Όλα θα 'ναι καλά

Ένα τραγούδι που δεν έγραψα ακόμα.

Ένα τραγούδι δεν θα ήθελα να γράψω ποτέ.

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 2021, ύστερα απο αρκετές ώρες στον δρόμο βρέθηκα στην Πάτρα. Έπρεπε να είμαι εκεί γιατί την επόμενη μέρα θα ανέβαινε στην πόλη η παράσταση «Φορώντας Χρώματα Ανοιχτά» στην οποία συμμετείχα.

Περπατώντας δίπλα στη θάλασσα, βρέθηκα με κάποιον ανεξήγητο τρόπο στο μέλλον. Δέκα χρόνια μετά. Ρώτησα τους περαστικούς. Ήταν 26 Μαρτίου του 2031. Οι δρόμοι ήταν στολισμένοι από τη χθεσινή παρέλαση. (Ναι, ακόμα γίνονται παρελάσεις το 31…)

Σε κάθε βήμα περνούσε μία μέρα.

Σε κάθε βήμα έγραφα ένα-δυό στιχάκια.

Μετά από είκοσι-τριάντα μέτρα, χωρίς να το καταλάβω, επέστρεψα στο τώρα.

Με αυτό το τραγούδι στο στόμα.

Ένα τραγούδι που έγραψα το 2031.

Ένα τραγούδι που δεν έγραψα ακόμα.

Ένα τραγούδι που δεν θέλω να γράψω ποτέ.

Παντελής Κυραμαργιός

«Όλα θα ‘ναι καλά»

Θα σε πάρω για «χρόνια πολλά»

όταν θα ‘ναι η γιορτή σου,

εντελώς τυπικά

Θα χαρείς γιατί όλοι αγνοούν

το μεσαίο όνομά σου

για να σου ευχηθούν

Περί ανέμων και υδάτων θα πούμε

κάποιο τρόπο θα βρούμε

η σιωπή να περνά

σαν μια παύση

σαν να ‘ναι η κουβέντα όλη ένα τραγούδι

που μας δένει ξανά

κι όλα θα ‘ναι καλά

όλα θα ‘ναι καλά…

Τα παιδιά σου είναι ίδια ο μπαμπάς τους

ευτυχώς όμως πήραν των ματιών σου το μπλε

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά μου

Το δικό μου «για πάντα» ήταν για σένα «ποτέ»

Τόσα χρόνια ζει μέσα μου θλίψη

Ποια ζωή να την κρύψει άμα δε σε κρατώ;

Έχω πάει κι εγώ παρακάτω

Έχω χτίσει στον πάτο

μία φάρσα να ζω

κι όλα είναι καλά

όλα είναι καλά…

Το τηλέφωνο κλείνει και μένει μουδιασμένο το χέρι

μουδιασμένη η ψυχή

Απ’ το «αντίο» σου έχω ενθύμιο μια υδάτινη φλούδα

στων ματιών τη σχισμή

Τώρα πέφτει στο μάγουλο δάκρυ

κι η φωνή μιας γυναίκας «τι συμβαίνει;» ρωτά

«Κάτι μπήκε στο μάτι μου» λέω

μ’ αγκαλιάζει και κλαίω

Θέλω άλλη αγκαλιά

κι όλα είναι καλά

όλα είναι καλά

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπάω

συνηρημένο ή όχι

είναι πια χαραγμένο στις καρδιάς τις ρωγμές

Όσο ζω κι αναπνέω, ξεχειλίζει

χάνω αίμα

βουίζει σαν γατί στις σκεπές

Όσα ήμουν ή μπορούσα να γίνω

σου τα χάρισα τότε, τη στερνή μας βραδιά

Μου ‘χες πει «θέλω να σε κοιτάζω»

κι έμεινα να σπαράζω

να πεθαίνω αργά

και πεθαίνω καλά

δες, πεθαίνω καλα…

Μουσική - στίχοι : Παντελής Κυραμαργιός

Τσέλο : Άρης Ζέρβας

Ηχοληψία : Κυριάκος Κυριακού 

Κινηματογράφηση / Μοντάζ : Γιάννης Μαργετουσάκης (Kiss The Frog)