Οι 12 πληγές του Παρεό – Α’ μέρος

«Αν αποσυνθέσεις το ελληνικό Καλοκαίρι, στο τέλος θα σου μείνουν η λιακάδα, η ραστώνη, τα γεμιστά να μυρίζουν στην πολυκατοικία και ένας κύριος με λευκό τιραντέ φανελάκι στο απέναντι μπαλκόνι που τρώει καρπούζι με φέτα, με την τηλεόραση να παίζει στη διαπασών», όπως έγραψε κι ο εθνικός μας ποιητής. Που σημαίνει ότι όχι με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις, αλλά ότι πιθανότατα ο Ελύτης δεν είχε χρησιμοποιήσει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς καλοκαιριάτικο και για αυτό τα έγραφε αυτά. Το Καλοκαίρι είναι η εποχή που οι Locomondo, UB40, Bob Marley και Alpha Blondy βγαίνουν από τη ραστώνη του χειμώνα, τεντώνουν τα ράστα τους που είχαν πέσει σε χειμερία νάρκη και τρέχουν από μπιτσόμπαρο σε bar και από σταθμό σε σταθμό, ώστε να προλάβουν να είναι παντού. Το Καλοκαίρι, αν και αποτελεί αγαπημένη εποχή αρκετών, έχει πολλά κακά κι εμείς είμαστε εδώ για να τα παρουσιάσουμε με την υπερβολή που τους αξίζει. 

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

«Ω Θεέ». Αυτές οι δύο λέξεις αρκούν για να περιγράψουν την κατάσταση των αγαπημένων μας μέσων το Καλοκαίρι. Η χρήση αποσμητικού από τους επιβάτες είναι το ίδιο αραιή με τα δρομολόγια, κάνοντας κάθε διαδρομή ένα μεγάλο και διαδραστικότερο «Ξύσε και Μύρισε» που μεσουρανούσε κάποτε ή «Μάντεψε Ποιος (Μυρίζει)». Σε αυτά τα θέματα δεν χωράνε θέματα φύλου ή τάξης. Ναι, μπορεί να είναι η κυρία ή ο κύριος με το κουστούμι. Εντωμεταξύ, πάντα είχα την απορία πως γίνεται να μυρίζει κάποιος τόσο πολύ ιδρώτα, τόσο νωρίς το πρωί. «Να μωρέ, έπαιζα ένα δίωρο μπάσκετ από τις 5 το πρωί και δεν πρόλαβα να κάνω μπάνιο». Οι μυρωδιές που έχουν ποτίσει τους τοίχους, σε συνδυασμό με την έλλειψη κλιματιστικού σε πολλούς συρμούς και λεωφορεία, κάνουν την κατάσταση ανυπόφορη και τις μυρωδιές να μένουν για πάντα μαζί σου, σαν την μυρωδιά από τα σουτζουκάκια της γιαγιάς σου ή τον έρπη. Τα παράθυρα για κάποιον λόγο μένουν ορθάνοιχτα ανεξαρτήτως κλιματισμού και εσύ παρακαλάς τον νεαρό με το αμάνικο να πάρει λίγο πιο κει την μασχάλη του, γιατί στάζει στο βιβλίο σου. Οι μόνες στιγμές ευτυχίας είναι όταν ανοίγει για λίγο η πόρτα και μπαίνει καθαρός αέρας (ή κανας καθαρός επιβάτης) και όταν πιάνεις παράθυρο και βγάζεις το κεφάλι και τη γλώσσα έξω σαν σκύλος. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα, εσύ που ιδρώνεις ακόμα και όταν ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρα, να βλέπεις σιγά-σιγά την μπλούζα σου να νοτίζει και τους υπόλοιπους επιβάτες να σε κοιτάνε με σιχασιά κατσαρίδας.

