Παύλος Παυλίδης & The B-movies @ Piraeus Academy - Review

Ο Παύλος Παυλίδης μπορεί στο μυαλό των περισσότερων να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα «Ξύλινα Σπαθιά» (και πως θα μπορούσε να μην συμβαίνει αυτό, άλλωστε), αλλά γεγονός είναι ότι πλέον οι B-movies είναι μακροβιότερο σχήμα. Το παραδέχτηκε κι ο ίδιος στη συναυλία, αλλά δεν παρέλειψε να κάνει κι ένα πέρασμα από τη δισκογραφία των Σπαθιών. Και αν κάτι είναι η δισκογραφία των Σπαθιών, αυτό είναι τα νιάτα μας: Ιδρωμένοι χοροί, πρώτες μουσικές αναζητήσεις, αφίσες σε εφηβικά δωμάτια και μια Ξεσσαλονίκη να γεννάει συγκροτήματα και μια ολόκληρη σκηνή.  

Φτάνει με τις αναμνήσεις όμως, περνάμε στο παρόν. Οι Σούπερ Στέρεο άνοιξαν τη συναυλία ιδανικά, με τα μέλη τους να παίζουν με τους B-movies, τον Μπασλάν και τον Αγγελάκα. Ο Θανάσης Τζίνγκοβιτς (φωνή και κιθάρα), ο Βασίλης Βασιλόπουλος (μπάσο), η Ανθή Κύρκου (πλήκτρα, κρουστά), η Εύα Ντούρου (θέρεμιν, πλήκτρα) και ο Δημήτρης Οικονόμου (drums) άπλωσαν τις νότες τους και έστρωσαν τον δρόμο για τον Παυλίδη. Σχεδόν 40 λεπτά, με κομμάτια από τους δύο πρώτους δίσκους («Σούπερ Γκόμενα» και «Το Τέρας»), αλλά και καινούρια από τον επερχόμενο. Μουσικά ήταν αρκετά κοντά στον ήχο των B-movies, με το θέρεμιν να βάζει τις πινελιές που πρέπει. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τον καινούριο τους δίσκο τον Μάιο.

Στις 2,5 ώρες που ακολούθησαν, ο Παύλος Παυλίδης και η παρέα του μας πήγαν ένα μεγάλο ταξίδι, μας βούτηξαν στα νερά της Ατλαντίδας, μας έβαλε στο πλάι του να χαζέψουμε τη φωτιά στο λιμάνι και μας έκανε να ακούσουμε φωνές από τα αστέρια. Ένας Παυλίδης απίστευτα cool, απλός, λιτός, ΓΑΜΑΤΟΣ. Χωρίς καμιά προσπάθεια υιοθέτησης στριφνής «rock περσόνας», χωρίς ίχνος βεντετισμού, αλλά μόνο με το χαμόγελο και την κιθάρα του. (Σχεδόν) πρώτη φορά σε αυτόν τον «καταπληκτικό χώρο», όπως ο ίδιος είπε. Το σχεδόν πάει στην guest εμφάνιση του στη συναυλία στην μνήμη του Θάνου Ανεστόπουλου, στον ίδιο χώρο. Ένα Piraeus Academy, που από ότι φαίνεται του πάει πολύ. Απίστευτη ενέργεια, απίστευτος κόσμος και μια πάρτι διάθεση άλλης εποχής. Εποχής χωρίς κινητά, χωρίς σκοτούρες, με μουσική, χορό και το ελληνικό ροκ στο προσκήνιο. 

Ο Παυλίδης δεν σταμάτησε να ευχαριστεί το κοινό, θαρρείς και ένιωθε κάθε κομμάτι, χόρεψε, αφιέρωσε τον Κατάδικο σε αυτούς που κρατούνται παράνομα, στον κόσμο την «Τελευταία φορά» και σε όλους τους παρευρισκόμενους ένα υπέροχο Σάββατο βράδυ. Το Piraeus γεμάτο με κόσμο όλων των ηλικιών που ένωσε τις φωνές του στον Βασιλιά της Σκόνης, στις Ρόδες, στο Αερικό και χάρισε στον Παύλο χαμόγελα, φωνές και πόρωση με τα καπνογόνα του. Ατμόσφαιρα, ηλεκτρισμός, ηλεκτρονικά κομμάτια, ροκ κομμάτια, ποίηση, πρόζα, μνήμες, συναισθήματα, αλλά και μέλλον. Μετά από ένα σύντομο τεχνικό πρόβλημα που δεν πτόησε κανέναν, συνέχισαν για να κλείσουν με το «Ένα Παράξενο τραγούδι» κι ένα «Ωρεβουάρ, ευχαριστούμε για αυτή τη βραδιά!». 

Ακούσαμε μεταξύ άλλων: Μαίρη, Πάρε με μαζί σου, Ρόδες, Στοιχειωμένο Σπίτι, Όσο μικραίνω, Δεσποινίς, Αντικαταπληκτικά, Άλλη μια μέρα, Μια ματιά σαν βροχή, Ρίτα, Ένα παράξενο τραγούδι, Ρομπότ, Τώρα αρχίζω και θυμάμαι, Αερικό, Κατάδικος, Ατλαντίς, Φωτιά στο Λιμάνι σε μια απίστευτη εκτέλεση με όλο τον κόσμο να τραγουδάει, Ότι θες εσύ, Θεριστές, Δεν έχει τέλος, Βασιλιάς της Σκόνης, Συμμορίες της Ασφάλτου, Μόχα, Περιμένω, Ένα παράξενο τραγούδι και άλλα.

«Ωραία;», ρώτησε ο Παυλίδης σε μια στιγμή. Πολύ ωραία ρε Παύλο, πολύ ωραία.