Όταν τα χελιδόνια κλαίνε - Κριτική

Τι κοινό μπορεί να έχουν ένας Καναδός δάσκαλος, ένας Σομαλός επιχειρηματίας, ένας Αυστραλός υπάλληλος; Πόσα χιλιόμετρα είναι η Ζιμπάμπουε από την Κένυα; Τι χρειάζεται κανείς για να του επιτρέψουν την είσοδο στη χώρα; Τι μπορεί να φέρει την αλλαγή: τα χρήματα, η μόρφωση, ή τα όπλα; «Ο κόσμος θα ήταν καλλίτερος με έναν ρατσιστή λιγότερο. Έτσι δεν είναι;»

Το έργο του  Μike van Graan  «Όταν τα χελιδόνια κλαίνε», ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά και μετάφραση της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα – Καλογήρου. Στο προκείμενο έργο η μετάφραση είναι μια αριστοτεχνική δουλειά, καθώς αναδεικνύει τον κατακερματισμένο λόγο των ανθρώπων που έχουν μάθει μια γλώσσα ακουστικά και την μιλούν χωρίς να γνωρίζουν την σύνταξη της. Η μετάφραση αυτή αναδεικνύει ένα σημαντικό ζήτημα της Αφρικανικής Ηπείρου, το γλωσσικό αλλά και μεταφέρει την αίσθηση του ‘ξένου’ μέσα από ένα λόγο ελλειπτικό – όπου ο ρόλος το απαιτεί- δημιουργώντας μια σαφή δομή στην ελληνική γλώσσα, σαν να επρόκειτο για την γλώσσα της πρωτότυπης γραφής. 

Η σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, καθώς και το σκηνικό και τα κοστούμια της Κασσιανής Λεοντιάδου, απομακρύνουν την προσοχή από το ζήτημα των φυλετικών ζητημάτων, των νέο-αποικιοκρατικών πολιτικών και το ξεκάθαρο θέμα των μεταναστευτικών ροών. Παρά το γεγονός ότι το έργο έχει σαφή αναφορά και αναδρομή σε αφρικανικές και αποικιοκρατικές χώρες, η σκηνοθεσία εντοπίζει το ενδιαφέρον της πέρα από τη μορφή του εξουσιαστή στην ουσία της καταπίεσης απ’ όποιον / όπου κι αν αυτή προέρχεται. Η ταπεινωτική και εξευτελιστική συμπεριφορά δεν έχει φυλή ή θρησκεία, έχει σαν έρεισμα το φόβο για την απώλεια των ‘ κεκτημένων’ και πραγματοποιείται κατά την εφήμερη και πρόσκαιρη διάρκεια μιας εξουσίας που προέρχεται από την δύναμη των όπλων. 

Ο Τάκης Παρασκευόπουλος ξεχωρίζει στην ερμηνεία του ως Στρατιώτης, ενώ ο Μανώλης Κλωνάρης επιδεικνύει μια σπάνια προσαρμοστική ικανότητα καθώς μεταπηδά από το ρόλο του Διοικητή στον ρόλο του Σομαλού ταξιδιώτη. Ο Άγγελος Ανδριόπουλος πιο σωματικός στην ερμηνεία του από τους άλλους δύο, ειδικά στο ρόλο του υπαλλήλου στο κέντρο κράτησης της Αυστραλίας, και παρά το βαρύθυμο του έργου, δίνει πολλές στιγμές κωμικές κυρίως με την εκφραστικότητα του προσώπου του. 

Ενδεχομένως να μπορούσαν να περιοριστούν οι χρόνοι των αλλαγών από σκηνή σε σκηνή, δεδομένου ότι τα σκηνικά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται και τα κοστούμια είναι τα ίδια. Πάντως πρόκειται για ένα έργο έξυπνο, ευθύβολο και μια παράσταση τίμια που λειτουργεί απλά και με σαφήνεια το μήνυμα του έργου.

Στοιχεία Παράστασης

Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου, Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς, Σκηνικά-Κοστούμια: Κασσιανή Λεοντιάδου, Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας, Sound design: Βασίλης Τζιώκας, Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλεξάνδρα Μηλιώνη, Φωτογραφίες: Ιάσονας Κονταίος

Παίζουν : Μανώλης Κλωνάρης, Τάκης Παρασκευόπουλος, Άγγελος Ανδριόπουλος

Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Αθήνα, τηλ. 210 5242211

Παραστάσεις: Παρασκευή 19.30, Σάββατο 21.30

Εισιτήρια: 12€ (κανονικό), 10€ (μειωμένο), 5€ (ατέλεια)