-Μα δεν είμαι εγώ που μυρίζω, ανεξαρτήτως αν έχω ιδρώσει σαν μαραθωνδρόμος

-Στην πυρά κι ο κύριος, μαζί με τους υπόλοιπους 

Εργασία

Ξεκινάμε από τα αυτονόητα. Με το που κάνουν την εμφάνιση τους οι πρώτες ζέστες, η όρεξη σου για δουλειά έχει ήδη πακετάρει τα πράγματα της και έχει κατευθυνθεί σε κάποια παραλία, αφήνοντας σε μόνο σου μπροστά από έναν υπολογιστή. Το επόμενο θέμα που κάνει αβίωτη τη δουλειά το Καλοκαίρι είναι τα air-condition, σε μια μοντέρνα εκδοχή του Πόλεμου των Φύλων. Οι άντρες εργαζόμενοι, όντας ντυμένοι με περισσότερα υφάσματα και περισσότερη τρίχα (αναλόγως του βαθμού κλαρινογαμπρισμού, βεβαίως, το τελευταίο) βάζουν τα κλιματιστικά σε θερμοκρασία «Να, εδώ ζει μια μικρή πολική αρκούδα που νομίζω κρυώνει κιόλας». Οι γυναίκες, από την άλλη, με τα υφάσματα σαφώς πιο αέρινα και λίγα, κρυώνουν και κλείνουν τα κλιματιστικά, δημιουργώντας θερμοκρασία βαθμού «αχ ζεστούλα έχει εδώ, ας χουχουλιάσουμε λίγο κάτω από το πάπλωμα», η οποία θα ήταν ιδανική μεν, αλλά σε μια άλλη εποχή του χρόνου. Το συνεχές «άνοιξε-κλείσε» των κλιματιστικών δημιουργεί ιδανικό κλίμα για να κρυώσεις, πλευριτώσεις, βαλαντώσεις και οτιδήποτε άλλο σε -ιώσεις, με το λογοπαίγνιο να ξεπροβάλει κάπου εκεί. Κλείνουμε το κεφάλαιο «Καλοκαίρι στη δουλειά» με το θέμα άδειες, το οποίο πολλές φορές συζητείται παρουσία κάποιου από τον ΟΗΕ. Ο Αύγουστος μπορεί να είναι ο χειρότερος μήνας για διακοπές, αλλά είναι αυτός που προτιμάται από τους περισσότερους, κάνοντας τις περιόδους-φιλέτα πιο δημοφιλή και από τον Iron Throne. Οι ραδιουργίες ετοιμάζονται καιρό πριν και οι συνωμοσίες μεταξύ ζευγαριών για να καπαρωθεί από αυτούς η περίοδος που βολεύει, θα έκαναν την Σέρσεϊ και τον Τζέιμι να τρίβουν τα μάτια τους, αφού τα έχουν βγάλει πρώτα.   

Περίοδος αναπαραγωγής των κλαρινογαμπρών 

Το καλοκαίρι το είδος των κλαρινογαμπρών βγαίνει σε κοπάδια να κυνηγήσει, με σκοπό την αναπαραγωγή. Θα είχε εκλείψει, αλλά δυστυχώς κάποια χαμηλότερα είδη της διατροφικής αλυσίδας θαμπώνονται εύκολα από τα πλουμιστά V και τα άτριχα πόδια που ξεπροβάλλουν κάτω από ροζ βερμούδες με σοσόνια και αποτελούν τη βορά αυτού του καταραμένου είδους. Τα μαλλιά αλά Peaky Blinders βοηθάνε στην παράλυση του θύματος και τα μελάνια που βγάζουν (έχουν) στα χέρια τους βοηθάνε στη φυγή μετά την σεξουαλική πράξη. Κάθε καλοκαίρι στήνουν τις παγίδες τους στην ευρύτερη περιοχή των νότιων προαστίων και κάθε χειμώνα μεταναστεύουν στα πιο ψυχρά κλίματα του Βορρά. Οι εσπαντρίγιες αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό των αρσενικών, μαζί με μακριές γενειάδες και εκκεντρικά γυαλιά.

Στην παραλία για καφέ

«Αχ Νικόλα μου κοίτα έναν ήλιο που έχει... Πάμε στην παραλία να πιούμε καφέ;» ΟΧΙ. Γιατί να πας στην παραλία να πιείς το ούζο ή τον καφέ σου, αν δεν μπορείς λόγω ψύχρας ή βρωμιάς να βουτήξεις; Για να μυρίσεις θάλασσα; Να σε δει ο ήλιος; Είναι σαν να κάθεσαι μπροστά από μια φωτογραφία του Πύργου του Άιφελ για να φας καλύτερα κρουασάν και να νομίζεις ότι είσαι στο Παρίσι. Έχει καλό καιρό και μπορείς να βουτήξεις; Πήγαινε. Δεν έχει; Γιατί να πας; Μήπως νομίζεις ότι είσαι ο Καββαδίας και αν δεν πας δεν θα εμπνευστείς ή θα πεθάνεις από νοσταλγία για τη θάλασσα; Θυμίζεις κάτι γιαγιάδες που πάνε στη θάλασσα 8 η ώρα το πρωί, σηκώνουν τα φουστάνια και βρέχουν τα πόδια στο νερό, εκεί στην αμμουδιά και φεύγουν για να μαγειρέψουν γεμιστά. Με κιμά. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που προκαλούν κυκλοφοριακό κομφούζιο στην Παραλιακή στις 3 το πρωί, ενώ υπάρχουν τόσα παραλιακά μέρη σε μικρή απόσταση από την Αθήνα με καθαρά νερά και χωρίς κίνηση. 

Τέλος πρώτου μέρους