το μόνο θετικό είναι ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αντιστέκονται στην ισοπέδωση των αξιών και σαν άλλοι Γαλάτες μάχονται απέναντι στην κατάλυση των χρηστών όχι ηθών, αλλά εθίμων, γιορτάζοντας την Τσικνοπέμπτη με τον πατροπαράδοτο τρόπο. Εντάξει, το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν (ανήκαν πλέον) στον Εθνικό Οργανισμό Δημόσιας Υγείας που είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο μας και αναφορικά με την πιστή τήρηση των μέτρων, είναι λεπτομέρεια. Είναι σαν τον γιατρό που σου λέει «πρέπει να κόψεις το κάπνισμα και τα γλυκά», τινάζοντας τη στάχτη του τσιγάρου από την τροφαντή κοιλιά του ή τον βενζινά που σου γεμίζει το ρεζερβουάρ μιλώντας στο κινητό. Εν τω μεταξύ από την εικόνα του (όχι και τόσο) Μυστικού Δείπνου που θύμιζαν οι φωτογραφίες, οι μόνοι που την πλήρωσαν ήταν κάποιοι συμβασιούχοι, με τους λοιπούς να πλένουν σχολαστικά τα χέρια και να δείχνουν τον Βαραββά, τον Χριστό ή κάποιον που περνούσε απέξω. 

Με τις τελευταίες πληροφορίες που θέλουν πολλούς ασθενείς με covid να έχουν πολύωρες (επίπονες μεν, αλλά) στύσεις, απορούμε γιατί δεν αποδίδουν τα έξυπνα μέτρα και φτάσαμε τις 3000 κρούσματα; Τα 10000 θα φτάσουμε αν επιβεβαιωθεί ότι ισχύει ο πριαπισμός και μάλιστα με απώλεια συνειδήσεως. Κλείνοντας δεν μπορεί να μην σηκωθούμε να χειροκροτήσουμε την Μέγκαν, που κατάφερε να κάνει τον Πρίγκιπα Χάρυ να αφήσει παλάτια, μπάτλερ και 6 εκατομμύρια λίρες, ενώ ο Τάκης από το Μπραχάμι προτιμάει να χωρίσει από το να αποχωριστεί το παστίτσιο της μάνας του. Και στην τελική τι ενοχλεί η καημένη να έρθει να μείνει μαζί τους; Και τι πειράζει είναι νιόπαντροι; Έχει χώρο το δυάρι στον Ασύρματο, σιγά. Και άλλωστε, στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Και κάπου εκεί στο βάθος αχνοφαίνεται ένας Πάνος Κοκκινόπουλος που τρίβει τα χέρια του.